Slakkenkorrels
kunnen ook dodelijk zijn voor kleine huisdieren!
Op de pagina treft u een verzameling krantenberichten en verhalen aan over vergiftigingsgevallen van huisdieren die slakkenkorrels hebben gegeten.
Hoe te handelen bij een vergiftiging met slakkenkorrels.
http://www.dierenartsenabc.nl
__________________________________________________________________________________________ Gezellig op visite............
juni 2004
Laatst zijn we met onze teckels Boris en Anna naar mijn ouders geweest. Nadat we er een tijdje waren, ging onze teckel Anna over haar nek. Dat heeft ze nu nooit, zeggen we nog tegen elkaar en voor we het goed beseffen is het alweer opgeruimd en gaat het leven verder. Tot er bij mij een belletje ging en ik van m 'n moeder de bevestiging kreeg dat ze inderdaad een paar weken geleden slakkenkorrels onder de hosta's heeft gestrooid. Met het artikel uit de dashond van juni 2004 nog in mijn geheugen (La Nouka, de Teckel), wordt ik even lichtelijk niet lekker.
Een snelle blik op die plek laat de slakkenkorrels inderdaad zien. Ze liggen er nog als nieuw bij (onder de hosta's regent het niet) en de verpakking vermeldt metaldehyde als werkzame stof. Erger kan eigenlijk niet. Meteen de dierenarts gebeld (natuurlijk is het zondag) en te horen gekregen dat ze in zo'n geval direct moeten braken en dat je dat forceert door ze een theelepeltje zout te geven.
Gelukkig had Anna al gebraakt, maar er kwam nog meer. Boris heeft twee theelepeltjes gehad en ging alleen heel erg schuimbekken. Wij hadden echter sterk het gevoel dat hij geen gif tot zich had genomen, vooral omdat hij lekker levendig was en zich "normaal" gedroeg. Thuisgekomen zijn we gelijk gaan wandelen om te kijken of er aan hun gedrag wat te zien was. Ook omdat ze anders zouden gaan slapen, waardoor we niet meer konden zien of ze suf werden. Zowel Anna als Boris gaven weinig tekenen, dat er nog iets fout zat, alleen wilde Anna later na het slapen niet eten of snoepen, waarschijnlijk mede door het zout.
Nu ik dit schrijf is alles gelukkig weer goed en hebben we alweer een mooie vakantie achter de rug met twee bruisende teckels. Het had heel anders kunnen zijn….
Wij hebben geluk gehad en bedanken zéér de schrijfster Roosmarijn Wolff, want door haar artikel zijn wij ons bewust geworden van dit gevaar .
Wat ik nu weet en aanraden wil met betrekking tot deze vergiftiging
Na het eten van de korrels wordt de hond suf en krijgt een witte tong.
Deze vergiftiging moet zéér serieus worden genomen omdat de hond er aan kan overlijden.
Denk nooit mijn hond eet dat niet; onze hond at een kattendrol weg onder de hosta's waar enkele korrels mee meekwamen.
Neem bij twijfel altijd contact op met de dierenarts.
Er werd ons verteld dat de symptomen zo'n 2 tot 4 uur na de vergiftiging aanhouden, zodat we enig idee hadden wanneer we wat vrijer konden ademen, bij verslechtering konden we direct komen.
Vraag altijd of er slakkenkorrels gestrooid zijn, voordat je je hond bij een ander in de tuin loslaat!
Teckels horen een roze tong te hebben.
Men doet er goed aan de kleur van de gezonde tong in zijn geheugen te prenten!
Tom van Emmerik
slakkengif
Slakkenkorrels
En toch gebeurd het nog steeds. De meeste mensen weten niet wat slakkenkorrels voor gif is. Ze weten zowiezo niet dat het gif is. En strooien het nog ruimschoots in hun tuin. Het staat ook nog steeds niet duidelijk op de verpakking. En waarom is die rotzooi nog zowiezo in de handel.
Ik had een hond van 2 jaar, genaamd Atilla (een dobermann), die ik deelde met mijn ouders. Mijn ouders hadden dit jaar nogal veel last van slakken in de tuin. Dus zoals de meeste mensen dan doen strooide ze slakkengif. Deze hadden ze bij de intratuin vandaan, normaal namen mijn ouders altijd andere korrels, maar omdat het zo heftig was. Had de man in de intratuin een ander soort slakkenkorrels aangeraden. Dit advies hadden mijn ouders opgevolgd.
Opeens werd mijn hond ziek. Toen hij begon met spuugen dachten wij er eerst niet veel achter. Hij had wel vaker last van zijn maag en dat ging ook altijd samen met spuugen. Na 3 dagen (omdat het weekend was) ging ik maandag met hem naar de dierenarts. Ik vertelde wat er met hem aan de hand was. Dat hij ook niet zo'n veel honger meer had. En of het met de slakkenkorrels te maken kon hebben. Mijn broertje had namelijk slakken bij zijn plek gevonden. De dierenarts zei gelijk dat slakkenkorrels het meest zwaarste gif was wat er bestond voor dieren. Ze nam bloed af, maar daar bleek niks uit. Hij kreeg een prik tegen het spuugen en wat pillen daarvoor mee. Ook kreeg hij dieetvoer mee.
Het dieet voer lustte hij niet. Dus hij kreeg van ons weer zijn normale voer. Die avond nog begon hij weer met spuugen.
Mijn vader is de volgende dag weer met hem naar de dierenarts geweest. Deze had deze keer foto's gemaakt, waar niks uit bleek. En hij had antibiotica pillen gekregen voor het geval dat hij een ontsteking zou hebben.
Die donderdag leek het even beter met hem te gaan. Hij begon weer te spelen. Daagde me weer uit. Klierde lekker zoals elke jong hond kan doen. Maar goed die dag leek te mooi om waar te zijn.
Het weekend had hij helemaal geen honger meer. Vanaf maandag wou hij niks meer drinken.
Weer naar de dierenarts. Deze gaf hem weer een prik tegen het braaken/spuugen. En zei dat we de volgende dag weer terug moesten komen. De volgende dag zijn we weer terug gekomen. De dierenarts zei dat hij beter aan het worden was. Dat alles weer goed kwam. Wij geloofde hem.
Die avond begon hij met spuitdiaree. Het stopte maar niet. Op gegeven moment viel hij om en kon niet meer opstaan. De dierenarts wou die nacht niet aan huis komen dus we hebben hem moeten vervoeren.
Op een strecher brachten we hem naar de auto. Ik ben bij hem gaan zitten. Hij kon alleen nog maar liggen. Op gegeven moment bracht hij zijn kom omhoog en begon te piepen. Ik zag dat hij geen adem meer kreeg. Ik voelde zijn hart steeds sneller gaan. Toen we bij de dierarts waren was Atilla in mijn armen overleden.
Dit is hoe erg SLAKKENKORRELS zijn. Ik geef de schuld aan de fabrikant dat hij niet duidelijk op zijn pruduct neer heeft gezet hoe giftig het is voor dieren. En aan de dierenarts omdat deze niet juist heeft gehandeld. Als hij dat wel had gedaan was Atilla nu nog bij mij geweest.
Het was een hele lieve hond. Iedereen was vrolijk als ze hem zagen. En was lief voor ieder mens en dier. Hij was het gekst op mij. Hij was ook zo grappig. Het was een hond met humor.
En door dit is hij te vroeg heen gegaan. Hij was nog maar 2.
Ik mis hem.
Dus als u, uw hond, kat of ander dier niet wilt verliessen strooi dit afschuwelijke gif dan niet!!!!!!!!!
:cry:
Ik had een hond van 2 jaar, genaamd Atilla (een dobermann), die ik deelde met mijn ouders. Mijn ouders hadden dit jaar nogal veel last van slakken in de tuin. Dus zoals de meeste mensen dan doen strooide ze slakkengif. Deze hadden ze bij de intratuin vandaan, normaal namen mijn ouders altijd andere korrels, maar omdat het zo heftig was. Had de man in de intratuin een ander soort slakkenkorrels aangeraden. Dit advies hadden mijn ouders opgevolgd.
Opeens werd mijn hond ziek. Toen hij begon met spuugen dachten wij er eerst niet veel achter. Hij had wel vaker last van zijn maag en dat ging ook altijd samen met spuugen. Na 3 dagen (omdat het weekend was) ging ik maandag met hem naar de dierenarts. Ik vertelde wat er met hem aan de hand was. Dat hij ook niet zo'n veel honger meer had. En of het met de slakkenkorrels te maken kon hebben. Mijn broertje had namelijk slakken bij zijn plek gevonden. De dierenarts zei gelijk dat slakkenkorrels het meest zwaarste gif was wat er bestond voor dieren. Ze nam bloed af, maar daar bleek niks uit. Hij kreeg een prik tegen het spuugen en wat pillen daarvoor mee. Ook kreeg hij dieetvoer mee.
Het dieet voer lustte hij niet. Dus hij kreeg van ons weer zijn normale voer. Die avond nog begon hij weer met spuugen.
Mijn vader is de volgende dag weer met hem naar de dierenarts geweest. Deze had deze keer foto's gemaakt, waar niks uit bleek. En hij had antibiotica pillen gekregen voor het geval dat hij een ontsteking zou hebben.
Die donderdag leek het even beter met hem te gaan. Hij begon weer te spelen. Daagde me weer uit. Klierde lekker zoals elke jong hond kan doen. Maar goed die dag leek te mooi om waar te zijn.
Het weekend had hij helemaal geen honger meer. Vanaf maandag wou hij niks meer drinken.
Weer naar de dierenarts. Deze gaf hem weer een prik tegen het braaken/spuugen. En zei dat we de volgende dag weer terug moesten komen. De volgende dag zijn we weer terug gekomen. De dierenarts zei dat hij beter aan het worden was. Dat alles weer goed kwam. Wij geloofde hem.
Die avond begon hij met spuitdiaree. Het stopte maar niet. Op gegeven moment viel hij om en kon niet meer opstaan. De dierenarts wou die nacht niet aan huis komen dus we hebben hem moeten vervoeren.
Op een strecher brachten we hem naar de auto. Ik ben bij hem gaan zitten. Hij kon alleen nog maar liggen. Op gegeven moment bracht hij zijn kom omhoog en begon te piepen. Ik zag dat hij geen adem meer kreeg. Ik voelde zijn hart steeds sneller gaan. Toen we bij de dierarts waren was Atilla in mijn armen overleden.
Dit is hoe erg SLAKKENKORRELS zijn. Ik geef de schuld aan de fabrikant dat hij niet duidelijk op zijn pruduct neer heeft gezet hoe giftig het is voor dieren. En aan de dierenarts omdat deze niet juist heeft gehandeld. Als hij dat wel had gedaan was Atilla nu nog bij mij geweest.
Het was een hele lieve hond. Iedereen was vrolijk als ze hem zagen. En was lief voor ieder mens en dier. Hij was het gekst op mij. Hij was ook zo grappig. Het was een hond met humor.
En door dit is hij te vroeg heen gegaan. Hij was nog maar 2.
Ik mis hem.
Dus als u, uw hond, kat of ander dier niet wilt verliessen strooi dit afschuwelijke gif dan niet!!!!!!!!!
:cry:
Bedankt voor jouw verhaal hoe je op deze vreselijke wijze je maatje hebt moeten zien overlijden. Wij hebben ook "last" van slakken. Maar net als ieder ander dier hebben zij ook bij ons het recht van leven. Dus bij ons geen gif maar wel slakken.
En ik vind het eigenlijk nog niet eens erg. Zie in ieder geval niet aan mijn tuin of er nu wel of geen slakken leven. Dus zo een ramp zal een slak toch niet veroorzaken.
En ik vind het eigenlijk nog niet eens erg. Zie in ieder geval niet aan mijn tuin of er nu wel of geen slakken leven. Dus zo een ramp zal een slak toch niet veroorzaken.
Groetjes Sonja
Tjeetje Kelly wat verschrikkelijk om je maatje op deze manier te moeten verliezen........hier hebben we ook slakken....maar net wat Sonja zegt......hier komt geen gif achterthuis........wij hebben een vijver vol koi vissen en onze twee meiden waar we zuinig op zijn.........dus komt er nog geen mierenverdelgingbusje te staan hoor.........wil het risico niet lopen.........als het gif is dan is het ook schadelijk voor huisdieren in meer of mindere mate........
Maar evengoed vind ik het heel erg voor jou en je kanjer......rust zacht Atilla........je bent een pijnlijke dood gestorven en we zullen proberen door te geven dat dit een ander bespaard mag blijven.........zodat jou dood niet voor niks is geweest....... :cry:
Maar evengoed vind ik het heel erg voor jou en je kanjer......rust zacht Atilla........je bent een pijnlijke dood gestorven en we zullen proberen door te geven dat dit een ander bespaard mag blijven.........zodat jou dood niet voor niks is geweest....... :cry:
