Mijn liefst, mooiste en aller beste vriend
Wat een gemis het huis is zo leeg zonder jou. ik kan je verhaal maar moeilijk vertellen je was nog zo'n blije hond en tegen bijna iedereen lief en enthousiast. Mensen zagen het niet maar je was zo beleeft een echte heer je liet iedereen voorgaan en de trap op of af jij wachtte tot iedereen boven of beneden was dan ging jij pas, je was erg zachtaardig. Maar mensen zagen alleen een vreselijke grote Rottweiler een monster
terwijl jij dat zeker niet was. Je was met de feestdagen nog zo blij met de visite en alle hondjes die meekwamen zo gelukkig was je. Tot oudejaarsdag 2017 je rende door de tuin je hoorde iets achter de poort en je achterkant gleed weg ,je keek nog verbaast achterom van wie deed dat. Vanaf dat moment ging je moeilijker lopen dus naar de d.a. en nogmaals en nogmaals het haalde niets uit. Naar de kliniek daar werd een echo gedaan maar daar was niet echt een oorzaak te vinden. Je kreeg een spuit anabolen, prednison , antibiotica en pijnstillers. Maar je ging steeds slechter op staan of liggen je viel iedere keer door je achterkant en als je lag kon je niet meer zelf overeind komen. 25 jan. 10.30 we hadden ons rondje gelopen we waren nat en koud het regende, sneeuwde en stormde tegelijk en je glijd uit beneden op de overloop. Ik probeer je overeind te krijgen maar dat lukt niet "ik huilen en huilen maar dat hielp niet. Dus kwam ik op het idee om alles deuren achter open te zetten en ik heb jou de schuur in geduwd waar je grip kreeg op de vloer zodat je weer stond. Zo zijn we rustig achterom naar de slaapkamer gelopen en kon je in je mand slapen bij mij.(mijn slaapkamer is beneden en woonkamer boven.) De volgende dag weer de d.a. gebeld en we mochten komen . Dus zijn we 26 jan er op ons gemak heen gewandeld met in mijn achterhoofd de wetenschap dat jij niet meer mee terug zou lopen. Nu weet ik nog niet waarom dit is gebeurd en zo snel. Het besef komt pas echt als ik naar bed ga en onze kamer is leeg jou mand is weg jou gesnurk is niet meer te horen. Dacht echt dat ik gek werd wat een ellende wat een leegte en het verdriet is er nog steeds wat mis ik je verschrikkelijk. mijn hart mist een stuk. mijn liefste en mooiste jongen ik hoop dat ik je zie achter de regenboogbrug wacht alsjeblieft op mij
Toen was geluk nog heel gewoon.
