Aslan * 01-06-2001 + 23-08-2016
Geplaatst: wo aug 24, 2016 8:30 am
Gisteren heb ik mijn lieve grote lobbes Aslan in laten slapen.
Het ging niet meer,hij was echt op. Zware artrose,nierfalen,bijna blind en doof.
De laatste tijd zakte hij steeds vaker door zijn poten heen en regelmatig kon hij niet meer overeind komen.
Alle pleziertjes in zijn leven moest hij inleveren. Wandelen in het park wilde hij niet meer.Samen kroelen op de bank ging ook niet meer (hij kon er niet eens meer opkomen) en zelfs s'avonds lekker languit liggen in zijn eigen bed werd een drama omdat hij regelmatig missprong en met een doffe klap weer terug op de grond viel.
Het was genoeg en de berusting in zijn ogen toen hij weer een keer niet op kon staan gaf de doorslag. Mijn maatje was er klaar voor.
15 jaar geleden geboren in Spanje waar hij eigenlijk geen toekomst had. Met 10 maanden in mijn leven gekomen en oh wat hebben we genoten die tijd.Urenlange wandelingen door een natuurgebied,spelen met zijn spaanse vriendinnetje Barca.
De hondenpuberteit was ook een verhaal appart zo had hij zijn "stoute Hondenuurtje"
Hier een stukje uit die tijd
Iedere dag om 4 uur in de middag is Aslan stout.
Je ziet het al aankomen,zijn hele houding verandert zijn oogjes staan wat
feller,de stand van de oren verandert en zijn staart krult boven zijn kont
uit.
Dan begint het,de post die nog op tafel ligt wordt gejat en versnippert,de
koffiebekers worden heel voorzichtig van de tafel gepakt en op de grond
neergezet,de draadloze telefoon wordt op de bank neergemikt en de kat
die de hele dag al in de kamer lag wordt aan zijn nekvel door het huis
gesleept.
Dan zijn de sierkussens van de bank aan de beurt en de pluchen konijnen
die op de bank horen te zitten,daarna worden de tanden in de draaistoel
gezet en wordt die een paar keer rondgedraait dit alles heel voor-
zichtig hoor je ziet nog geen tandafdruk.
Nee dit alles duurt geen uurtje hooguit 5 minuten en als het al te dol wordt
moet hij even NAAST en is het ook meteen over,maar heel stiekem kijken
we er iedere dag weer naar uit.
Nu is Aslan vredig thuis ingeslapen maar oh wat mis ik mijn maatje.
Rust zacht lieverd.Ik zal je vreselijk missen maar wil je meer pijn en ongemak besparen.
Dag lieve Aslan,tot ooit.
Het ging niet meer,hij was echt op. Zware artrose,nierfalen,bijna blind en doof.
De laatste tijd zakte hij steeds vaker door zijn poten heen en regelmatig kon hij niet meer overeind komen.
Alle pleziertjes in zijn leven moest hij inleveren. Wandelen in het park wilde hij niet meer.Samen kroelen op de bank ging ook niet meer (hij kon er niet eens meer opkomen) en zelfs s'avonds lekker languit liggen in zijn eigen bed werd een drama omdat hij regelmatig missprong en met een doffe klap weer terug op de grond viel.
Het was genoeg en de berusting in zijn ogen toen hij weer een keer niet op kon staan gaf de doorslag. Mijn maatje was er klaar voor.
15 jaar geleden geboren in Spanje waar hij eigenlijk geen toekomst had. Met 10 maanden in mijn leven gekomen en oh wat hebben we genoten die tijd.Urenlange wandelingen door een natuurgebied,spelen met zijn spaanse vriendinnetje Barca.
De hondenpuberteit was ook een verhaal appart zo had hij zijn "stoute Hondenuurtje"
Hier een stukje uit die tijd
Iedere dag om 4 uur in de middag is Aslan stout.
Je ziet het al aankomen,zijn hele houding verandert zijn oogjes staan wat
feller,de stand van de oren verandert en zijn staart krult boven zijn kont
uit.
Dan begint het,de post die nog op tafel ligt wordt gejat en versnippert,de
koffiebekers worden heel voorzichtig van de tafel gepakt en op de grond
neergezet,de draadloze telefoon wordt op de bank neergemikt en de kat
die de hele dag al in de kamer lag wordt aan zijn nekvel door het huis
gesleept.
Dan zijn de sierkussens van de bank aan de beurt en de pluchen konijnen
die op de bank horen te zitten,daarna worden de tanden in de draaistoel
gezet en wordt die een paar keer rondgedraait dit alles heel voor-
zichtig hoor je ziet nog geen tandafdruk.
Nee dit alles duurt geen uurtje hooguit 5 minuten en als het al te dol wordt
moet hij even NAAST en is het ook meteen over,maar heel stiekem kijken
we er iedere dag weer naar uit.
Nu is Aslan vredig thuis ingeslapen maar oh wat mis ik mijn maatje.
Rust zacht lieverd.Ik zal je vreselijk missen maar wil je meer pijn en ongemak besparen.
Dag lieve Aslan,tot ooit.