Het heeft niks met een overlijden te maken maar moet het eventjes kwijt.
Ik heb na lang wikken en wegen moeten besluiten om onze Beau (kruizing mechelse herder/ zwarte bouvier) weg te doen. Ze was zeer jaloers op de aandahct die Hadewych kreeg. Als ik mijn dochtertje op schoot had sprong ze erbij. Dat tolereerde ik de eerste keer en de tweede keer maar daarna moest ik haar toch een standje geven. Om te voorkomen dat ze uit zou halen naar Hadewych is dit besluit gekomen.
Ik ben toen op zoek gegaan naar een advertentie van iemand die een trouwe viervoeter zocht. Op het moment dat ik dacht er een gevonden te hebben haakten ze af omdat ze een andere hond gevonden hadden. Alle afspraken waren al gemaakt de kennismaking het ophalen en het eerste bezoekje van onze kant af. Ik persoonlijk was er behoorlijk kwaad over aangezien ik me er volledig op in had gesteld. Ik heb uiteindelijk zelf een advertentie gezet met alle postieve maar helaas ook negatieve kanten van Beau. Zoals haar verleden met mishandeling. Ze plaste bij angst. en geloof me ze was vaak bang, als je een plotse beweging maakte de krant pakte of zelfs als je haar voer/water bak neerzette. Tevens had ik 1 eis en dat was dat ik regelmatig contact wou hebben hoe het maar haar ging en eventueel zo nu en dan langs komen.
Er waren diverse personen die reageerde maar meer voor commetaar. Zoals hoe durf je zo eerlijk te zijn en hoe haal je het in je hoofd zo een eis te stellen. Maar ook berichten zoals breng haar naar het asiel daar zit zo een hond goed genoeg en ik heb geen hond nodig maar succes. Allemaal berichten waar ik niks aan had dus.
Uit eindelijk zei mijn vriendin, die al eens eerder kenbaar gemaakt had geen hond meer te willen voorlopig, ik neem haar wel.
Ik was helemaal happy dat ze naar een bekend persoon ging voor mij maar ook voor haar. Ze ging regelmatig met haar weg met de auto naar het park toe. Vooral tijdens mijn (zware) zwangerschap en daarna.
Toen kwam het noodlottige moment dat ze moest verhuizen naar een plek waar geen huisdieren waren toegestaan. Toen ze mij dit vertelde raakte ik volledig in paniek. Ze zei me dat ZIJ een nieuw baasje zou zoeken voor haar. Dit beangste me behoorlijk, waar kwam ze terecht en bij wie......Ik voelde dat ik haar kwijt was en nooit meer zou zien....
En ja hoor op een zondag morgen ze belde met de woorden, ik heb iemand gevonden voor Beau en ze zit er al.
Ik was kwaad en verdrietig te gelijk dat ik niet eens de kans gehad heb om haar nog eventjes te zien en te knuffellen. Ik had me erbij neergelegd, want ik had geen keuze.
Een week later gingen we naar Geldrop toe en Petra (de desbetreffende persoon) was nog in ons huis. Ze zei tegen me dat Anton en Jolanda gevraagd hadden of ik even langs wou komen. Ik begreep er niks van want dat waren onze buren en die had ik wel geteld 5 minuten gesproken toen ik aan het snoeien was in de achtertuin. Ik er naar toe, en ik stap binnen en wie komt daar met een noodvaart op mij afgerend. juistem BEAUTJE !!!!!!!!!!!!. Hun waren de nieuwe eigenaren, mijn eigen buren.........
Ze vertelde mij dat ze in augustus hun hond weg gedaan hadden omdat deze te agressief was buiten en dwars door de ruiten ging als ze wat hoorde buiten en dus nog alle spullen hadden. Ze heeft een mand waar een koe in verdwalen kan midden in de huiskamer staan waar ze het hele huis kan overzien speeltje zoveel dat ik dacht dat ik bij een dierenwinkel binnen liep en een bot zo groot die ze het eerste jaar nog niet weg hebt gewerkt beter dan dit kon ze het niet treffen.
Achteraf gezien heb ik van de hele situatie geen spijt en we hebben afgesproken dat ik zo nu en dan Beautje mag dognappen om een lekkere wandeling te maken met haar. We hebben inmiddels zeer goed contact met hun, en het is zelfs zo dat ze mij komt halen als ik naar geldrop toe ga om te klussen zodat Hadewych niet naar mijn schoonouders toe hoeft en al helemaal niet in de bus hoeft.
Ik ben dus hartstikke blij dat de eerste personen afgehaakt hebben, aangezien ik haar nu lekker dichtbij heb en haar altijd kan zien.
Ze zeggen wel eens "beter een goede buur dan een verre vriend" ik heb hier nooit in geloofd ......... tot DIE dag.........
Beau
Wat een geweldig verhaal zeg! zou denken dat het uit een boek komt......
heel veel succes met je nieuwe huisje , je fantastische buren en natuurlijk je maatje die nu nog steeds je maatje kan blijven....echt niet te geloven Dees.....
Geef Hadewych een knuffel van me?!
Sta echt perplex...... :D op een positieve manier dan he! :wink:
heel veel succes met je nieuwe huisje , je fantastische buren en natuurlijk je maatje die nu nog steeds je maatje kan blijven....echt niet te geloven Dees.....
Geef Hadewych een knuffel van me?!
Sta echt perplex...... :D op een positieve manier dan he! :wink:
Wat een mooi verhaal,het had inderdaad zo uit een boek kunnen komen.
Ik ben blij dat Beau nu eindelijk echt op haar plekje is en ik ben superblij dat jij nu helemaal gerustgesteld bent Desiree.
Fijn dat je haar nu af en toe kan uitlaten en kan blijven volgen hoe het haar verder vergaat.
Het is zo herkenbaar dat je je nog verantwoordelijk voor Beau voelde toen ze al op een nieuw adres zat. (dat is een van de redenen dat geen van mijn huisdieren ooit jongen gehad hebben). :wink:
Ik hoop dat je nog lang van deze hond zult kunnen genieten ook al zit er een muurtje tussen.
Ik ben blij dat Beau nu eindelijk echt op haar plekje is en ik ben superblij dat jij nu helemaal gerustgesteld bent Desiree.
Fijn dat je haar nu af en toe kan uitlaten en kan blijven volgen hoe het haar verder vergaat.
Het is zo herkenbaar dat je je nog verantwoordelijk voor Beau voelde toen ze al op een nieuw adres zat. (dat is een van de redenen dat geen van mijn huisdieren ooit jongen gehad hebben). :wink:
Ik hoop dat je nog lang van deze hond zult kunnen genieten ook al zit er een muurtje tussen.
Hoeveel dieren je ook in huis haalt,diegene die je achter liet vergeet je nooit
Groetjes Marion
