Rex was een geweldige hond met
een eigenzinnig karakter , behoorlijk eenkennig , minder lief voor kinderen maar voor ons een geweldig lieve
huishond die graag bij ons was (vooral om te knuffelen) en zijn baasjes met z'n leven verdedigde.
Hij was als pup erg ondeugend (zoals de meeste pups) en nieuwsgierig.
In z'n 6 de levensjaar merkten we dat er iets met hem aan de hand was.
Hij werd dik (terwijl hij net zoveel beweging en voeding kreeg als normaal).
Zijn haar viel plaatselijk uit , hij liep moeilijk enz.
We waren ten einde raad en hopend dat dit niet het laatste was dat we van
Rex zagen besloten we toch maar eens de dierenarts te bezoeken.
Het eerste en tweede bezoek was niet succesvol.
Onze toenmalige dierenarts vertelde ons dat we hem toch te veel
voerden en we moesten maar eens met hem langs de fiets.
Iedere gek kon aan het beest zien dat dat de oplossing niet kon zijn (wij dus ook).
We kregen de tip van een familielid om eens de plaatselijke dierenkliniek te
bezoekenen we hebben diezelfde week nog een afspraak gemaakt.
Vrijwel meteen bij binnenkomst werd er door de dienstdoende arts gezien
dat het voor 99% de schildklier was die niet goed functioneerde en we kregen
medicijn mee dat binnen twee weken zou moeten aanslaan.
En dat deed het !!!
Per dag zag je de schat slanker worden en er kwam weer leven in.
We mochten daarna nog 6 jaar en 9 maanden van zijn leven genieten.
Helaas sloeg toen de ouderdom toe en daar hebben ze jammer genoeg
nog geen medicijn tegen gevonden.
Z'n hartje werd traag en je zag aan Rex dat hij eigenlijk niet meer wilde , het was goed geweest.
Hij zal bij ons altijd een plekje houden , onze stoere boy.
HAJEE REX
Laatste foto van Rex.
We hebben Rex op 02 mei 2003 moeten laten inslapen
Dierenliefde is een wonder
deze vriendschap was bijzonder
Je was een trouwe kameraad
die zijn sporen achterlaat
