Mijn kater Flip is niet meer....

[marlies]

Ik zal het nooit vergeten ik was 5 jaar en mama had een advertentie in de krant gezien gratis zwart witte kitten op te halen. wij een afspraak gemaakt en Flip opgehaald!
Ik weet nog altijd waar dat was!

Flip en ik waren onafscheidelijk, Hij was alleen te houden bij de dierenarts als ik mee ging, hij knuffelde alleen met mij en lag bij mij in bed te slapen.
Het was een grote kater van zo'n 10 kilo terwijl dat hij niet te dik was!
Iedereen die binnen kwam zei altijd zo wat een grote kater is dat. Dan was ik zo trots mijn stoere sterke grote kater Flip.

Een paar uur na zijn overlijden heb ik het verhaal getypt hoe de dag van zijn dood 20 februari 2007 is verlopen.
Ik zal het hier neerzetten:

Het verhaal van Flippie:


Toen wij gisteravond gingen eten kwam Flip er niet meer bijzitten ik heb hem opgehaald en naast me neergezet gewoon zoals het altijd was. Hij bleef even zitten ik gaf hem nog wat van mijn bord (doe ik altijd stiekem) maar dat pakte hij ook niet en ging naast me op de stoel liggen.
gisternacht wilde flip geen snoepjes meer hij at ze wel maar als hij ze niet had gehad dan maakte het hem ook niks uit de volgende ochtend kwam mama en die vroeg of ik flippie al gezien had. Want ze vond dat het niet zo goed met hem ging

Gisteren woog hij nog maar 3,80 Kg

Dus ik naar beneden om te kijken hij lag heel zielig op de bank en keek me amper aan miauwde niet en gaf me geen kusje (deed ie altijd)

Ik ben bij hem gaan zitten op de grond hij lag op de bank en heb zo wel 30 minuten zo gezeten ik kon het niet bevatten dat mijn grote stoere vent nu zo’n hulpeloos zakje bot was.
Toen mama weer thuis kwam vertelde ze dat hij ook niet wilde drinken, hij zat wel boven de waterbak maar weer niks..

Mama en ik moesten even eten en Flip hoorde wat ritselen in de keuken ik dacht nog zie je wel niks aan de hand daar is hij weer maar nee hij ging niet meer zitten miauwen en clamen dat hij wat wilde, nee hij ging onder de tafel liggen. Nou daar schrok ik wel van dus zeg ik tegen mama we geven hem een zakje whiskas nou daar moest hij ook niks van weten.

Daarna ging hij weer op de bank liggen en heb ik hele mooie foto’s van hem gemaakt!
Eerst papa gebeld en die wist het ook niet toen de dierenarts om kwart over 2 konden we langs komen ik heb me even snel aangekleed en ben toen rond kwart voor 1 bij hem op de bank gaan zitten. Hij keek mee aan en ging weer liggen meer niet. Eigenlijk wilde ik hem nog even op schoot gewoon even nog zo samen, Dus heb ik hem gepakt maar hij wilde niet. Ik heb hem maar weer op de bank neergelgd.

Toen het bijna 2 uur was heeft mijn zus afscheid van hem genomen met dikke tranen (Niks voor mijn zus) en heb ik boven Saarie gehaald en bij hem neergelegd hun samen voor de laatste keer. En wonder boven wonder bleef ze nog naast hem liggen ook kop aan kop lagen ze daar als ik terug denk aan dat moment rollen de dikste tranen over mijn wangen zo ontroerend was dat!

Dus wij naar de dierenarts eerst maar eens kijken wat hij te zeggen heeft dacht ik nog terwijl dat ik wist dat het niet veel goeds was maar toch ik hoopte op dat iennie minnie beetje hoop.

Toen we bij de dierenarts naar binnengingen begon hij opeens te miauwen zijn ogen waren helder en ik zag aan hem dat het dus niet de bedoeling was dat hij daar heen moest. Maar dit is natuurlijk normaal want hij ruikt die geur van de dierenarts en weet dat het daar nooit leuk is dus komt de adrealine vrij. Maar dit was wel even een moment dat ik begon te twijfelen hoor.
Ik dacht nog zie je wel er is helemaal niks aan de hand hij had gewoon even een inzinking

Terwijl de dierenarts hem onderzocht zag ik al zijn gezicht dat dit niet goed was flip had een hartslag van meer dan 300 slagen per minuut en vocht achter zijn longen.
Hij kon nog wel dingen doen maar of dat hielp was de vraag of hij daardoor langer zou leven was nog een andere vraag. Nee, mijn flip moest niet zo eindigen hij moest eindigen als een stoere kat. De kat van de buurt die andere honden aanvalt ,de kat die wij ’s nachts van buiten konden halen omdat hij zijn terretorium tegenover de nieuwe buurkatten bewaakt. Zoals die kat moest hij sterven niet een kat die van alles nodig had om te overleven.

Dus de doorslag was er Flip kon niet meer hij was op! Gewoon op.

Terwijl hij zijn eerste spuit kreeg beet hij ontzettend hart in mijn vingers. Mooie handtekeing voor een paar daagjes……

Op het moment van die spuit zakte ik helemaal in elkaar ik kon het niet niet, mijn beste vriendje. Wat moest ik nou toch zonder hem. Mama heeft hem toen overgenomen en ik ben tegen mama en hem aan gaan hangen.

Daarna begon hij overtegeven donkerbruin was het daar zat dus bloed bij. Ook al geen goed teken. Hij was zo slap dat hij niet eens meer op zijn voetjes kon staan maar de dierenarts hield hem heel lief vast. Daarna hebben we hem op tafel gelegd en ben ik met mijn hoofd daarbij gaan liggen hij keek mij nog even aan en heb gezegd dat hij mocht gaan dat dat goed was. Toen heeft de dierenarts de tweede spuit gegeven en hij zuchte nog een paar keer diep en hij was er niet meer…

De dierenarts heeft hem heel mooi in de bench gelegd echt gewoon alsof hij sliep.

Toen we thuiskwamen hebben we hem nog lekker in het zonnetje buiten gezet. In zijn tuin!

Saarie heeft er een hele tijd bijgezeten alsof ze het begreep heel vreemd maar wel erg lief.
Het buurmeisje Ilona heeft ook nog even afscheid van hem genomen eerst durfde ze niet maar toen ik zei dat het echt was alsof hij sliep heeft ze even gekeken en ja zij zei het ook het is net alsof hij elke moment wakker kan worden.

’s avonds kwam papa thuis en ook hij kwam met tranen de kamer binnen. Daarna hebben we een mooie diepe kuil gegraven naast de vijver zo blijft hij altijd bij ons.

Over een tijdje als ik een mooi poezenbeeld heb gevonden komt dat erop te staan.

Inmiddels staat dat poezebeeld erop en elke keer als ik er langsloop denk ik even aan hem!

Groetjes Marlies

[Cora]

Wat knap van je dat je dit zo vlak na zijn overlijden hebt kunnen opschrijven.....een hele dierbare herinnering die zo levend blijft......ook na 20 jaar, als je dit na leest zul je emotie weer net zo heftig voelen als op het moment dat je dit hebt geschreven.


Wat ontzettend fijn dat je erbij hebt kunnen zijn en dat Flip in jullie tuin is begraven......

Zou je een foto kunnen posten van het beeldje wat in de tuin op zijn grafje staat?

Heel veel sterkte met het verlies van je stoere vriend!
Hier zal hij altijd in je herinnering blijven!

[Aslan]

Och Marlies,wat moest het je een pijn gedaan hebben dat je de eens zo stoere kater van 10 kilo moest eindigen als een 'zakje botten' van 3.8 kilo.
Het dier moet toch wel heel erg ziek geweest zijn.Ik vind het erg dapper van je dat je bij Flip gebleven bent op het moment dat hij zijn eerste spuitje kreeg.Je bent echt een maatje geweest in goede en in slechte tijden.

Een dikke knuffel van mij voor jou hoor.

[Guapa]

Ach Marlies, wat een verdriet om na zo'n lange tijd en zo'n hechte band afscheid te moeten nemen van je stoere Flip. Heel knap van je dat je hem op het laatste moment nog hebt geholpen naar de Regenboogbrug. En ook heel knap dat je zo kort na het trieste afscheid alles zo mooi hebt kunnen opschrijven. Het zal je nog ontzettend veel pijn doen.... Maar gelukkig had je de gelegenheid om hem vlakbij je in de tuin te houden en heb je er een mooi beeldje bij kunnen zetten.

Veel sterkte meis!

Es

[marlies]

Zou je een foto kunnen posten van het beeldje wat in de tuin op zijn grafje staat?

Als de zon weer een beetje schijnt zal ik er een foto van maken!

[Cora]

okeej is goed......

[Veerle]

Veel sterkte Marlies !!
Mooi geschreven jouw verhaal over Filip

[annet]

Knap van je dat je je verhaal hebt kunnen schrijven, zo kort na het overlijden van Flip.
Nogmaals sterkte met je verlies....