Aslan * 01-06-2001 + 23-08-2016

[Aslan]

Gisteren heb ik mijn lieve grote lobbes Aslan in laten slapen.

Het ging niet meer,hij was echt op. Zware artrose,nierfalen,bijna blind en doof.
De laatste tijd zakte hij steeds vaker door zijn poten heen en regelmatig kon hij niet meer overeind komen.
Alle pleziertjes in zijn leven moest hij inleveren. Wandelen in het park wilde hij niet meer.Samen kroelen op de bank ging ook niet meer (hij kon er niet eens meer opkomen) en zelfs s'avonds lekker languit liggen in zijn eigen bed werd een drama omdat hij regelmatig missprong en met een doffe klap weer terug op de grond viel.
Het was genoeg en de berusting in zijn ogen toen hij weer een keer niet op kon staan gaf de doorslag. Mijn maatje was er klaar voor.

15 jaar geleden geboren in Spanje waar hij eigenlijk geen toekomst had. Met 10 maanden in mijn leven gekomen en oh wat hebben we genoten die tijd.Urenlange wandelingen door een natuurgebied,spelen met zijn spaanse vriendinnetje Barca.
De hondenpuberteit was ook een verhaal appart zo had hij zijn "stoute Hondenuurtje"

Hier een stukje uit die tijd

Iedere dag om 4 uur in de middag is Aslan stout.
Je ziet het al aankomen,zijn hele houding verandert zijn oogjes staan wat
feller,de stand van de oren verandert en zijn staart krult boven zijn kont
uit.
Dan begint het,de post die nog op tafel ligt wordt gejat en versnippert,de
koffiebekers worden heel voorzichtig van de tafel gepakt en op de grond
neergezet,de draadloze telefoon wordt op de bank neergemikt en de kat
die de hele dag al in de kamer lag wordt aan zijn nekvel door het huis
gesleept.
Dan zijn de sierkussens van de bank aan de beurt en de pluchen konijnen
die op de bank horen te zitten,daarna worden de tanden in de draaistoel
gezet en wordt die een paar keer rondgedraait dit alles heel voor-
zichtig hoor je ziet nog geen tandafdruk.
Nee dit alles duurt geen uurtje hooguit 5 minuten en als het al te dol wordt
moet hij even NAAST en is het ook meteen over,maar heel stiekem kijken
we er iedere dag weer naar uit.

Nu is Aslan vredig thuis ingeslapen maar oh wat mis ik mijn maatje.

Rust zacht lieverd.Ik zal je vreselijk missen maar wil je meer pijn en ongemak besparen.
Dag lieve Aslan,tot ooit.

[Cora]

We hebben elkaar alweer verschillende keren gesproken en ik wil je ook hier heel veel sterkte wensen met het verlies van Aslan.........als ik weer weet hoe je foto's kunt posten zal ik de fotobewerking die ik voor je heb gemaakt hier ook neer zetten........XX

[Aslan]

Ja.dat verdient hij echt he? Mijn liefje.Wat mis ik die grote sta in de weg.

[Cora]

Ja meis...dát verdient hij zeker.......en hij zal zijn plaats krijgen hier.

Absoluut !!

[Aslan]

Met het gemis komen ook alle herinneringen weer boven.

Aslan was een onopgevoede hond en ik genoot van zijn maffe streken. Toen hij jong was en ik wegging voor een boodschap of zo ging hij altijd op de eettafel liggen zodat hij al liggende over de vensterbank kon kijken of ik al thuiskwam. zogauw ik de poort doorkwam zag ik zijn blije snoet over het randje kijken maar als ik binnenkwan lag hij heel schijheilig op de bank alsof hij daar al die tijd gelegen had en mij totaal niet gemist had.

Ook had hij een hekel aan katten en toen hij weer eens ontsnapt was zat hij halverwege een conifeer bij de overburen terwijl de kat in het topje zat. De overbuurvrouw zag me zoeken en zei :"Buurvrouw .... uw hond zit bij mij in de boom hoor". Dit was weer echt zo'n Aslanstreek.

Met dat lange slungelige lijf pakte hij pannen van het gasstel waarin de goulash stond af te koelen voor de volgende dag,maakte deuren open (ook de buitendeur) zodat er op meerdere deuren draaiknoppen zaten en duuwde met zijn neus netzolang tussen de rubbers van de koelkast totdat deze opensprong en ik de avond weer sla-over at. Heb nog steeds het kinderslotje op de koelkast.

Aslan was en bleef tot het einde een ondeugende schobbejak maar oh wat zou ik vanmiddag bij thuiskomst nog graag een leeggevreten pan op de grond aantreffen.

[rosalinda]

Hoi ik heb je berichtje gelezen vreselijk om hem te moeten missen. Hij had inderdaad zo zijn gewoontes. en wat ik nooit meer vergeet toen je met hem bij mij op visite kwam. Ik had Jeany en Thayra en ze vonden het zo gezellig om door de tuin te rennen maar Aslan had een beter idee zwemmen in mijn vijvertje. En toen bij ons op schoot te springen Wat een gemis onze lobbesen