Ik zat al een tijdje te twijvelen maar heb me eigen toch maar eens aangemeld...en zal me gelijk maar even voorstellen..
Ik ben henk en ben van kinds af aan niet opgegroeid met honden maar door mijn vrouw in aanraking gekomen met honden.....en door alle ellende met mensen ben ik honden steeds meer gaan waarderen en zou mij eigen geen raad meer weten zonder hun....
Het is zelfs zo erg dat ze mij de bijnaam hondenman of doggy zijn gaan noemen en eigenlijk vind ik dat helemaal niet erg...
helaas gaan onze trouwe viervoeters niet een heel leven mee en moeten we steeds weer de ellende en het verdriet ervaren bij het overlijden van onze vrienden....uiteraard heb ik dit op mijn 41e ook al diverse malen meegemaakt.....zo heb ik een jaar meegemaakt dat ik vier honden heb verloren en dat werd eigenlijk teveel van het goede, ze waren wel overleden aan ouderdom maar toch...het verdriet was niet te verdragen...
op het moment dat mijn persoonlijke vriend kwam te overlijden kreeg ik de meeste problemen en nu 5 jaar later mis ik hem nog steeds...en er zijn weinig dagen dat ik niet aan hem denk....ik kan er eerlijk gezegd ook niet omheen want zijn afbeeldingen hangen hier in en om het huis...
wel heb ik een nieuwe vriendin maar die haalt het toch niet bij mijn oude vertrouwde vriend waar ik veel mee heb meegemaakt..
ik deed airbrush als hobby maar heb daar tegenwoordig mijn beroep van gemaakt en heb mij helemaal toegelegd op het maken van schilderijen van overleden honden/dieren...het doet mij goed om mensen die echt om hun dier geven iets te geven als herinnerring en de reactie's doen mij goed....ook al kan ik het zelf vaak ook niet droog houden ( ik leef teveel met de mensen mee denk ik )
Op de momenten dat ik het over mijn trouwe vriend heb krijg ik meestal al een brok in mijn keel vandaar dat ik twijvelde om mij aan te melden op dit forum....maar we zien wel waar het schip strand :wink:
henk
ook maar even voorstellen
-
hf-airbrush
- Berichten: 92
- Lid geworden op: vr apr 13, 2007 8:35 pm
van Harte Welkom Henk de hondenman. :wink:
Het moet inderdaad vreselijk zijn om in zo'n korte tijd 4 van je maatjes te verliezen en dan je beste vriend ook nog.Dit is bijna te veel om te dragen.
Ben blij dat je je hobby had om aan op te trekken.
Ik zal zo eens op je site kijken.
Het moet inderdaad vreselijk zijn om in zo'n korte tijd 4 van je maatjes te verliezen en dan je beste vriend ook nog.Dit is bijna te veel om te dragen.
Ben blij dat je je hobby had om aan op te trekken.
Ik zal zo eens op je site kijken.
Hoeveel dieren je ook in huis haalt,diegene die je achter liet vergeet je nooit
Groetjes Marion
-
hf-airbrush
- Berichten: 92
- Lid geworden op: vr apr 13, 2007 8:35 pm
dank jullie wel... :wink:
ik sta niet echt op motorbeurzen...ik sta zondag wel bij martin gaus hier in lelystad...
ik deed vroeger veel werk op honden activiteiten..maar door gezondheid redenen ben ik daar mee gestopt, ik wil nog wel eens een uitzondering maken en dat is toevallig morgen...
tja vier honden was inderdaad erg veel...maar dat is het probleem als je honden gelijktijdig neemt...
mijn vrouw wilde teckels gaan fokken...dus zo gezegt zo gedaan...
een nestje ruwharige teckels...vier broertjes...een werd er verkocht maar verder kwamen wij niet..dus bleven zij...
in dat jaar ging er eerst een puppie dood van 11 maanden...toen een van de broertjes....toen ging nummer twee...en nummer drie die heel erg hing aan zijn broertje ging er vlak achteraan.....
ik had toen nog maar twee zoontjes....en die snapten er niets van en waren heel verdrietig....ik en mijn vrouw konden het ook even niet meer verwerken...probeer dan die jongens maar te troosten :cry:
ik sta niet echt op motorbeurzen...ik sta zondag wel bij martin gaus hier in lelystad...
ik deed vroeger veel werk op honden activiteiten..maar door gezondheid redenen ben ik daar mee gestopt, ik wil nog wel eens een uitzondering maken en dat is toevallig morgen...
tja vier honden was inderdaad erg veel...maar dat is het probleem als je honden gelijktijdig neemt...
mijn vrouw wilde teckels gaan fokken...dus zo gezegt zo gedaan...
een nestje ruwharige teckels...vier broertjes...een werd er verkocht maar verder kwamen wij niet..dus bleven zij...
in dat jaar ging er eerst een puppie dood van 11 maanden...toen een van de broertjes....toen ging nummer twee...en nummer drie die heel erg hing aan zijn broertje ging er vlak achteraan.....
ik had toen nog maar twee zoontjes....en die snapten er niets van en waren heel verdrietig....ik en mijn vrouw konden het ook even niet meer verwerken...probeer dan die jongens maar te troosten :cry:
henk
Hallo Henk,
welkom op het forum waar we werkelijk alles met elkaar delen, kunnen delen.
Je mag hier alles kwijt wat met je verdriet om het verlies van je maatjes te maken heeft!
Natuurlijk ook andere dingen die je bezig houden hoor!
Ik moet er niet aan denken om mee te moeten maken, wat jullie hebben meten doorstaan met jullie teckeltjes.......ik heb zelf ook 2 nestjes gehad met Xena onze husky en daar 1 pup van verloren, het misselijke gevoel van intens verdriet komt zo weer omhoog als ik er aan denk of over praat, heel herkenbaar dus hoor en niks om je voor te schamen!
Ik hoop dat je hier je ei een beetje kwijt kunt en misschien dat jij met jou verhaal anderen ook tot troost kunt zijn!
Nogmaals "hartelijk welkom!" :D
welkom op het forum waar we werkelijk alles met elkaar delen, kunnen delen.
Je mag hier alles kwijt wat met je verdriet om het verlies van je maatjes te maken heeft!
Natuurlijk ook andere dingen die je bezig houden hoor!
Ik moet er niet aan denken om mee te moeten maken, wat jullie hebben meten doorstaan met jullie teckeltjes.......ik heb zelf ook 2 nestjes gehad met Xena onze husky en daar 1 pup van verloren, het misselijke gevoel van intens verdriet komt zo weer omhoog als ik er aan denk of over praat, heel herkenbaar dus hoor en niks om je voor te schamen!
Ik hoop dat je hier je ei een beetje kwijt kunt en misschien dat jij met jou verhaal anderen ook tot troost kunt zijn!
Nogmaals "hartelijk welkom!" :D
-
hf-airbrush
- Berichten: 92
- Lid geworden op: vr apr 13, 2007 8:35 pm
hoi cora,
dank je wel voor jullie welkom.....
ik schaam me eigen niet hoor...een hoop mensen kunnen mij als een stoere motorrijder maar dat is de buitenkant.
zoals je kunt zien op mijn site http://www.hf-airbrush.com/ode.htm
heb ik een hele pagina aan mijn vriend besteed en ik zal hem ook nooit vergeten.
Ik heb verder op je forum al wat verhalen gelezen en ik weet nog niet of ik mijn ervaring wil delen over hoe en wat bij het laten inslapen van mijn vriend.
Dit is voor mijn gevoel op een rot manier gegaan en ik denk nog vaak aan de fouten die ik heb gemaakt waardoor ik het er nog steeds moeilijk mee heb....
maar misschien met de tijd zal ik mijn verhaal vertellen
dank je wel voor jullie welkom.....
ik schaam me eigen niet hoor...een hoop mensen kunnen mij als een stoere motorrijder maar dat is de buitenkant.
zoals je kunt zien op mijn site http://www.hf-airbrush.com/ode.htm
heb ik een hele pagina aan mijn vriend besteed en ik zal hem ook nooit vergeten.
Ik heb verder op je forum al wat verhalen gelezen en ik weet nog niet of ik mijn ervaring wil delen over hoe en wat bij het laten inslapen van mijn vriend.
Dit is voor mijn gevoel op een rot manier gegaan en ik denk nog vaak aan de fouten die ik heb gemaakt waardoor ik het er nog steeds moeilijk mee heb....
maar misschien met de tijd zal ik mijn verhaal vertellen
henk
Hoi Henk,
je bent helemaal vrij om je verhaal wel of niet te vertellen, als je denkt dat het je niet zal helpen in je verwerking en het je moeilijker maakt voor jezelf moet je het niet doen!
De manier waarop we afscheid moesten nemen van onze maatjes, vrienden en steun en toeverlaten, is zo verschillend.
Er zijn meerdere mensen die op een manier afscheid hebben moeten nemen waar ze tot op de dag van vandaag spijt van hebben en daardoor zichzelf niet kunnen vergeven........daardoor ook het verdriet niet kunnen verwerken.
Weet je, je blijft in je verdriet steken, dat is denk ik niet de bedoeling geweest, niet van jou niet van andere betrokkenen en zeker niet van je vriend!
Ik heb wel eens gehoord van iemand, waar ik aan vertelde dat pablo hier nog rond liep, dat als wij niet los kunnen laten, onze vrienden, maatjes ook de rust niet kunnen vinden........
toen heb ik Pablo op een milde manier weggestuurd........heel af en toe komt ze nog even om de hoek kijken, dat merk ik aan Kaska en s'nachts het geslobber in de waterbak......Xena en Kaska liggen beiden boven op onze slaapkamer, vandaar dat ik weet dat Pablo er dan weer even is.......
Maar nogmaals Henk, neem je tijd, als je er klaar voor bent dan weet je ons te vinden!
Zo niet, dan is het ook okeej.........maar het van je af schrijven kan ook opluchten, gedeelde smart is halve smart........ :wink:
Sterkte met alles en wij zijn er voor je!
ik vind het heel bijzonder dat je je huisdier, je vriend noemt, dat zegt enorm veel over de liefde die je voelt voor hem.
hij zal die liefde ongetwijfeld ook hebben gevoelt en nu nog voelen......ik ben ervan overtuigd dat je vriend dit niet heeft gewild voor jou........
je bent helemaal vrij om je verhaal wel of niet te vertellen, als je denkt dat het je niet zal helpen in je verwerking en het je moeilijker maakt voor jezelf moet je het niet doen!
De manier waarop we afscheid moesten nemen van onze maatjes, vrienden en steun en toeverlaten, is zo verschillend.
Er zijn meerdere mensen die op een manier afscheid hebben moeten nemen waar ze tot op de dag van vandaag spijt van hebben en daardoor zichzelf niet kunnen vergeven........daardoor ook het verdriet niet kunnen verwerken.
Weet je, je blijft in je verdriet steken, dat is denk ik niet de bedoeling geweest, niet van jou niet van andere betrokkenen en zeker niet van je vriend!
Ik heb wel eens gehoord van iemand, waar ik aan vertelde dat pablo hier nog rond liep, dat als wij niet los kunnen laten, onze vrienden, maatjes ook de rust niet kunnen vinden........
toen heb ik Pablo op een milde manier weggestuurd........heel af en toe komt ze nog even om de hoek kijken, dat merk ik aan Kaska en s'nachts het geslobber in de waterbak......Xena en Kaska liggen beiden boven op onze slaapkamer, vandaar dat ik weet dat Pablo er dan weer even is.......
Maar nogmaals Henk, neem je tijd, als je er klaar voor bent dan weet je ons te vinden!
Zo niet, dan is het ook okeej.........maar het van je af schrijven kan ook opluchten, gedeelde smart is halve smart........ :wink:
Sterkte met alles en wij zijn er voor je!
ik vind het heel bijzonder dat je je huisdier, je vriend noemt, dat zegt enorm veel over de liefde die je voelt voor hem.
hij zal die liefde ongetwijfeld ook hebben gevoelt en nu nog voelen......ik ben ervan overtuigd dat je vriend dit niet heeft gewild voor jou........
-
yvonne waltman
- Berichten: 1098
- Lid geworden op: ma nov 07, 2005 11:20 am
-
jerry en bronco
- Berichten: 791
- Lid geworden op: di nov 01, 2005 9:00 am
-
dierenkunst
- Berichten: 666
- Lid geworden op: zo jun 19, 2005 5:56 am
Dag Henk, welkom op dit mooie forum.
Ik vermoed dat we elkaar ooit wel eens gezien/gesproken hebben. Op een beurs o.i.d. We hebben allebeid dezelfde passie, maar dan wel met een verschillende techniek.
En dat verhaal over het kort na elkaar verliezen van je hondenmaatjes. Heel herkenbaar. Helaas heb ik van mijn 3 honden ook in een vrije korte tijd na elkaar afscheid moeten nemen...... Dat gevoel gaat volgens mij nooit over....... Sterkte ermee en succes met alle activiteiten!
groetjes
Nel
Ik vermoed dat we elkaar ooit wel eens gezien/gesproken hebben. Op een beurs o.i.d. We hebben allebeid dezelfde passie, maar dan wel met een verschillende techniek.
En dat verhaal over het kort na elkaar verliezen van je hondenmaatjes. Heel herkenbaar. Helaas heb ik van mijn 3 honden ook in een vrije korte tijd na elkaar afscheid moeten nemen...... Dat gevoel gaat volgens mij nooit over....... Sterkte ermee en succes met alle activiteiten!
groetjes
Nel
Wat is een leven zonder dieren???
