Ik heb hem net naar Max gebracht die op hem gaat passen morgen, want ik moet natuurlijk werken morgen (en overmorgen). Hij gaat morgen met hem naar de dierenarts als hij dan nog zo suf is en tot die tijd weet ik niets.....
En dan kan ik wel altijd zeggen en denken dat als Loekie overlijdt het goed is, dat hij dan nog een goede tijd bij mij heeft gehad. Maar wat ik er dan bij vergeet te realiseren is dat ik mijn brompot nog helemaal niet wil missen. Hij hoort er zo bij en is zo lief in zijn onnozelheid. Ondanks zijn gedrag ben ik gewoon verliefd op dat hondje, hij is nog zó opgeknapt in die 2 jaar dat hij hier woont dat het eigenlijk aan het ongelofelijke grenst. En dat hondje wil ik gewoon nog lang niet missen.....
