Bericht
door Ineke » ma okt 27, 2008 10:15 am
Zijn gisteravond nog even afscheid wezen nemen bij Kami
Vandaag wordt hij gecremeerd
Ik weet ongeveer hoe laat en zit steeds op de klok te kijken
Heb een kaarsje aan voor hem en loop te huilen
Honden komen me wel af en toe troosten
Donderdagavond ingeslapen,vrijdagochtend naar het crematorium gebracht ,mooie urn uitgezocht en 2 uur later
op weg naar een wedstrijdweekend
Je kunt wel thuisblijven maar ook daar heb je niets aan,het gevoel blijft
Dus een weekend met een dubbel gevoel,1e weekend zonder Kami,hij ging natuurlijk altijd mee,
je hebt afleiding maar je loopt toch heel vaak aan hem te denken
Rien en de honden hebben voor hem gelopen dit weekend,en nog een extra gevoel erbij dat Rien 1e werd in zijn klasse,
en dat terwijl we nooit winnen,dus extra dubbel gevoel
Had best thuis willen blijven met hem,maar als er dan iets zou gebeuren ben je ook alleen en geen vervoer,
nu is onze eigen da geweest,hij vond het een verstandige beslissing,je hoopt dat het iets anders is waar wat aan gedaan kan worden,
al ben je toch ook al bezig om afscheid te nemen,veel foto's maken,lekkere dingen geven,even uitlaten
Kami wilde nog wel ,de voorkant was nog goed maar de achterkant wilde niet meer,de zenuwen van het ruggemerg werkte niet meer,
en daardoor ging Kami slechter lopen en vaak liggen,staart hing al heel de week naar beneden
Wij dachten zelf aan artrose,maar het was dus heel iets anders,en het zou nog een paar dagen kunnen duren,of een paar weken
Da heeft gezien hoe hij stond ,ik heb nog gevraagd of het een verstandige beslissing was,wat het dus was,
anders zou hij ook verlamd kunnen raken
Da zei ik denk in het belang van de hond en niet van de eigenaren
Ik was dus donderdag nog een stukje gaan lopen,dacht hem daar een plezier mee te doen,
maar op de terugweg ging Kami liggen op de hoek van de straat en kon niet verder,hij lag ook zachtjes te piepen
Heb daar dus staan te wachten toen Rien thuis kwam,al huilende om dat je dan weet dat het zo niet kan,en Kami is naar huis gedragen en
toen hebben we de da gebeld
Vertelde wel dat ik dacht hem een plezier te doen en het misschien erger had gemaakt,maar vlgs de da was dat niet zo,hij had ook geen pijn zei ie,
terwijl wij dachten van wel
Ook vroeg ik waarom het nu ineens zo snel ging,hij zei dus het is geleidelijk gegaan,maar nu valt het pas op omdat het erger wordt,
en dan gaat het ineens snel
Kami is toen de laatste uurtjes heel erg verwend,heeft koffie op,een flesje bier,dat vond ie altijd zo lekker,restje macaroni,
en hij heeft een lekker bot gehad waar ie lekker op heeft zitten knauwen,af en toe is bij hem gezeten,
maar hem verder lekker met zijn botje aan de gang laten gaan
Doordat het 1 prikje pijn deed,ging hij weg naar een ander plekje ,ben bij hem gaan zitten en daarna heeft hij zijn kop op mijn been gelegd,
Rien was er ook bij natuurlijk en heeft toen zijn 2e prikje gehad
We hebben de honden afscheid laten nemen,de puppen eerst,die gingen hem likjes en kusjes geven
De andere hussen hadden niet zo veel aandacht voor hem,sommige moesten er niet zo veel van weten
Maar het is vreemd en toch stil
Nu nog een mooie teks vinden voor onder zijn foto op onze website
Ineke
Geisha
*18-08-1999-10-01-2013
![Afbeelding](http://i1207.photobucket.com/albums/bb466/ineke2010/DSC_0582a.jpg)