Het verhaal van Phoebe!!

Vertel je verhaal

Moderators: Aslan, Cora

Plaats reactie
Tha_Niekje
Berichten: 23
Lid geworden op: vr aug 05, 2005 12:17 pm

Het verhaal van Phoebe!!

Bericht door Tha_Niekje » vr aug 05, 2005 2:09 pm

Bij deze wil ook het verhaal vertellen van Phoebe...

Het begon op Woensdag 3 juli 2002, we waren op vakantie en dat was de dag waarop we op de camping La Torre Del Sol aan waren gekomen, waar we een paar week zouden blijven. Nadat we op de camping waren aangekomen en de caravan en alles hadden neergezet, zaten we even te eten. In een keer zie ik bij mensen een paar plekjes verderop 1 moederkat met twee jonkies zitten. Als dierenliefhebber moest ik er natuurlijk heen. Vanaf mijn geboorte hadden we al katten gehad, maar die waren zo'n 2 of 3 jaar terug allebei overleden op 19-jarige leeftijd.

De volgende dag zijn we van plekje verhuisd, omdat we te dicht bij het strand stonden, wat voor veel geluidsoverlast en ook erg veel neefjes (sorry, gronings... muggen) zorgde...
We kwamen naast een jong duits stel te staan, het bleek dat zij de moederkat met twee jonkies verzorgden, maar zij gingen de volgende dag weg. Ze vroegen toen mijn ouders of wij voor de katjes wouden zorgen als zij vertrokken waren, ze vertelden dat ze ze graag mee wouden nemen, maar ze hadden net een huurhuis gevonden, maar ze mochten daar geen dieren houden.
Mijn moeder wou dat best doen, dus we kregen nog van hun een kleine voorraad blikvoer en kattenmelk + een blauw campingbordje waar de katten het eten op kregen.
Ik vond het geweldig en diezelfde avond lagen die twee kleintjes nog bij me in de tent... Een van de twee kleintjes, de zwart-witte met het witte stipje aan de staart was ik meteen helemaal weg van...
De volgende dag hadden ze alledrie al een naam, mijn lievelingtje moest Phoebe heten... zo had een vroegere kat van mijn beste vriendin geheten waar ik ook gek van was, dus zo moest deze ook heten... Het zusje noemde ik Buffy, omdat ik een fan van Buffy the Vampire Slayer ben, en de moeder noemde ik Shazzer, maar die is later Luna gaan heten...

5 week hebben we daar nog gestaan en gedurende die weken zijn ze gewoon bij ons in getrokken... overdag lagen ze lekker cool in de caravan languit op het bed van mijn ouders en 's ochtends wekten de kleintjes mij door boven op mijn binnentent te springen en te gaan spelen...
Vlak voordat we weg gingen was het al duidelijk... mijn moeder, die zich toch ook wel was gaan hechten aan de katten, had mijn vader zover dat we de katten mee namen... Er werd een grote reismand gekocht en reispilletjes voor het geval dat...
Op de ochtend dat we weg gingen was de moeder kat erg onrustig, de twee kleintjes hadden we gemakkelijk in de auto gekregen (we hadden toch nog een wagon en de hele kofferbak hadden we voor de kleintjes ingerricht met een net ertussen zodat ze niet naar voren konden springen. Mijn moeder had geprobeert om Luna in de het reismandje te krijgen, maar deze wou er niet in... Vervolgens zei ze tegen mij; "Als we haar er niet in krijgen kan ze niet mee, dan moeten we alleen de kleintjes mee nemen." Dat liet ik mij niet vertellen, ik ben op de grond gaan zitten, heb de bovenkant van het reismandje afgehaald, zodat het voor de kat er iets aantrekkelijker uit zag... Eerst nam ik Luna op schoot, heb haar rustig geaait en uiteindlijk kon ik haar in het reismandje zetten en dicht maken... Het was alsof ze toch doorhad dat ze beter met ons mee kon gaan dan op de camping blijven.

Zo kwamen de katten bij ons thuis, wat ik helemaal geweldig vond... het huis was erg leeg en stil nadat onze vorige katten overleden waren, maar nu was er weer leven in huis met het jonge spul... Daar bleef het niet bij, ruim een maand nadat we terug kwamen beviel Luna van het volgende nestje, 4 kleine katjes erbij... Deze zijn een aantal maanden bij ons gebleven en rond kerst zijn er 3 naar een nieuw huisje gegaan. 1tje hebben we gehouden, die noemden we Dawn... Het kleine zusje van Buffy in de serie :roll:

Ondertussen was Phoebe erg afstandelijk tegenover mijn ouders en mijn broer, de enige bij wie ze kwam was bij mij... Ze sliep 's nachts tegen mij... als ik haar riep terwijl ze boven was kwam ze naar beneden geracet, en als ik niet thuis was, was zij ook buiten op pad...

Het volgende jaar zijn we weer naar dezelfde camping geweest en werd het nog bevestigd dat we er goed aan hadden gedaan om de katten mee te nemen... Het vorige jaar had het gestikt op de camping, overal waar je liep zag je katten lopen, maar dt jaar waren er nog maar een handjevol katten op de camping... Het bleek dat de camping die winter een grote pruiming had gehouden en de katten hadden laten afmaken... Er waren alleen nog een paar katten die er aan ontsnapt waren...
1 daarvan hebben we nog wel eten gegeven, dat was Paco... vermoedelijk ook de vader van het tweede nestje bij ons thuis... deze had de vorige zomer ruim een week de hele tijd om Luna heen gehangen...

Die zomer was ik blij dat ik weer thuis was, had onze katten toch ook wel gemist en omdat onze oude kat tijdens onze zomervakantie was overleden, was het fijn om terug te komen, met alle katten om je heen...

Helaas duurde het niet lang dat alle katten thuis waren... Het was 20 Augustus 2003 dat ik Phoebe 's ochtends nog eruit heb gelaten... het was die dag mijn eerste schooldag, dus ik was de hele dag weg... Mijn school was vlakbij mijn huis en ik liep altijd naar huis, wanneer ik vlakbij huis was begon ik Phoebe al te roepen... Het vorige jaar kwam ze dan bijna altijd naar me toe, en als ze verder weg was kwam ze wel binnen een half uur thuis, maar Phoebe kwam niet...
Toen ze er 's avonds nog niet was, was ik al behoorlijk gestresst, Phoebe was nooit zolang weg als ik thuis was... Ik ben nog het stadspark vlakbij ons in gefietst en Phoebe telkesn geroepen...
De volgende dag heeft mijn moeder de Dierenambulance gebeld en een omschrijving van Phoebe opgegeven, maar ze hadden nog niet zo kat binnengekregen... Op de computer had ik die dag al flyers gemaakt met foto om op te hangen in de buurt en Vrijdag 22 Augustus heeft mijn vader die een stuk of 50 keer uitgeprint op zijn werk... en die hebben we overal opgehangen in de omgeving...
Dat weekend verschillende tips gehad van mensen uit de buurt, maar het was telkens niet mijn Phoebe

Het was de volgende maandag of dinsdag pas dat mijn moeder gebeld werd door de dierenambulance... of ze langs wouden komen, ze hadden een kat die aan de omschrijving voldeed... dood...
Ik was toen op school, mijn ouders zijn zonder mij heen geweest... Het was Phoebe... het bleek dat ze al op de woensdag 20 Augustus was binnengebracht, maar ze hadden haar over het hoofd gezien toen we belden... Ze was op de ringweg om Groningen gevonden en ze was helemaal kapot gereden, er was echt weinig van over... Ik heb haar niet meer gezien, maar ze bleek er echt vreselijk uit te hebben gezien...

Het is straks 2 jaar geleden dat Phoebe overreden is... Ik zal haar nooit vergeten Afbeelding Afbeelding

Afbeelding
Phoebe en Buffy bij de vier kleintjes die thuis zijn geboren... Phoebe is de kat die in de camera kijkt

=x= Niekje

Gebruikersavatar
remikiso
Berichten: 828
Lid geworden op: ma jun 13, 2005 1:56 pm

Bericht door remikiso » vr aug 05, 2005 5:27 pm

Ochhhhh wat een schatjes zijn dat zeg. En zeker die witte.
Wij hebben ook een witte kater en die heet Kiso.
En wat een zielig verhaal over Phoebe.

Yvon
Berichten: 274
Lid geworden op: vr jul 08, 2005 1:17 pm

Bericht door Yvon » vr aug 05, 2005 5:42 pm

ach, arme Phoebe, wat een tragisch einde............................................................. :(
groetjes Yvonne

Gebruikersavatar
jolly
Berichten: 56
Lid geworden op: di jun 14, 2005 8:32 pm

Bericht door jolly » vr aug 05, 2005 6:17 pm

Ach gut........wat een tragisch einde :cry:
Is maar goed dat je haar niet meer gezien hebt, en je haar in je gedachte hebt zoals ze daadwerkelijk was.

Gebruikersavatar
Aslan
Site Admin
Berichten: 6391
Lid geworden op: di jun 21, 2005 6:35 pm

Bericht door Aslan » za aug 06, 2005 7:35 am

Pffffff Niekje,wat een verhaal.

Ik vind het heel bijzonder dat dieren hun eigen baasje uitzoeken en Phoebe heeft duidelijk voor jou gekozen.
Het moet een heerlijk dier geweest zijn wat zich maar op één mens richte en dat was jij.
Ze heeft niet oud mogen worden maar ze heeft het goed gehad bij je en heeft in die korte tijd toch de warmte geproefd van een echt Thuis.
Jij en je moeder zijn toppertjes hoor dat jullie deze kansarme dieren toch een kans gegeven hebben.

Jij nog heel veel sterkte meis en Phoebe,rust zacht meisje.
Afbeelding


Hoeveel dieren je ook in huis haalt,diegene die je achter liet vergeet je nooit

Groetjes Marion

Gebruikersavatar
Cora
Site Admin
Berichten: 5761
Lid geworden op: di mei 31, 2005 11:34 pm

Bericht door Cora » zo aug 07, 2005 5:25 pm

Wat een vreselijke zin......helemaal kapot gereden.......het idee alleen al.......ik snap niet als mensen een hond of een kat of eigenlijk welk dier dan ook aanrijden, niet het fatsoen hebben om te stoppen en het aangereden dier of te helpen als dat nog mogelijk is of aan de kant van de weg leggen.

Als het om een kat of een hond gaat vind ik het zelfs een must om de dierenambulance in te schakelien om dit soort dingen te voorkomen......

Ik vind het een hele kwalijke zaak en wens je heel veel sterkte hoor meid !!
Ik denk dat dit nog het moeilijkste is.......dat je je maatje niet meer kon zien om afscheid te nemen.
Nogmaals heel veel sterkte......
Afbeelding

Gebruikersavatar
Aslan
Site Admin
Berichten: 6391
Lid geworden op: di jun 21, 2005 6:35 pm

Bericht door Aslan » ma aug 08, 2005 5:52 am

corakoops schreef:
Als het om een kat of een hond gaat vind ik het zelfs een must om de dierenambulance in te schakelien om dit soort dingen te voorkomen......



Daar ben ik het meen eens Cora.
Ik heb ooit op een ander forum mijn eigen ervaring neer gezet met een aangereden poesje en het kan ook heel anders.


Dotje

--------------------------------------------------------------------------------

Het was een kleine cyperse poes die s'avonds laat werd aangereden in de stad.
Ze was jong en speels en rende zonder te kijken de weg op.
Zat ze een motje achterna of was ze aan het spelen met een vlinder?
Ik zal het nooit te weten komen.
Een auto kwam met een flinke vaart aanrijden en schepte de kleine poes.
Het geluid van de klap ging door merg en been en de poes bleef levenloos op straat liggen.
De automobilist reed door zonder zich om de kleine poes te bekommeren.
.
Ik zag het gebeuren en kon niks doen om het te voorkomen.
Langzaam liep ik naar het levenloze lijfje toe,bang voor wat ik aan zou treffen.
Het viel mee en het viel tegen,ze was nog zo gaaf en nog helemaal warm maar ook zo levenloos en slap.
Voorzichtig pakte ik haar op en legde haar aan de kant van de weg.
Ik belde het alarmnummer van de dierenambulance voor hulp en er zou een wagen gestuurd worden.

Een auto stopte langs de kant van de weg en behulpzame mensen kwamen bij ons staan.
We steelden de kleine poes en spraken lieve woordjes tegen haar,ook ondekten we dat ze een adreskokertje om haar nekje had.
Door de klap van het ongeluk was het kokertje open gegaan en de andere helft vonden we vele meters verder.
Pas na een kwartier zoeken vonden we het adres van de kleine poes,ze heette Dotje...........
We belden de eigenaar op en verwachtten dat deze afscheid van haar wilde nemen nu ze nog zacht en warm was.Dit was een grote vergissing!

Na 5 minuten kwam de baas van Dotje aangelopen en greep Dotje zonder een vriendelijk woord in haar nekvel.
We vertelden hem dat de dierenambulance onderweg was maar daar had hij geen geld voor over zei hij.
We boden aan om de dierenambulance en de crematie te betalen maar zonder een groet liep hij weg.

Terwijl de tranen over mijn wangen stroomden nam ik afscheid van de lieve onbekende mensen en liep met de hond naar huis.
Nog éénmaal kijk ik om en zie de baas van Dotje de weg oversteken waar alles begonnen (en voor Dotje geëindigd) was.
Het slappe lijfje van Dotje bungelt naast hem.......
Jammer dat er nu geen auto aankwam!

Ze heette Dotje en heel even hebben drie voor haar onbekende mensen van haar gehouden.

Voor een ieder wiens kat ooit vermist is geraakt of wiens kat aangereden teruggevonden is...........Heel vaak zijn er mensen die om hem of haar gegeven hebben,het hoeft niet zo te zijn dat je kat eenzaam en alleen gestorven is.
Ik kan het weten,ik ben de auteur van Dotje en was bij haar in haar laatste momenten.



Ik had dit jou Phoebe ook zo gegunt Niekje.
Afbeelding


Hoeveel dieren je ook in huis haalt,diegene die je achter liet vergeet je nooit

Groetjes Marion

Gebruikersavatar
Cora
Site Admin
Berichten: 5761
Lid geworden op: di mei 31, 2005 11:34 pm

Bericht door Cora » ma aug 08, 2005 8:24 am

slik........dit is te erg voor woorden......wat een baas......en wat een tegenvaller voor jou zeg !!!

Ben blij dat je dit verhaal hier hebt gepost in de hoop dat er toch mensen van leren.......
Afbeelding

Plaats reactie