Vandaag hebben wij Didi de rottweiler in moeten laten slapen. Afgelopen dinsdag kreeg zij motorische problemen, ze tilde haar voorpoten niet meer hoog genoeg op om een stap te kunnen zetten, wankelde van links naar rechts en voelde zich duidelijk niet fijn. De eerste diagnose was een tia in de hersenen en na een dikke prednisonspuit ging het woensdag wel wat beter, maar om over naar huis te schrijven was het niet. Maar ja, die dag ben ik vreselijk druk geweest met Opa Freggel die uiteindelijk 's avonds dus overleden is. Gistermorgen was het weer slechter met haar en heb ik een MRI scan laten maken waaruit bleek dat zij een abces in haar nekwervel had waar niets meer aan gedaan kon worden en waar ze vreselijk pijnen door leed, omdat het ruggemerg heel erg in de knel zat. We hebben dus met veel pijn in ons hart moeten beslissen om mijn allerallerliefste meisje, onze koningin te moeten laten gaan. Zij is vanmiddag in mijn armen ingeslapen. Didi was net 8 jaar geworden.
Ik ben helemaal stuk en stil nu, ik weet niet meer waar en wat ik moet doen en hoe ik in godsnaam de komende week door moet komen.
En hoe ik me groot moet houden voor de meiden hier. En voor Jojo, die nu ineens enige hond hier is......Lieve Freg en Dideldepiedel, geef een dikke knuffel door aan Loekie, Samson, Kes en Jack en ik zie jullie bij de regenboogbrug !
