Niet vanwege Kasper, want dat is gewoon een lekker ding die steeds losser komt en uit zijn schulp kruipt maar vanwege het gedrag van Jojo. Hij duldt Kasper niet, hij blijft hem een inbreuk op de roedel vinden. Nou helpt de befaamde holpieper natuurlijk wel als wij thuis zijn, maar dan nog valt hij dus Kasper eerst aan voordat wij een holpieper kunnen geven en Kasper zijn oren zitten vol met korsten van Jojo zijn aanvallen. 
Verder kan Kasper niet alleen thuis blijven, omdat Jojo hem aan het opjagen is. We hebben het gefilmd en zien een Kasper die rustig in een hoekje ligt, een Jojo die van de bank afkomt zodra wij weg zijn en naast hem gaat staan patsen. Kasper gaat dan netjes ergens anders liggen en ja hoor, het herhaalt zich weer en weer en weer, totdat Kaspertje onder de eettafel ligt te janken.
En dan kun je als 'oplossing' Jojo in de bench opsluiten, maar ik heb geen hond erbij genomen zodat de ander minder bewegingsvrijheid krijgt én zich niet prettig voelt want Jojo doet dit (in zijn ogen natuurlijk) met een reden.
Wat we tot nu toe gedaan hebben is mijn diensten aanpassen zodat ik alleen nog maar avond-, nacht- en weekenddiensten draai, Kasper meenemen als ik avonddienst heb zodat Martin na zijn werk de auto's omruilt op mijn werk en Kasper mee naar huis neemt. Maar ja, toen werd het zo bloedjeheet buiten en dan kun je dat niet doen. Gelukkig was mijn vriendin die hier om de hoek woont werkeloos en wilde zij wel die paar uurtjes oppassen als ik 's middags naar mijn werk moest. Maar die heeft ondertussen eindelijk werk gevonden dus die is ook niet meer beschikbaar. Kaspertje kan met dit weer weer mee in de auto naar mijn werk, maar echt lekker zit ik dan niet op mijn werk (ik werk op de ambulance dus ben ook niet bij Kasper in de buurt dan) als de zon weer uitbundig gaat schijnen terwijl ze bewolkt weer hebben voorspeld....
Met andere woorden: Kasper voelt zich hier niet veilig en Jojo ook niet. En Martin en ik zien elkaar bijna niet meer, omdat we elkaar aan het aflossen zijn voor de hond.
Ik vind het niet erg om veel voor mijn honden te doen en over te hebben en voor mijn part mijn eigen boterham aan hen te geven omdat ze anders geen eten hebben, maar dit is niet jaren vol te houden. Bovendien, doe je de hond hier uiteindelijk een plezier mee ? Of moet je je eigen gevoel boven het welzijn van de hond stellen ? Want het doet pijn....
Het is zo'n leuk hondje en zo'n mooie ook geworden na onder handen genomen te zijn door een echte spaniëltrimster !
Nog even voor de beeldvorming:
Dit was Kasper toen ik hem ophaalde in Spanje:
En nu ziet hij er zo uit:
Hij staat al een tijdje weer ter adoptie op de stichtingsite en er zijn al een aantal mensen in hem geïnteresseerd geweest maar dat is allemaal niet doorgegaan. Gelukkig is er deze week iemand naar voren gekomen die het nieuwe vrouwtje van Kasper gaat worden en na kennismaking hebben zowel Martin als ik er een goed gevoel bij. Morgen (maandag) avond gaan we hem naar zijn nieuwe thuis brengen. Ik gun hem een eigen warme plek waar hij zich veilig kan voelen !
Maar het doet verd*md veel zeer......
