www.dierenherinnering.nl

Tjaaa dat was nogal wat, toen ik had besloten om onze Wiske in te laten slapen.
Mijn kids zijn 12 en 10 jaar oud, dus hun zijn met Wiske opgegroeit, in hun leventje kwam Wiske altijd al voor.
En dan een leven zonder d'r, tja hoe zou dat zijn?
Dat was voor mezelf nog niet eens voor te stellen.

Maar ik heb het mijn kids al een paar maanden voordien ingelicht, dat we Wiske in zouden laten slapen.
Mijn zoontje (was toen nog 9) heeft vreselijk gehuilt, mijn dochter was gewoon verdrietig.
Ik vond persoonlijk dat mijn kinderen een lange voorbereiding nodig hadden, zodat ze het tegen die tijd het makkelijker konden verwerken.

Wiske liep al slecht, zakte geregeld door d'r achterpoten, had ook hartruis.
Dus we zagen allemaal wel dat het diertje flink aftakelde.
Ik heb ook tegen de kids gezegt, dat het voor Wiske het beter was om d'r in te laten slapen, zodat ze geen pijn meer hoefde te lijden, en dat dood ook bij het leven hoort.

Op de dag dat Wiske werd ingeslapen hebben mijn kids voor school gaan, nog afscheid van Wiske kunnen nemen.
Ik had hun gevraagt of ze Wiske wilde zien als ze was ingeslapen, en dat wilde ze wel.
Dus toen heb ik poezebeest opgebaard in een mandje hier in de woonkamer, en konden de kids ook rustig afscheid nemen.
Saafs toen de kids op bed lagen heb ik Wiske in 2 plastik zakken gedaan en in de vriezer gelegt.
Ik had nl met de kids afgesproken dat we Wiske zouden laten cremeren en haar in een urn zouden doen, zo zal Wiske tog altijd nog een stukje bij ons blijven.
Hier waren ze het mee eens.
Dus op 2 december 2005 hebben we Wiske laten cremeren in Stompwijk.
En nu staat ze te pronken in de kast.

Vind het moedig van je dat je de kinderen bij de laatste maanden van Wiske betrokken hebt.
Ze hebben op deze manier haar aftakelen natuurlijk wel heel bewust mee kunnen maken en konden ook zien dat ze steeds slechter werd.

Hebben ze nooit gezeurt om een 'nieuwe kat?

Nog heel veel sterkte voor jou en de kids.

Aslan schreef:Vind het moedig van je dat je de kinderen bij de laatste maanden van Wiske betrokken hebt.
Ze hebben op deze manier haar aftakelen natuurlijk wel heel bewust mee kunnen maken en konden ook zien dat ze steeds slechter werd.

Hebben ze nooit gezeurt om een 'nieuwe kat?

Nog heel veel sterkte voor jou en de kids.

Ze vroegen toen idd wel, of we weer een kat zouden nemen, maar ik heb gelijk nee gezegt, tis dan weer zo'n verantwoordelijkheid erbij.
Ik heb 21 jaar Wiske gehad en weet dus wel wat het allemaal met zich meebrengt.

Uiteraard vind ik katten nog steeds erg leuk, vooral bij andere, maar ik begin er echt niet meer aan.
Ik heb geen zin meer om weer een verantwoordelijkheid erbij te krijgen, zit ik weer met de vakantie's e.d.

Mooi , zoals je het gedaan hebt, fijn om te lezen dat de kids er ook best betrokken bij zijn geweest.

Toen wij Pablo in moesten laten slapen hadden we maar een paar dagen om ons daar op voor te bereiden, dus de jongens ook.....en dat was best pittig.......ik had niet in de gaten dat ze zo ziek was.

Fijn als je zo'n tijd hebt om afscheid te nemen.