Pagina 1 van 1
Weer een gezellig lid erbij
Geplaatst: wo nov 23, 2005 9:08 am
door nanda77
Ik zal me effe zelf voorstellen.
Ik ben nanda ik ben 28 en ik woon smaen met me vriend Marc en het zuiden van het Land.
We hebben twee witte herders layca van bijna 2 jaar en falco is nu bijna 6,5 maand oud.
Toen ik twaalf was mocht ik een hond uitkiezen van me ouders en de keuze viel toen op een bearded collie.Inca Geaamd
Hij heeft altijd een gezond leven gehad maar in 2002 constateerde ik bij hem een knobbel in zijn staart.Maar omdat mijn hond bij me ouders woonden en ik op mezelf is me moeder naar da geweest en daar werd gezegd dat er over de hele lichaam uitzaaiingen waren.En ze hebben hem meteen laten inslapen.
Dag ernaar kwma ik bij me ouders thuis en ik zag hem op de grond liggen maar toen wist ik nog niet dta die dood was.
Dat was voor een hele harde klap en dta neem ik zenog steeds kwalijk dat ze mij niet hebben opgebeld om afscheid van hem te kunnen nemen..
Ik heb gelukkig een plaatsje kunnen geven.
Ik hoop dta ik mijn 2 witjes nog heel lang bij me mag hebben
groetjes nanda
Geplaatst: wo nov 23, 2005 9:22 am
door Aslan
Hoi Nanda,allereerst van Harte Welkom hier. :D
Wat triest dat je geen afscheid hebt kunnen nemen van Inca toen hij nog leefde. :? Ik kan me voorstellen dat je hier heel veel moeite mee hebt. :cry:
Ik hoop dat je nog heel lang van Layca en Falco zult mogen genieten en ben heel benieuwd naar verhalen over hen.
Geplaatst: wo nov 23, 2005 9:36 am
door Cora
Hoi Nanda, ook namens mij van harte welkom.
Wat jammer en wat een verdriet heb jij door de , misschien onbedoelde, plotselinge beslissing van je ouders.
Heb je er nog wel over kunnen praten met ze?
Of ben je alleen boos geweest en boos gebleven?
Kan me voorstelllen dat je zo geschrokken bent dat je niet kòn praten.
Je mag hier al je verdriet neerleggen hoor we zijn hier voor elkaar en met elkaar, met respect!
Geplaatst: wo nov 23, 2005 9:41 am
door nanda77
Ze dachten dat ik het niet aankon ik was toen 24 maar ik had het liever gehad dat ze me er in hadden betrokken maar helaas.
Ze hadden savonds ook alle fots vernietigd en dat heb ik ze nooit kunenn vergeven dat waren voor mij dierenbaren herinneringen.
Dankij mijn vriend heb ik het wel een plaatsje kunnen geven.
En vergetenm zla ik hem nooit hij zla altijd inmijn hartje blijven
Layca heeft heel erge trekjes van inca dus in layca zit toch kleinbeetje inca zeg ik altijd klinkt misschien raar maar zo voel ik dat
groetjes nanda
Geplaatst: wo nov 23, 2005 9:48 am
door Cora
het is onvergetelijk als iemand je maatje weg neemt.
Als je je maatje moet missen door een ongeluk, heb je langer de tijd nodig om het een plekje te geven.
Moet je je maatje verliezen op de manier zoals jij je maatje heb moeten afstaan, heb je toch een groot gevoel van vergevings gezindheid nodig!
Vooral omdat ook nog eens alle herinneringen zijn vernietigt...ik vind dit toch erg ongepast van je ouders........ik ken ze niet persoonlijk maar het is voor mij erg moeilijk voor te stellen dat deze dingen gebeuren......dat mensen dit kunnen doen, hebben ze alleen gezegt dat ze dachten dat je dit wel aankon?
Geplaatst: wo nov 23, 2005 9:56 am
door nanda77
het moest zijn ze dachten dat ik het niet aan kon.
enigste plus punt aan dit verhaal ik wilde dat Inca gecremeerd werd en dat ik het as zou krijgen.
Dat heb ik uiteindelijk ook gekregen met veel gestress en dat heb ik een jaar later uitgestrooid over zijn favouriete wandel plek.
Maar door dit gelazer en andere veel problemen heb ik het contact verbroken ik kon ze dit gewoon niet vergeven inc awas echt mijn maatje als ik zwaar depri was
groetjes nanda
Geplaatst: wo nov 23, 2005 10:01 am
door Cora
pppfffttt Nanda, ik heb het met je te doen meid echt!
Weet nu even niet meer te zeggen eigenlijk, alleen dat ik het heel erg spijtig vind dat je dit door hebt gemoeten......
Mijn ervaring is dat je juist de kans moet krijgen om afscheid te nemen, anders is het zo vreselijk moeilijk te accepteren wat je is overkomen......jammer dat je ouders deze wetenschap niet hadden of niet wilden zien.......echt ik heb het vreselijk met je te doen en zit dan ok met tranen in mijn ogen......
Geplaatst: wo nov 23, 2005 10:05 am
door Aslan
Lieve Nanda,hier zul je een plekje vinden waar je over Inca zult kunnen praten zonder dat je ons verveelt.Dit forum is een soort monumentje voor al onze maatjes die niet meer lichamelijk aanwezig zijn maar die we nooit zullen vergeten.
Heel veel sterkte lieverd.
Geplaatst: wo nov 23, 2005 11:13 am
door remikiso
Welkom!!
Geplaatst: wo nov 23, 2005 12:15 pm
door jerry en bronco
hoi nanda
goh ken ik jou hahhhahhh
gezellig dat je hier ook bent :lol: :lol: :lol:
welkom hier
Geplaatst: wo nov 23, 2005 7:47 pm
door Yvon
Hallo Nanda, welkom op het forum :D
Geplaatst: do nov 24, 2005 8:24 am
door marleen
hallo welkom hier !! :D
Geplaatst: do nov 24, 2005 9:33 pm
door dierenkunst
Welkom op dit forum!
gr. Nel
Geplaatst: do nov 24, 2005 9:40 pm
door Timo
Hallo Nanda
Welkom hier en veel plezier.
Ook wij kennen mekaar al van een amder forum.
Groetjes
Geplaatst: ma dec 05, 2005 6:57 pm
door yvonne waltman
Welkom Nanda
Ook wij kennen elkaar al. Wat een triest verhaal heb je neergezet
ik vind het afschuwelijk voor je.
Maar toch .....ik weet niet waarom je ouders je wilden ontlasten
dus....welke gedachtegang erachter zat.
Misschien hebben ze ingezien dat ze toen een verkeerde keuze
hebben gemaakt
Groetjes Yvonne