mijn eerste crematie was mijn sallyke. en ik had het zeer moeilijk ermee omdat ik me het anders had voorgesteld .
op de betreffende crematorium zijn site ziet er alles gezellig en warm uit.
maar eenmaal daar verschoot ik me wat een koele bedoening het was.
mijn sallyke werd op een ijzeren plaat gelegd in een ruimte waar we nog afscheid konden nemen.
dan ging er een luifel open en sieneke was weg.
dan kreeg ik alle informatie hoe en wat en de kosten die het allemaal teweeg ging brengen en dan de urne kiezen .
maar met een ding had ik een superprobleem wat met mijn verdriet.
daar werd niet over gepraat, zelfs niet gevraagd , geen interesse in mijn sieneke. dat stoorde me zo en vond dat niet respectvol naar mijn sallyke toe.
heb daar echt een wrang gevoel van overgehouden; kon dat niet verwerken dat er geen interesse was naar de hond toe.
ben er met mijn da erover gaan praten en vond dat dit geen waardig afscheid was voor mij en mijn sally.
ben daarna op de pc gekropen en heb mijn ongenoegen geuit in hun gastenboek.
heb daar een antwoord op terug gehad dat ze op dat moment niet veel tijd hadden en dat ze er op gingen letten. daar was mijn ego helemaal door gekronken. want ze ontkende het niet en vonden dat ene kant echt normaal. deed me zoveel verdriet.
wat ik niet wist was dat mijn da contac had opgenomen met de betreffende crematorium en eigenlijk hen had uitgelegd dat zoiets niet kon en dat ik blijkbaar niet de enigste persoon was die da tzo moest ervaren.
daarna enkele maanden later kom ik de mensen tegen op een beurs en wat bleek mij herkende ze nog en ze verontschuldigden zich naar me toe en hadden plotseling wel tijd voor me enkele maanden later.
en dan ja komt er een dag dat ik afscheid moest nemen van grote mie maar waar moet ik mijn dame laten cremeren. mijn da zei ga daar terug eigenlijk te gek voor woorden is maar vijftien minuten van je af dat je naar iets anders moest gaan uitkijken.
ik dus terug naar daar met mijn grote mie en ja inderdaad ze hebben het die keer anders aangepakt. mij mijn verhaal laten doen en met me erover praten zodat ik de crematie wat beter kon verwerken.
ben met een tevreden gevoel daarna naar huis gegaan.
ze hebben iemands anders ervoor in de plaats gezet die het eigenlijk beter aanpakte en veel respectvoller is naar het overleden dier en naar de achtergebleven baasje toe.
onlangs ben ik nog eens in hun gastenboek aan neuzen en mijn negatieve bericht staat er nog altijd in waar ze zeker nu van geleerd hebben.
