Shebo *05-04-1989 + 01-02-2002 mijn allesie

[Aslan]

Na de dood van Sjennie in 1996 ben ik zeker 2 jaar zonder hond geweest maar het waren vreselijke jaren en ik miste een maatje.
Via via kreeg ik het verhaal te horen van Shebo.Shebo die na de dood van zijn vrouwtje niet welkom was bij de familie en die wegkwijnde in het asiel.Buren van de overledene hebben hem uit het asiel gehaald nadat hij al 3 dagen niet gegeten had en zouden een nieuw baasje voor hem zoeken.

Ik ging op bezoek bij die buren en het klikte meteen tussen Shebo en mij.
Shebo was een zwarte kruising keeshond van 9 jaar maar oh zo trouw en aanhankelijk.
4 heerlijke jaren volgden en we waren altijd bij elkaar.Shebo ging mee boodschappen doen (ja ik smokkelde hem zelfs mee de supermarkt in) ,hij ging mee als ik op visite ging en ging mee als ik mijn dochter naar school bracht en weer ophaalde.

Op zijn 12e ontdekten we een piepklein bultje bij zijn schouder en we hoopten dat het een ouderdomsbultje zou zijn of een wratje.Het was nog kleiner als een doperwt.
De dierenarts vertrouwde het niet en besloot het weg te halen.Het bleek een zeer kwaadaardige melanoom te zijn.
Shebo had nergens last van en bijna een jaar ging zorgeloos voorbij.

Eind 2001 kreeg Shebo een gezwel bij zijn keel en ik vermoede het ergste .............. Ook de dierenarts vond het verdacht snel groeien en weer moest mijn maatje onder het mes.Half uurtje later ging de telefoon,het bleek een abces te zijn waarschijnlijk veroorzaakt door de kat.
Opgelucht haalde ik adem en een bevrijdende huilbui volgde.

Na de operatie knapte Shebo niet op maar bleef koorts houden.Hij kreeg de ene antibiotikakuur na de andere maar niets hielp.
Ik vroeg een doorverwijzing naar de dierenkliniek in Amsterdam aan en daar aangekomen bleek via een echoscopie en weefselonderzoek dat Shebo kanker had in zijn milt en lever.
Ondertussen had Shebo al 4 dagen niet gegeten maar door de prednisonkuur die voorgeschreven werd begon dat gelukkig weer op gang te komen.

We leefden in geleende tijd maar echt gelukkig waren we niet.Door de medicijnen raakte Shebo vreselijk aan de diaree en ik zag mijn maatje aftakelen.
Hij sjokte tijdens de rondjes achter me aan en was al buiten adem als hij opstond.Na de minste geringste inspanning liep het snot zijn neus uit en zijn krulstaart zakte uit tot een natte dweil.
Hij begon steeds meer afstand van ons te nemen en lag als een zielig hoopje ellende op het zeil.
Door de diaree moest Shebo echt om de 4 uur naar buiten ook s'nachts en oh wat genoot ik van die intieme momenten.
Sheeb en ik samen in de vrieskou terwijl de hele stad in diepe rust was.

Shebo had geen plezier meer in zijn leventje en na 3 weken geleende tijd had hij echt zo'n blik in zijn ogen van :"Laat me gaan".
We besloten om de dierenarts te vragen om hem thuis in te laten slapen en zo is het ook gebeurd.
Samen met een assistente is de dierenarts bij ons thuis gekomen en heeft Shebo op de bank lekker dicht naast me het spuitje gegeven.

Een paar weken voor zijn 13e verjaardag is Shebo overleden op 01-02-2002.
Shebo is gecremeerd en ik heb een paar uur voor de crematie nog afscheid genomen in een kamertje van het crematorium.Hij lag heel mooi opgebaard in een mandje.Er lagen bloemen om hem heen en een grote doos tissous stonden klaar (wat geen overbodige luxe was.


Lange tijd wilde ik het liefste achter hem aan naar de andere kant van de regenboogbrug en het is dat Aslan me op dat moment nodig had (Aslan zat al zijn hele leven in een asiel in Spanje) maar anders ..................

[Cora]

Wat ontroerend verteld Marion, zit ik weer met tranen in mijn ogen en zie de film al lezend afspelen.

Dankjewel voor je verhaal.....je voelt wanneer het tussen jou en je maatje klikt, maar je voelt ook wanneer de tijd is aangebroken om afscheid te nemen.....

[Aslan]

je voelt wanneer het tussen jou en je maatje klikt, maar je voelt ook wanneer de tijd is aangebroken om afscheid te nemen.....

Klopt Cora,een diereneigenaar ziet en voelt instictmatig wanneer het afgelopen is.
Houden van is ook je dier los kunnen laten wanneer de tijd daarvoor aangebroken is.

[dierenkunst]

je voelt wanneer het tussen jou en je maatje klikt, maar je voelt ook wanneer de tijd is aangebroken om afscheid te nemen.....

Klopt Cora,een diereneigenaar ziet en voelt instictmatig wanneer het afgelopen is.
Houden van is ook je dier los kunnen laten wanneer de tijd daarvoor aangebroken is.

Ik ben het helemaal met jullie eens!

[dierenkunst]

Mooi en ontroerend vanhaal over Shebo!! Wat een hondenmaatje!

[Aslan]

Vandaag is het precies vier jaar geleden dat ik je moest laten gaan mijn liefje. :(
Tot ziens kanjertje,ik zal je nooit vegeten.

[dierenkunst]

Heel veel sterkte!! Zoiets blijft een datum om bij stil te staan! Ik voel met je mee!`Sterkte. gr. Nel

[Cora]

Sterkte Marion........ :cry:

[yvonne waltman]

Ja , dat zijn de momenten dat alles weer naar boven komt

Het enorme plezier van samenzijn :D

Het enorme verdriet van afscheid moeten nemen :cry:

Sterkte hoor!!!!

Yvonne

[Aslan]

5 jaar zonder jou ....
Dag liefie,ik zal je nooit vergeten. :cry:

[Carootje]

Sterkte Marion

[Corin@]

Ondanks dat de tijd zo snel gaat...... vergeten doe je ze nooit :wink:

Ik wou dat we heeeeeel eventjes mochten kijken achter de regenboog, om te zien hoe fijn ze het daar hebben............

[yvonne waltman]

Owh Marion , heel veel sterkte hoor!

Dit zijn van die dagen dat alle lieve, grappige , ontroerende
maar ook droevige momenten weer glashelder in onze gedachten zijn.

[Cora]

ondertussen al 2 februari, maar al zou het 10 februari zijn of 30 november, het gemis blijft........dikke knuf voor jou Marion.......

we zullen ze blijven missen.......wat fijn dat je hier mag blijven posten over dit soort verdrieten.......Pablo zit er ook weer........de 16e........ :(

[Aslan]

Vandaag was het jou verjaardag kanjertje.
In gedachten smeer ik een broodje met boter voor je en geef je een dikke knuffel.