Tot ooit lieve Samson

[annet]

Hoi lief hondje van me........

http://www.mijnalbum.nl/Foto=JME788H3

Na het overlijden van Jack en Kes was het hier zo ontzettend leeg. Ik kwam je tegen terwijl ik op internet aan het surfen was, een hond met een Spaans verleden, je zat in een Spaans asiel te wachten of er nog iemand was die je een tweede kans wilde geven. En die iemand was ik ! In mei kwam je aan in Brussel met het vliegtuig en ging je met me mee naar huis.
Naar mij was je een lieve, puberachtige hond, maar tegen de rest van de wereld was je een ontzettend agressieve, niet te hanteren hond. Maar ik ging vol goede moed met je aan de slag, want die tweede kans moest en zou je krijgen !
Heel veel trainen, naar de dierenarts, naar de orthomanueel handelende dierenarts, naar twee gedragstherapeuten, naar de holistische dierenarts. Pillen, poeders, homeopatisch en regulier. Maar niets hielp. Trainen, trainen, trainen......... ook dat hielp niet.
Alle deskundigen gaven als advies om je in te laten slapen, maar ik wilde er niet aan..... een gezonde hond van 1 jaar oud, die laat je niet inslapen !

Maar na 4 bijtincidenten, ondanks het feit dat ik zo donders goed oplette en na uitgebroken te zijn op het dagpension en schuimbekkend met de tanden bloot een medewerkster bedreigd te hebben (die je overigens gewoon kende) kon ik er niet meer onderuit. Het was óf herplaatsen óf in laten slapen.
Herplaatsen was geen optie, want alle deskundigen verzekerden me ervan dat het niet de combinatie van jou en mij was die jouw slechte kant boven deed komen. Nee, het zat echt in jouw hoofd. Dus als ik jou naar een nieuw baasje had gebracht dan was het vroeg of laat gigantisch fout gegaan of had je een heel beperkt leven gehad in een kennel of zo. En dat kon niet, want je was zo'n speelvogel. Zo hard mogelijk rennen en balletjes halen, zwemmen en dollen met Didi en Lotje. Maar o wee als er iemand aankwam of een hond of een kat of nou ja, het maakte niet uit. Je ging volledig uit je dak..... :(

Ik heb uiteindelijk de enorm zware beslissing moeten nemen om jouw leven te eindigen, voor jouw bestwil en voor de bestwil van de maatschappij.....
Niet te verkroppen voor mij, maar het meeste verstandigste dat ik kon doen.
Lieve Samson, het spijt me zo dat je je tweede kans niet hebt kunnen pakken, ook al gaven we je alle handvatten die ik maar kon bedenken..... rust zacht en ik hoop dat je samen met Jack en Kes spelend ronddolt de hondenhemel door !

[Aslan]

Ik ken de verhalen van Samson nog van het begin tot het einde en ik weet dat Samson bij jou de beste kans van zijn leven gehad heeft en misschien wel de enigste kans in zijn leven.
Het heeft niet aan jou gelegen meis.
Samson heeft hoe kort dan ook heel even een goed gezinsleven gekent en dat neemt niemand hem nog af.
Hier ook nog maar even heel veel sterkte hoor,je bent een toppertje.

[Cora]

Tjeetje......Annet, wat na het lezen van je verhaal bij mij bovenkomt is......Samson heeft òf een hele verschrikkelijke jeugd gehad of hij had idd iets in zijn koppie niet goed........het kan toch niet zo zijn dat er zoveel energie gestoken wordt in een maatje dat ie dat dan niet oppikt en weet dat ie goed zit nu?

Ik denk echt dat ie "ziek" is geweest in zijn koppie.......jij hebt alles uit de kast getrokken wat jeje bedenken kunt...jou valt niks te verwijten meid echt niet........maar wat een hel moet dit zijn voor je.......ik heb diep respect voor mensen die asiel honden thuis opnemen en door jou verhalen nog meer.......

Aan de andere kant geeft het mij weer de bevestiging dat ik dat niet zou kunnen.......niet weten of je een maatje uit een asiel neemt voor jaren of voor even........die onzekerheid zou ik niet aankunnen.....misschien laf maar daar heb ik het vreselijk moeilijk mee....en heb ik diep respect voor mensen zoals jij!!!