het verhaal van rex

[dineke]

we hadden thuis al een husky en mijn man was druk met training en karrensport...zijn wens was een husky erbij en zo kwamen we via markplaats in contact met mensen in uden die een nestje hadden.
we zijn gaan kijken samen met kennissen en na denken besloten we ieder een pup te bespreken voor hun en voor ons beiden onze tweede husky.
we hoorden als snle dat de moeder te jong was het was een ongeluksnestje en ze stoot het nest af de vrouw des huizes heeft de meesten metd e fles moeten groot brengen moeder husky keek niet naar de kinders om zelf denken we dat hier het al fout is gegaan....
rex was een pracht husky met 1 blauw maanoog en hij was zo gek als een deur wat kon je lachen met dat beest en druk, druk ik heb nog nooit zo'n druk beest gezien.
als snel kwamen we erachter dat rex anders was als pepper je kon hem niet helemaal vertrouwen met andere (vreemde ) kinderen en als snel probeerder hij een vriendinnetje van mijn dochter te grijpen....
rex werdt steeds magerder en kon steeds minder hebben van vreemden naar ons gezin geen probleem maar anderen moest hij niks van hebben vooral andere kinderen moest hij niet en zeker niet als ze aandacht van ons opeisden wij waren van hem punt uit!
en zo kwamen als snel bij een volgend slachtoffertje niks ernstigs maar de schrik zat er goed in.
rex spuugde vaak en was niet lekker de da kon niks duidelijks vinden en zo tobben we door voor ons een zeer lieve hond voor anderen wat minder voor kinderen (behalve onze eigen) een kreng.
en toen kwam mijn vriendin op visite met haar zoontje van drie het ventje stond in de gang en zijn moeder en ik ook we stonden even te praten en rex lag in de keuken en ineens was hij daar en greep dat ventje (ik stond ernaast en nee het ventje deed niks) hij greep het mannetje midden in zijn gezicht uiteindelijk luisterde hij naar mij en kon ik hem in de tuin krijgen het ventje ging naar het ziekenhuis.....(uiteindelijk viel het mee enkel een litteken boven zijn oog en echt op de milimeter...........anders had het een oog gekost) we hebben toen een lange middag met de da overlegt en uiteindelijk hebben we hem dezelfde avond laten inslapen in een gezin met kinderen wara kinderen in een uit lopen moet je geen risico's nemen de da zei ook je kan het leven van een kind niet boven een hond stellen en hoe hard ook zo is het wel.
mijn vriendin was er kapot van het had van haar niet genhoeven en ze voedle zich erg schuldig terwijl dat geheel niet nodig was voor hetzelfde geldt had haar zoon blijvend letsel.
ons gevoel is er dubbel over nog steeds maar wel goed we hebben toen de juiste beslssing genomen...
met mijn vriendin ga ik nog steeds goed om en als ik raymond zie opgroeien met dat litteken boven zijn oog denk ik nog wel eens aan rex en weet ik het weer het was goed zo ik ben blij dat raymond leeft en er niks meer van weet.......
misschien was het ook een waarschuwing van rex.....wilde hij ons duidelijk maken dat hij niet verder wilde ik weet het niet...
wat ik wel weet is hoe hij die middaag na het ongeval lag.....supermager en sppugen net alsof hij al dood was alsof hij zijn lot aanvaardde en er rust mee had dat hij wilde zeggen "mooi jullei hebben me bgrepen ik ga vast slapen en dromen van hoe mooi het is"

[Cora]

kippevel en tranen in mijn ogen, wat een verhaal.....
Wat Rex jullie duidelijk heeft willen maken laten we maar in het midden, maar wat een moedige en moeilijke beslissing hebben jullie moeten nemen zeg!

Dat Rex geen moederliefde heeft gehad kan natuurlijk een oorzaak zijn, ook kan hij een hersenletsel hebben gehad tijdens de dracht en bevalling, kan allemaal......je weet het niet, maar dat ie niet goed was hadden jullie wel door !
Wat triest dat een nestje of 1 pup van een nestje zo geboren moet worden.
Hebben jullie nog contakt gehad met de fokker?
Ik begreep dat het een erg jonge moederhond was?
Misschien was ze wel te nauw?

Ach allemaal speculeren......je weet het niet, maar je gevoel zegt dat het goed is, dan is het ok goed.
Evengoed is het verlies er niet minder om en het verdriet ook niet...sterkte Dineke, en fijn dat je je verhaal hier kwijt bent geworden.

[dierenkunst]

Wat een verhaal. En ik heb respect voor jullie beslissing, hoe triest dan ook. Zo'n risico konden jullie niet langer nemen. Het is zo dubbel, aan de ene kant een wijze beslissing en aan de nadere kant het verdriet om het gemis/verlies van jullie Rex. Sterkte!

[Yvon]

Och, wat een vreselijk sneu verhaal zeg.

Ik denk wel dat julie de goede beslissing hebben genomen hoe moeilijk die idd geweest zal zijn. Rex was niet goed, da's wel duidelijk uit jullie verhaal. De risico's met kinderen kun je niet nemen, maar ook steeds magerder worden en spugen, het was allemaal niet goed. Ik denk dat het voor Rex beter is in de hondenhemel.

Toch ook nu nog sterkte met dit verlies.

[Aslan]

Vreselijk en inderdaad een kippevel verhaal.
Heel veel sterkte nog en dit was inderdaad het enigste wat je hebt kunnen doen.