Tranen bij Dierenthuis: Henkie is niet meer
Henkie, de blinde dobermann die vele bezoekers bewoog tot een mengeling van ontzag en vertedering, is niet langer bij ons.
Woensdag hebben we het pijnlijke besluit moeten nemen om Henkie verder leed te besparen. Ondanks zijn blindheid was het bewaken van huis en erf Henkies lust en leven, maar door neurologische uitval van voor- en achterhand werd dat steeds moeilijker. Zijn achterhand verzwakte en gleed weg, zijn gang werd onzeker en ging snel achteruit. Henkie kon niet meer goed doen wat hij graag wilde. Daarbij kwam nog dat het bij dobermanns, die zeer hard zijn voor zichzelf, moeilijk te bepalen is of ze pijn hebben. We wilden deze stoere jongen niet verder laten afglijden.
Henkie was een bijzondere en inspirerende persoonlijkheid. Een hond die na een hartbrekende geschiedenis van mishandeling en stelselmatige uithongering blind, neurotisch en tot het uiterste gespannen binnenkwam bij Stichting Dierenthuis. Henk was lange tijd moeilijk en intimiderend, achtervolgde de vrijwilligers, hapte en kon geen rust vinden. Veel vrijwilligers waren bang voor hem.
We hebben volgehouden en samen gewonnen. Toen Henk stierf had hij geleerd dat mensen wel degelijk leuk en liefdevol kunnen zijn, dat de wereld een veilige plek kan zijn, en bovendien een plek waar je plezier kan hebben en verwend kan worden. Dat is onbetaalbaar en maakt Henk een voorbeeld voor iedereen.
Het bovenstaande berichtje kreeg ik van de week van het Dierenthuis en het deed me toch wat. :cry:
Ik heb Henkie één keer mogen ontmoeten bij de stichting Dierenthuis en ik ben geen Dobermanfan maar Henkie had wat bijzonders.
Hij was daar nog maar net een paar dagen en er waren weinig mensen die wat in hem zagen.
Henk was een happer en het personeel vond hem onbetrouwbaar.
Ik zat daar op een bank en op een gegeven moment kwam Henkie met zijn blinde kop met zijn neus op schoot hangen.
Als ik dit soort stichtingen bezoek heb ik altijd kammen,borstels en tekenpennen mee in in Henkies geval was een borstel geen overbodige luxe.
Door jarenlange verwaarlozing cq mishandeling zag Henkies vacht er maar haveloos uit.
Ik pakte de borstel uit mijn tas en begon vol goede moed aan zijn vachtje.Het lieve dier genoot zichtbaar en vol vertrouwen hing hij tegen mij aan.
Toen beheerder Steven dit zag heeft hij Henkie met zachte hand weggehaald want hij was onbetrouwbaar en had mij wel eens kunnen bijten.
Ik voelde dat hij dat niet gedaan zou hebben maar Steven was de baas en Henkie en ik moesten ons daarbij neerleggen. :(
Dag Henkie,rust zacht jochie.Heel even maar en veel te kort was en een band tussen ons.
