mijn beste vriend.....

hf-airbrush · Bericht door **hf-airbrush** » do apr 19, 2007 7:21 pm

ik weet niet of ik er goed aan doe maar ik hoop dat mensen misschien iets leren van mijn ervaring, waar ik tot de dag van vandaag nog moeite heb...
ik zal bij het begin beginnen.....
ik leerde mijn huidige vrouw kennen toen ik zestien was, zij was toen in het bezit van een langharige teckel..
ik heb zelf nooit geen honden gehad maar nam de teckel voor lief...
op het moment van overlijden kwam er weer een nieuwe teckel en op het moment dat wij gingen samenwonen moest er een vriendje komen voor haar....god o god....nu had ik niet een zo'n worst op pootjes maar kwamen er twee...maar goed, we vonden een ruwharige reu en omdat haar teefje lady heette noemde wij hem lord...
het duurde eigelijk niet lang of lord had mijn hart gestolen en we werden dikke maatjes...
na verloop van tijd was ons gezinnetje uitgegroeid tot een aardig tal honden...( 7 teckels en 1 bouvier )
omdat lord nogal dominant was kwamen er al gauw problemen met de andere reutjes, dus nam ik hem mee naar mijn werk.
Ik had een eigen bedrijf dus was het geen enkel probleem...
jaren verstreken en lordje was bekend bij al mijn klanten en leveranciers....
de postbode nam speciaal voor hem koekjes mee en de chauffeur van van gend & loos zorgde dat hij weer lekker toegedekt in zijn mandje lag als het winter was wanneer hij de deur weer uitging.
Ik had op dat moment een vaste dierenarts in dronten die ik blindelings vertrouwde...en hij deed zijn werk echt heel goed.
Op een gegeven moment werd lordje mager...en het eten werd steeds minder met hem...uiteindelijk ging ik maar eens naar de DA...
maar wat nu?...hij was er niet maar een vrouwelijke DA nam zijn diensten waar...
na een onderzoek kwam zij tot de conclusie dat zijn hoektanden waren ontstoken en zijn gebit erg slecht was...die hoektanden moesten eruit omdat de ontsteking zelf in zijn kaak zat....pfffffffffff...
lordje was nooit bij de DA geweest voor dit soort dingen...nou ja wat moet dat moet...
dus een afspraak gemaakt en wij erheen...de narcose die hij kreeg was erg licht omdat hij al erg oud was namen wij geen enkel risico...
tijdens het verwijderen kreunde hij erg en ik merkte dat hij erge pijn had...de DA vertelde mij dat dit kwam door de lichte narcose en dat het echt nie anders kon...ondertussen kwam de eerste tand los....pfffffffff...het zweet stond mij op mijn voorhoofd...nu de tweede nog...die kwam eruit met zelfs een stukje van zijn kaak...en toen kreeg ik een raar gevoel....
eenmaal thuis mijn vriend goed verzorgd en hem de volgende dag weer mee genomen naar het werk...maar hij at voor geen meter...een beetje brinta misschien?....nee hoor niets...
mijn schoonmoeder gaf hem met een lepeltje een beetje brinta maar ik zag het meteen in zijn ogen....mijn vriend wilde gewoon niet meer....ik heb hem in de auto gelegen en belde mijn vrouw dat wij onze laatste ritje gingen maken...
bij de DA aangekomen was gelukkig mijn vertouwde DA er weer en hij liet mij ook meteen binnen....hij onderzocht mijn vriend nauwkeurig en schudde zijn hoofd...
zijn tanden waren helemaal geen probleem maar zijn nieren werkten gewoon niet meer en hij was zich langzaam aan het vergiftigen...alle ellende die ik hem had aangedaan met die operatie was helemaal voor niets...hij heeft alle pijn voor niets gehad...
ik keek mijn DA aan en hij knikte...hij wist hoe en wat...
ik ben naar buiten gegaan en heb mijn vrouw gebeld om afscheid te nemen...ik hem met hem nog een half uurtje in de auto gezeten en ben toen naar binnen gegaan...de DA had alles al klaar staan...
een spuitje voor het slapen en een om de hartslag te stoppen....al kotsend is hij dan in mijn armen overleden...
de DA bood aan om hem naar het crematorium te brengen maar deze laatste rit was voor mij en mijn vriend.....
ik heb hem zelf gereden en in het crematorium gebracht...
ik heb nu zijn as in een urn staan ( samen met zijn teefje ) en ik heb een ashanger om mijn nek met zijn as erin zodat wij altijd samen zijn...
ik heb ook duidelijk gemaakt dat als ik kom te overlijden dan wil ik samen met die urn de oven in....wat ze daarna met mij doen dat intresseerd me niet...

ik verwijt mijzelf dat ik naar die andere DA heb geluisterd...terwijl ik jaren naar mijn vaste DA ging...als ik dit niet had gedaan was mijn vriend er natuurlijk ook niet meer...maar dan was hem die lijdensweg bespaard gebleven...

sorry vriend.....ik zal je nooit vergeten...
en eens zullen wij weer samen zijn

Bericht door **Aslan** » vr apr 20, 2007 5:14 am

Oh Henk,ik heb het kippenvel op mijn armen staan bij het lezen van dit berichtje.
Wat moet jij je kl*te gevoeld hebben.
Wat erg dat je die laatste dag niet terug kunt draaien he?
Veel mensen zullen het wel gezecht hebben,probeer het te vergeten of denk maar aan de mooie jaren die jullie gehad hebben maar zo werkt het niet he?
Ik vind het wel een mooi gebaar dat je je maatje altijd in een hangertje bij je hebt.Zo zijn jullie altijd samen.
Ik wens je heel veel sterkte bij het verwerken van dit trouma.

Dikke knuffel van mij voor jou.

lenka · Bericht door **lenka** » vr apr 20, 2007 9:50 am

pfffff......wat een naar verhaal zeg!!!!
kon het laatste stukje niet meer lezen door een waas in mijn ogen...sjee henk wat kan je het mooi verwoorden!!!

wel jammer idd dat die vervanger zo prutserig bezig was zeg!!...heb je er wel melding van gemaakt!!

zo'n "echt"maatje vind je maar 1 of 2 keer in je leven!!!!

sterkte henk!

rosalinda · Bericht door **rosalinda** » vr apr 20, 2007 11:00 am

Henk ik heb jou verhaal zitten lezen en het schuldgevoel is nog zo aanwezig dat is zo,n overbodige emotie jij bent hier niet schuldig aan . jij bent geen dieren arts . jij heb gedaan wat je kon en wat het beste was volgens die da het is vreselijk dat je er zo mee zit en dat je maatje zo onnodig veel pijn heeft gehad heel veel sterkte henk

hf-airbrush · Bericht door **hf-airbrush** » vr apr 20, 2007 11:53 am

dank jullie wel....
ja ook ik moest na het typen wel mijn toetsenbord afdrogen....
ik begrijp wel wat jullie bedoelen maar er is een groot verschil tussen vergeven en vergeten...
ik had gelijk bij het eerste bezoek aan die DA al een raar gevoel, en ik had naar mijn gevoel moeten luisteren...
de laatste paar dagen van mijn vriend moeten echt vreselijk zijn geweest voor hem en wat iedereen ook zal vertellen ik kan me eigen dit nooit vergeven....ik kon hem echt door en door en ik had voor mijn gevoel beter moeten weten...
ik heb er wel melding van gemaakt bij mijn oude DA maar die begreep mij wel maar je kon de tijd nou eenmaal niet terugdraaien...
ik ben en zal ook nooit meer naar die praktijk gaan...
ik heb nu een DA in Ermelo en ik kan deze echt aan iedereen aanraden...
en ik vertrouw in vervolg alleen op haar...

Bericht door **Cora** » vr apr 20, 2007 3:56 pm

Hoi Henk,

in eerste instantie wil ik je zeggen dat ik het erg moedig van je vindt, dat je dit heb neergezet......

ten tweede ben ik je dankbaar dat je zo mensen wilt waarschuwen en erop wilt wijzen dat je gevoel je niet verloochend!

Doe wat je gevoel zegt wat goed is.......

ten derde wil ik je heel veel sterkte wensen op toch te proberen dit verlies, nee niet dit verlies, de manier waarop je dit verlies hebt moeten lijden, een plek kunt geven........
Lord weet dat jij je best hebt gedaan en Lord zal het jou niet aanrekenen, al reken jij het jezelf wel aan.........Lord weet nu beter.....en zijn lijden is geleefd en je mag nu proberen om het los te laten........

het is voor mij makkelijk zeggen.......misschien.........

Bij mijn "omaatje" hoop ik het echte lijden te zijn voor geweest.......alhoewel mijn man nog steeds twijfel heeft of wij er goed aan hebben gedaan.........

Het loslaten is het moeilijkste dat er is...zowel voor je kids als voor je huisdieren die je echte maatjes kunnen zijn..........

Nogmaals Henk...heel veel sterkte met jou innerlijke strijd, ik hoop dat je ooit rust zult vinden, en dat je mag gaan genieten van de mooie herinneringen die je hebt aan Lord, zonder dat het pijn doet!

hf-airbrush · Bericht door **hf-airbrush** » vr apr 20, 2007 4:30 pm

dank je wel voor de lieve woorden cora,
ik weet niet of ik er ooit rust mee zal krijgen...het is nu al 5 jaar geleden maar ik heb op sommige momenten ( zoals het schrijven van het verhaal ) erg veel moeite en de tranen vloeien dan ook rijkelijk...
dit heb ik ook met kerst en andere speciale dagen wanneer ik weer herinnerd word aan hem...
het maakt mij ook niets uit wat een ander er van vind want barst net zo makkelijk in tranen uit als ik alleen ben, als met mensen om mij heen...
Ik moet er bij vertellen dat ik 8 jaar overspannen ben geweest ( ook al geloof ik niet dat je er helemaal vanaf komt ) en dat heeft mij emotioneel erg gevoelig gemaakt...daar bovenop het verlies van mijn honden in korte tijd en het leed van mijn vriend...tja dat doet je geen goed...
Als ik kijk naar animal planet en ik zie daar verwaarloosde of mishandelde honden dan zit ik op de bank met tranen in mijn ogen en ( ik verwijt hier niemand ) krijg ik steeds meer een hekel aan mensen....
een ras wat denkt de hele wereld te kunnen gebruiken en misbruiken zoals het hun dunkt...dieren moeten daar machteloos onder lijden en ik kan daar heel slecht tegen...
als ik op straat iemand een hond zie aftuigen of iets dergelijks dan vlieg ik er altijd op af en eindigd dit in een flinke knok partij...ik ga op zo'n moment helemaal door het lint...

het verlies en de manier hoe ik mijn vriend heb verloren heeft mij gemaakt tot wat ik nu ben....
ik heb naar mijn gevoel een heel speciale band met honden gekregen...
zo weet ik door mijn aanwezigheid in mijn vrouw haar trimsalon honden te kalmeren die je normaal niet eens zonder verdoving zou kunnen scheren...de eigenaren staan ook stom te kijken dat dit kan zonder verdoving, alleen door met je handen en stem de hond te kalmeren...
tevens weet ik ook hoe erg het leed kan zijn wanneer je je vriend verliest en ik heb daarom ook mijn werk grotendeels besteed aan het maken van herinnerringen voor mensen die hun dier hebben verloren...en bij aflevering sta ik meestal net als de eigenaar met tranen in mijn ogen omdat ik een goed gevoel heb bij wat ik doe...

fouten zijn er om van te leren en daar moeten we mee zien te leven....maar vergeven is iets anders....
en dat ik nou net bij hem die fout moest maken...tja dat doet mij zeer en dat zal ik ook altijd mee moeten dragen...
wat dat betrefd ben ik een rare...maar het verlies van een hond doet mij erg veel..

lenka · Bericht door **lenka** » za apr 21, 2007 12:57 pm

henk!!!
je hebt mijn diepste respect hoor!!..hoe jij met je gevoelens omgaat...man!!!!!!
en wat animal planet betrefd??...ik ben net als jij...kan wel janken om al het leed...echt
ze zouden zulke instanties ook in nederland moeten hebben....meteen aanpakken die handel!!!

hf-airbrush · Bericht door **hf-airbrush** » za apr 21, 2007 5:25 pm

ach lenka,
ik hoor de meeste mannen wel zeggen: een echte kerel die.....
wat mij betrefd nemen ze hun eigen in de zeik...je kan wel stoer gaan doen en je flink houden maar dat slaat nergens op.
Ik heb verschrikkelijk veel verdriet om het verlies van mijn vriend en iedereen mag het weten en zien...ik schaam me eigen helemaal niet hiervoor 8)

Bericht door **Cora** » za apr 21, 2007 5:47 pm

volgens mij zijn er best veel mensen die nét zo voelen als jij Henk, maar er niet voor uit durven te komen door schaamte......vooral mannen dan he!?

een tijd geleden heb ik een cursus stervensbegeleiding gedaan en een cursus rouw verwerking, dan wordt het wel duidelijk dat er veel verdriet is wat gezien wordt, maar ook veel verdriet dat wordt weggestopt.......

deze mensen blijven vaak boos, ze blijven steken in het (verwerkings) proces omdat ze het verdriet niet willen voelen of denken het niet aan te kunnen........ze stoppen het daarom maar weg.......niet dat het gemakkelijker is maar omdat ze niet weten wat ze er mee moeten, emotie is zo, kwetsbaar zijn........en dat kunnen bepaalde mensen nou eenmaal niet........geloof maar dat die stikken in hun gevoel.........

Ik ben blij dat we hier de mogelijkheid hebben om onze gevoelens te delen, zowel positief als negatief.........we zijn er voor elkaar en dat geeft een goed gevoel! :wink:

lenka · Bericht door **lenka** » za apr 21, 2007 7:56 pm

hf-airbrush schreef:ach lenka,
ik hoor de meeste mannen wel zeggen: een echte kerel die.....
wat mij betrefd nemen ze hun eigen in de zeik...je kan wel stoer gaan doen en je flink houden maar dat slaat nergens op.
Ik heb verschrikkelijk veel verdriet om het verlies van mijn vriend en iedereen mag het weten en zien...ik schaam me eigen helemaal niet hiervoor 8)

voor mij huilt een echte kerel ook!!!
dan pas laat je je gevoelens kennen!!
je kan ze wel omder drukken omdat dat "stoer "is maar zo werkt het niet!!
dussssssssss............. in mijn ogen....

BEN JE PAS EEN VENT ALS JE JE GEVOELENS TOONT!!!!!!

petje af henk!! :D

Bericht door **Cora** » ma apr 23, 2007 7:57 am

lenka schreef:
hf-airbrush schreef:ach lenka,
ik hoor de meeste mannen wel zeggen: een echte kerel die.....
wat mij betrefd nemen ze hun eigen in de zeik...je kan wel stoer gaan doen en je flink houden maar dat slaat nergens op.
Ik heb verschrikkelijk veel verdriet om het verlies van mijn vriend en iedereen mag het weten en zien...ik schaam me eigen helemaal niet hiervoor 8)

voor mij huilt een echte kerel ook!!!
dan pas laat je je gevoelens kennen!!
je kan ze wel omder drukken omdat dat "stoer "is maar zo werkt het niet!!
dussssssssss............. in mijn ogen....

BEN JE PAS EEN VENT ALS JE JE GEVOELENS TOONT!!!!!!

petje af henk!! :D

helemaal mee eens! :wink: