We waren helemaal niet op zoek naar een hond,maar een kat voor de buren geloof ik.
Wij gingen naar een dieren winkel toe,om poesjes te kijken,maar wat zagen wij daar in de etalage,honden,en daar zat jij tussen Sillipillie,zo klein en schattig,ja we kochten jou.
We moesten een naam voor je bedenken,mam had ooit een hond die Silvia heette,dat wilde mijn moeder graag weer,geen probleem hoor.
Je had een moeilijke tijd gehad daar in die winkel,je moest vechten voor je eten,en je gedrag was ook niet helemaal oke.
We mochten niet aan je eten komen,ik heb geprobeerd het eruit te krijgen bij je maar dat lukte ons en mij helemaal niet.
Ik ben zo vaak gebeten door jou,mijn handen lagen soms helemaal open,dan kreeg je toch een rot knal van mij.
En later had ik dan weer spijt,maar ja ik kreeg vroeger ook klappen met een matten klopper of ik kreeg een schoen naar mijn hoofd geslingerd.
We zijn vaak naar oom en tante geweest en daar leerde je voor het eerst zwemmen,leuk vond je het niet in het begin,maar al snel wilde je het water niet meer uit komen.
Ook zijn we heel vaak naar het bos geweest,lange wandelingen gemaakt lekker gezwommen in het water.
Je genoot er al van als je in de auto mocht,je wist precies waar we naar toe gingen.
We hebben een moeilijke tijd met je gehad,wisten niet wat we met je aan moesten.
Ook heb je heel vaak de poesjes te pakken gehad als ze te dicht bij je eten kwamen.
Je was nooit leuk om uit te laten,9 van de 10 keer ging je nog achter op de plaats plassen en poepen,omdat je weigerde op het veld je behoefte te doen.
Ik heb ook hele mooie tijden met je gehad,dat je lekker tegen me aan lag op de bank,wat eigenlijk helemaal niet mocht.
En lekker samen dol stoeien,soms was je zo enthousiast dat je wel eens door sloeg en mij dreigde te gaan bijten.
En rustig een koekje uit je handen eten was er voor jou niet bij,wij moesten altijd zeggen Sil rustig pakken.
Je had een hart probleem van af je geboorte,je leek er geen last van te hebben.
3 jaar geleden zat er een bult op je poot,na onderzoek bleek dat een vet bult te zijn.
Maar in 2007 begon dat ding te groeien,dus ik weer naar de DA,weer onderzoeken,ik kreeg een telefoontje van de DA,het spijt me het te zeggen,maar de vet bult is een tumor geworden en is kwaad aardig.
Ik heb toen een echo laten maken om te zien of het was uit gezaaid.
Op het oog leek er niks aan de hand te zijn,maar achter af denk ik toch dat het naar je hersen geslagen is.
We hebben je toen laten opereren je bleef er bijna in,als ik dat geweten had,had ik gezegt geen reanimatie pogingen doen,maar dat is wel gebeurd en je kwam weer bij.
Weer thuis sliep ik beneden bij jou,je jammerde dus ik haalde je aan,maar je pakte mij gigantisch in mijn hand,je bleef bijten en grommen.
Ik heb je een knal gegeven om los te laten,en jawel midden in de nacht kon ik weer eens naar de eerste hulp toe gaan.
Je gedrag begon zich steeds ernstigere vormen aan te nemen,je was niet handelbaar meer.
Maar we bleven goede hoop houden.
Maar je viel Richard een paar weken geleden zo maar aan,behoorlijk toe getakeld had je hem.
Ik zei toen tegen mams,sorry voor jou,maar als dit nog eens gebeurd laat ik haar in slapen,en het moment kwam sneller dan me lief was.
Ik werd gebeld door mams ze was gevallen en jij had haar aangevallen,het viel nog wel mee met mams,maar ik zag geen andere uit weg dan jou je rust te verdienen.
Want voor het zelfde geld pak je haar bij de keel en kill je haar.
Lieve schat,als ik een andere oplossing had gehad,dan deed ik er alles aan om het te veranderen,maar er was geen oplossing,je was ziek en het was erger dan we dachten dus,mogelijk had je een hersentumor die jou gedrag zo bepaalde de laatste tijd.
Je was onvoorspelbaar en onbetrouwbaar.
Met pijn in heel mijn hart heb ik je de rust gegeven die je toch wel verdiende.
Het was zeker wel een moeilijke keuze geweest,ik wilde je niet laten lijden lieve schat,ik hou echt heel veel van je met heel mijn hart,snik
Het was zeker geen leuk gezicht jou te zien stuip trekken,ik vroeg de DA of je hier iets van merkte,maar je lag onder narcose.
Het ging allemaal heel snel,binnen 5 minuten was je weg,ik hield je in mijn armen,ik jankte mijn ogen uit mijn hoofd.
Ik zei je lieve Sillepillie,ik hou van je,zal je heel erg missen,maar dit is het beste voor jou,het spijt me echt.
Mam vertelde me dat je heel lief was gisteren,ja je zal wel iets aangevoelt hebben.
Ik zei mam,moeten we door zetten of wil je wachten met dit.
Nee het is beter voor haar,en voor ons.
De buur vrouw kwam om half 5,we zijn meteen maar gegaan.
Onder weg veel gepraat of ik hier goed aan deed.
Over mijn verwekker gehad,waarom weet ik niet eens het kwam zo ter sprake door haar vraag om mams.
Ze had het over mams en haar toestand,en zo kwamen we bij mijn vader,verwekker uit.
Want ik zei namelijk,als mijn mams mocht te komen overlijden ben ik ouderloos.
Sil heeft gelukkig niet geleden en is verder heel rustig heen gegaan.
Maar door de dingen die er gebeurde in die kamer stelde ik de vraag aan de DA of het normaal is dat ze stuip trekkingen had,dat gebeurd soms als honden of katten iets aan hun hersenen hebben,begreep ik eruit.
De DA heeft een plukje van je haar afgeknipt.
Ik vroeg haar hoeveel het inslapen mij ging kosten,175 euro,slik zo dan.
Ik vroeg haar hoe ik dit kon gaan regelen,ze zei me ,je kan ook door de gemeente haar op laten halen en dan wordt ze gecremeerd met andere dieren.
Ik heb mijn moeder gebeld,en we zijn het eens geworden,het liefste had ik haar apart gecremeerd maar de kosten daarvan zijn heel hoog,dit was al een duur geintje namelijk.
Maar weet lieve schat we hebben foto’s van je,en video hoop ik.
Ik ga iets moois voor je maken.
Lieve Sil rust zacht en hoop je oooit weer in mijn armen te kunnen sluiten.
Verder herinner ik jou maar aan je goede tijd met ons.
Het spijt me dat we dit moesten doen,maar zo blijkt was dit de beste oplossing.
Je gezondheid was zwakker dan we gedacht hadden.
In Liefde Volle Herinnering Silvia
op 1 november 2007 werd je geopereerd aan je tumor in je poot,en op je rug had je ook een bult,maar die had hij niet weg gehaald,omdat je tijdens deze operatie al bijna tussen uit gepiept was.
dit was in maart 2008 bij mijn huissie,die ik op dat moment aan het opknappen was.
en mams lag in het ziekenhuis,dus ik moest wel op mijn kindje passen
