mijn maatjes
Geplaatst: wo okt 15, 2008 8:12 pm
hallo.
ik heb 2 dagen terug mijn maatjes in moeten laten slapen
niet om dat ze ziek waren, ze waren hartstikke jong 2 jaar
ik heb ontzettend de behoefde om met mensen te spreken die snappen hoe ik me voel voor mij waren het geen honden het waren men kinderen,het niet meer zien van ze, het zo plotselinge inslapen, ik heb geen eens afscheid kunnen nemen.
het niet meer een kop op schoot leggen, het niet meer spelen, er is gewoon niks meer het gemis is zo verschrikkelijk en ik voel me zo schuldig ze waren men beste vriendjes verstandelijk is de juiste keus genomen maar gevoelsmatig helemaal niet
en ik voel me zo alleen in men verdriet men kinderen malen er niet om dat de honden weg zijn men partner had niet zxzon band met ze als ik had.
op dit moment denk ik ook wat heeft alles nog voor zin het beste in men leven <op de kids na> is weg en ik denk niet dat er mensen in mijn omgeving snappen hoe ik me voel en hoop hier mensen te vinden die dat wel snappen
mijn verhaal kan een beetje warrig ovekomen mar ik typ gewoon nu wat ik denk en over een poosje zal ik vertellen als ik me wat rustiger voel waarom ik deze beslissing heb moeten maken.
ik heb 2 dagen terug mijn maatjes in moeten laten slapen
niet om dat ze ziek waren, ze waren hartstikke jong 2 jaar
ik heb ontzettend de behoefde om met mensen te spreken die snappen hoe ik me voel voor mij waren het geen honden het waren men kinderen,het niet meer zien van ze, het zo plotselinge inslapen, ik heb geen eens afscheid kunnen nemen.
het niet meer een kop op schoot leggen, het niet meer spelen, er is gewoon niks meer het gemis is zo verschrikkelijk en ik voel me zo schuldig ze waren men beste vriendjes verstandelijk is de juiste keus genomen maar gevoelsmatig helemaal niet
en ik voel me zo alleen in men verdriet men kinderen malen er niet om dat de honden weg zijn men partner had niet zxzon band met ze als ik had.
op dit moment denk ik ook wat heeft alles nog voor zin het beste in men leven <op de kids na> is weg en ik denk niet dat er mensen in mijn omgeving snappen hoe ik me voel en hoop hier mensen te vinden die dat wel snappen
mijn verhaal kan een beetje warrig ovekomen mar ik typ gewoon nu wat ik denk en over een poosje zal ik vertellen als ik me wat rustiger voel waarom ik deze beslissing heb moeten maken.