www.dierenherinnering.nl

Sjennie mijn eerste echte maatje.

Sjennie,ik zie je nog staan op een plaatje in de plaatselijke krant.
Een zwart met witte kruising Border Collie/Friese Stabij met een enorme haardos.
Je zat al weken in het asiel en maakte weinig kans op plaatsing omdat je geen moment alleen kon zijn.Voor mij was dat geen probleem en ik besloot je te ontmoeten daar achter de tralies.
Nog nooit had ik zo'n verwaarloosde klittenbaal gezien maar toen ik door mijn knieen zakte en de haren voor je ogen weghaalde en in je ogen keek was er een klik tussen ons.We voelden het allebei en we besloten elkaar een kans te geven.Ik kon nooit je eerste baasje vervangen en jij was niet zoals mijn vorige hondje Danny maar we besloten samen verder te gaan.
Vanaf de eerste dag adoreerde je mij en je was zo ongelofelijk trouw dat ik je de volgende dag al bij de eerste uitlaat ronde los durfde te laten,ik wist gewoon dat je terug zou komen (en dat deed je ook)
Er leek geen einde aan ons geluk te komen en de dagen die we samen waren waren één groot feest.
Toen kwam er een dag dat je mank begon te lopen en een bezoek aan de dierenarts was noodzakelijk.Er was wat met je kniegewricht en een operatie leek niet te vermijden.Een datum werd gepland maar vlak voor die datum begon je urine te verliezen.De dierenarts dacht aan een blaasontsteking en een antibiotica kuurtje moest uitkomst bieden.Ik voelde dat er meer aan de hand was en dat ik je kwijt zou raken maar kon er de vinger niet opleggen waaraan.
Nachten heb ik liggen huilen met jouw dicht tegen me aan.
Na een paar dagen werd mijn angst bevestigd,er werd darmkanker en botkanker geconstateerd en ik besloot je te laten gaan.De pijn in je knie was al erg hevig en door de darmkanker kon je niet meer afgaan.

Lieve Sjennie nu ik dit schrijf ben ik weer in tranen en na 9 jaar mis ik je nog steeds.


Sjennie is na een kort maar hevig ziekbed in de praktijk van de dierenarts geëutaniseerd en van daaruit naar het dierencrematorium gebracht waar hij ook is uitgestrooit.

jeetje Marion, dit wist ik allemaal niet......wat een mooi maar ook verdrietig verhaal dat zo in de werkelijkheid staat.

Ook ik zit nu met tranen in mijn ogen......niet alleen van verdriet maar ook van vertedering, voor jou en je allereerste maatje.

Wens je veel sterkte alhoewel het 9 jaar geleden is, het gemis blijft.

Het is ook geen verhaal wat ik op ieder forum wil plaatsen Cora.
Dit forum is uitermate geschikt om zij die me zo dierbaar waren een plekje te geven op het internet waar ze recht op hebben. :wink:

jeetje wat erg zeg :cry: :cry: :cry:

aslan schreef:Het is ook geen verhaal wat ik op ieder forum wil plaatsen Cora.
Dit forum is uitermate geschikt om zij die me zo dierbaar waren een plekje te geven op het internet waar ze recht op hebben. :wink:

wat fijn dat je dit wil delen en kunt delen......dit is een bijzonder forum geloof ik.......nu we draaien, realiseer ik me HOE bijzonder ....speciaal door de verhalen van jullie van jullie maatjes....jong en oud van elk kaliber van ieder soort......heel speciaal waar jullie aan meewerken.....

Jammer dat Sjennie zo aan haar eind is gekomen, en dat je haar niet langer mocht houden.
Troost je .....dat je haar toch nog een mooie tijd heb kunnen geven

jolly schreef:Jammer dat Sjennie zo aan haar eind is gekomen, en dat je haar niet langer mocht houden.
Troost je .....dat je haar toch nog een mooie tijd heb kunnen geven

Hoewel zijn naam anders doet vermoeden was sjennie een reu. :wink:
Ja,we hebben een geweldige tijd samen gehad,mede omdat Sjennie zo ontzettend trouw was.
Ik kon hem overal los laten lopen en nooit liep hij verder als 10 meter bij me vandaan.Na Sjen heeft er ook enige jaren gezeten voordat er weer een hond kwam.Ik wilde dat allesoverheersende verdriet niet nog eens meemaken.

Marion....Wat zal Sjennie blij zijn geweest dat hij werd gekozen
door jou.
En dan het vertrouwen dat hij in je had vanaf het eerste moment
Grandioos!!!

Heel veel sterkte met het verlies van lieve Sjennie

Yvonne

Vandaag had je 16 jaar moeten worden makkertje. :wink:

Het was zo oneerlijk dat die rotziekte al op je zesde jaar een eind aan je leventje maakte en het was nog oneerlijker dat dat op 4 oktober (dierendag) moest gebeuren.
Op het moment dat de dierenarts het laatste spuitje zette belde de pakkettendient aan met een verwenpakket wat toen nog gratis te verkrijgen was bij een bepaald merk dierenvoeding. :(

Ik denk nog vaak terug aan de heerlijke tijd die we samen gehad hebben,aan je onvoorwaardelijke trouw en je malle kapriolen.
Hoelang staat er eigenlijk voor verdriet?

Heel veel sterkte vandaag Marion, ik "ken" Sjennie een klein beetje door jou verhalen.

Dit zijn van die dagen dat het buiten prachtig is maar binnen in je hart heb je een zwaar en triest gevoel.....

Veel sterkte vandaag en geef jezelf een dikke knuf van mij!

Ze zeggen dat er 3 jaar staat voor verwerken van verlies maar ik geloof dat het ene verlies niet te vergelijken is met het andere en dat de manier waarop er ook invloed op heeft......sommigen komen er helemaal niet toe om het verlies een plekje te geven en blijven toch verdriet houden......dat is toch heel verschillend?

Ik denk dat het verdriet om Sjennie veel langer gaat duren Cora.Op het moment dat Sjennie insliep zaten we midden in de verhuizing en alles is een beetje langs me heengegaan.In het nieuwe huis was nooit een hond geweest dus er waren ook geen 'herkenninspunten' waarbij je dacht:Daar lag Sjennie altijd of daar stond zijn etensbakje en daar zijn mandje.Alles was anders en ik heb het verdriet een beetje verdrongen denk ik.Als je op de een of andere manier niet kunt rouwen om je maatje lijkt het later wel dubbel en dwars terug te komen. :(

Dat bedoel ik dus........het is allemaal zo afhankelijk van situatie etc dat je daar geen tijd aan kunt geven volgens mij.........het loslaten doet toch al zo'n pijn........veel sterkte hoor, lief vriendinnetje!

Het blijven rotdagen, de verjaardagen, de sterfdatum, de eerste keer zonder........ :cry: :cry: :cry:

Zo herdenken wij vandaag dat het een jaar geleden is dat Natascha erg ziek was en de 1e operatie onderging. Het was een periode van 8 weken, met 7 operatie en diverse momenten dat we dachten dat we haar zouden verliezen....... en dat gebeurde helaas ook :cry: :cry: :cry: Nu al weer bijna een jaar geleden, wat gaat de tijd toch snel.... zelfs als je denkt dat de wereld voor je stilstaat :cry: :cry: :cry:

Je Corin@,het moet voor jou nog veel moeilijker zijn allemaal. :(

We hebben allemaal van die momenten dat de wanhoop van toen weer even keihard toeslaat.De herinneringen die komen en gaan door invloeden van buitenaf.Dat ene melodietje op de radio waarbij sjennie altijd zat te huilen als een wolf (dat liedje van de Page-toiletpapier van 10 jaar geleden papapa pagepapa of zoiets) :roll:,Een ontmoeting met een baasje van zijn vriendjes van toen.Zo kan ik nog wel 1001 voorbeelden opnoemen.
We zullen hier mee verder moeten en ik had die tijd nooit willen missen maar toch .................. Ik mis hem zo. :cry:

Ik wilde dat ik jou Natascha gekend had.Je schrijft zo lief over haar. :wink:

Aslan schreef:Je Corin@,het moet voor jou nog veel moeilijker zijn allemaal. :(
Ik wilde dat ik jou Natascha gekend had.Je schrijft zo lief over haar. :wink:

Er is geen graadmeter voor verdriet...... een hond kan ook een kind voor je zijn. Het is niet te vergelijken en dat moet ook niet. Verdriet is iets persoonlijks en dat hoeft niet op de weegschaal :wink:

Ze was meestal ook heel erg lief :lol: :lol: :lol: maar ik kan wel een 13-delige encyclopedie van haar schrijven. Een zeer complex meiske, waar we ruim 13 jaar van alles mee beleefd hebben. Goede, maar zeker ook hele zware momenten.