De dood.
Eens moeten we het onvermijdelijke onder ogen zien. De dood is geen vies woord; U moet de dood niet beschouwen als het ergste wat Uw hond kan overkomen, ook al voelt dit wel zo. De dood is nu eenmaal een onderdeel van het leven. Je moet de dood aanvaarden. Het is toegestaan om ouder te worden. Het is onvermijdelijk en aanvaardbaar om ouderdomskwaaltjes te krijgen. Maar dit mag op geen enkele manier de relatie tussen U en Uw hond in de weg staan. We moeten ons goed realiseren dat de hersenen van het dier niet in staat zijn de onvermijdelijkheid van de dood te beseffen. Dieren worden niet vol afgrijzen oud.
Dieren weten niet wat tijd is de tijd drukt niet zwaar op hun bewustheid, zoals bij mensen het geval is.
Veel mensen zijn niet op de hoogte van het verschil in levensduur tussen de verschillende rassen onderling. Die leeftijdsduur varieert normaal gesproken van acht tot zestien jaar. Vele van ons beseffen misschien niet dat de grootste rassen maar half zo oud worden als de allerkleinste honden, de uitzonderingen daargelaten. Maar er is één belangrijke boodschap; de kwaliteit van het leven is oneindig veel belangrijker dan de lengte ervan.
Samengevat:
geniet samen met Uw hond van het leven en bewaar, als zijn leven ten einde is, een speciaal plekje in Uw herinnering voor deze unieke relatie. Laat U niet overmannen door verdriet. Vier het voortgaan van het leven door Uw grenzeloze liefde te delen met een nieuw hondje dat de genegenheid die U hem kunt geven heel hard nodig heeft!
Practische aspecten van de dood.
Er zijn een paar zaken rond de dood die iedereen die een hond heeft zou moeten weten. U moet alles duidelijk met Uw partner bespreken. Het moet niet zo zijn dat pas als de dood voor de deur staat U gaat nadenken over redelijke alternatieven. Wij kunnen een hond niet vragen naar een keuze over zijn dood, wij moeten daar over nadenken en overleggen met de andere gezinsleden om samen tot een beslissing te komen over de eventuele dood van ons huisdier. We moeten de dood niet vrezen of weerzinwekkend vinden. Een hond die sterft valt gewoon in een eeuwigdurende slaap. Door de dood verandert Uw hond niet opeens in een weerzinwekkend monster. Uw mooie hond gaat niet voor Uw ogen over tot ontbinding en verspreidt ook niet meteen een afschuwelijke stank. U hoeft er dus ook niet bang voor te zijn als de hond thuis sterft, om Uw kinderen deze ervaring met U te laten delen. Veel oudere honden sterven in hun slaap, 's nachts wanneer het lichaam in rust is. In dit geval vindt U Uw hond 's morgens alsof hij vredig ligt te slapen. De ogen kunnen open of gesloten zijn. Dit is voor de meeste hondeneigenaren hun grootste wens. Als U s morgens Uw hond vind en U hebt vastgesteld dat hij dood is, schrik dan niet als U ziet dat hij s'nachts zijn ontlasting laten lopen heeft. Ruim het gewoon op en leg de hond op een schone ondergrond:' liefst een deken waarmee U hem ook kunt bedekken. U kunt de hond niet warm houden, maar zowel in de dood als tijdens het leven moet er waardigheid zijn. Als het einde van Uw hond nabij is en U bent gewoon thuis, leg hem dan op een deken. Als hij deze bevuilt neemt U gewoon een schone deken, U kunt deze ook gebruiken om hem naar de dierenarts te brengen als het einde is gekomen. Als U of andere gezinsleden 's nachts bij de stervende hond willen blijven, doe dat dan gerust. Dat wil zeggen, alleen als u niet zo geschokt bent dat U de laatste levensuren van de hond verstoort. Als de hond geen erge pijn heeft en gewoon van ouderdom sterft, is er geen enkele reden waarom de hond niet thuis zou sterven in zijn eigen veilige omgeving bij de mensen van wie hij houd en die altijd van hem zullen houden. Het gezamenlijk ervaren van iets dat zo natuurlijk, belangrijk en fundamenteel is als de dood kan de gezinsleden bij elkaar brengen. Als kinderen de dood van een huisdier meemaken zullen ze ook minder angst voor de dood hebben. Als het maar enigszins mogelijk is moet een hond tot het einde toe thuisblijven. Het vertrouwde thuis is in zijn laatste momenten veel geruststellender dan de steriele omgeving van een vreemde, dierenkliniek waarbij de meeste honden alleen al de rillingen krijgen bij het betreden van het pand.
Euthanasie.
Niemand kan U vertellen wanneer U Uw huisdier uit zijn lijden moet verlossen. U moet afgaan op wat Uw dierenarts zegt, wat de hond U duidelijk maakt en wat Uw hart u ingeeft. Als U twijfelt over de prognose van de dierenarts moet U een andere deskundige ook om raad vragen. Besluit nooit overhaast tot euthanasie als U nog twijfelt. Schuldgevoelens maken Uw verdriet alleen maar groter. Als U tot de conclusie bent gekomen dat er geen andere mogelijkheid is dan euthanasie zult U uw hond naar de dierenarts moeten brengen om hem in te laten slapen. Als U of andere gezinsleden de laatste ogenblikken in het leven van de hond willen delen door bij hem te zijn en hem misschien in de armen te houden, zeg dan gerust tegen de dierenarts wat Uw wensen zijn. Het zal maar zelden zijn dat een dierenarts zo'n aangrijpend verzoek weigert. Doet hij dit wel, dan zult U een andere dierenarts moeten zoeken. Als U bang bent dat U zich bij de dierenarts laat gaan, omhels dan Uw hond voor het laatst, ga weg en kom niet meer terug. Sommige mensen kunnen voor de rest van hun leven gekweld worden door het beeld van hun geliefde hond die dood in hun armen ligt. Die mensen kunnen zich beter hun kameraad herinneren zoals hij eruit zag toen hij nog in leven was. Hoe Uw keuze ook uitvalt, het is een persoonlijke keus en niemand zal U die verwijten. Doe wat Uw hart U ingeeft en Uw hond zal weten dat U tot het laatst bij hem bent gebleven. Als Uw hond thuis in Uw armen sterft, wees dan niet bang om uitdrukking te geven aan Uw verdriet. De dood laat de levende de pijn van eenzaamheid en een verschrikkelijke leegte na.
Crematie.
Voordat U de hulp van een dierenarts inroept, hebt U hopelijk al besloten, of U Uw hond wilt laten cremeren, of dat U voor en andere methode kiest. De meest voorkomende en minst kostbare manieren zijn nog steeds: het dier bij de dierenarts laten inslapen en het daar dan achter te laten. Het wordt dan door de ophaaldienst naar een destructiebedrijf gebracht. Is het dier thuis gestorven, dan kan men het dier zelf naar een asiel brengen of het laten weghalen, waarna door het asiel de nodige maatregelen worden getroffen. Vele zullen hiermee echter de grootste moeite hebben en daarom dankbaar gebruik maken van de mogelijkheid tot crematie, die er nu gelukkig is, dank zij het oprichten van een aantal crematoria voor dieren. Men kan het dier zelf wegbrengen, maar het ook door een ambulance laten weghalen. Bij de dierenarts zult U hierover alle inlichtingen kunnen verkrijgen. De meeste mensen zullen dan ook voor deze laatste mogelijkheid kiezen. De dierenarts zal zijn client meestal aanraden de hond te laten cremeren. Hij denkt praktisch, niet emotioneel. Maar U moet afgaan op wat Uw hart en Uw verstand U ingeven om tot een zinvolle beslissing te komen voor U zelf en voor niemand anders. Als U van plan bent de as van Uw hond in een speciale urn te bewaren of de as uit te strooien op een plaats die een speciale betekenis voor U heeft, zult U bereid moeten zijn extra kosten daarvan te betalen. Wanneer in een bepaald crematorium dieren gecremeerd worden, wordt dat collectief gedaan. Als U de as van Uw hond wil bewaren dan zal Uw hond apart gecremeerd moeten worden. Alle kosten zijn dan voor Uw rekening omdat de kosten voor één hond net zo hoog zijn als voor een groep. Als U sterk voor deze mogelijkheid voelt probeer dan van te voren met het crematorium alle bijzonderheden te regelen. Als U dit namelijk niet doet, komt U plotseling voor een voldongen feit te staan, zeer tegen Uw in. Dit geldt voor alle minder gebruikelijke methodes. In het crematorium wordt op een eerbiedwaardige manier afscheid van Uw hond genomen, vaak plaats men er een knuffel van het dier, en een kaarsje. Vaak is er ook de mogelijkheid om nog even alleen met je geliefde huisdier te zijn. Er zijn ook mensen die ter plaatse afscheid nemen via een gedicht, waarin ze hun dank en liefde voor de hond uitspreken.
Thuis begraven.
Vroeger werden honden meestal in de tuin begraven of op een mooi plekje in het bos. Ter herdenking werd er dan een boompje geplant of werd er een soort monument neergezet op de plaats waar de hond begraven lag. Vaak maakte men zelf een grafschrift. Tegenwoordig wordt dit niet zo veel meer gedaan, om de eenvoudige reden dat de meeste van ons geen achtertuin of stukje bos tot onze beschikking hebben, en daarbij is het in bepaalde gemeentes niet toegestaan.
Formeel begraven.
Omtrent het begraven en cremeren bestaan er in verschillende landen verschillende gebruiken. Vooral in Engeland en Amerika treft men begraafplaatsen voor huisdieren aan en grafstenen en grafmonumenten. Soms worden dieren zelfs gebalsemd. Ook in Nederland zijn er begraafplaatsen voor huisdieren. Mocht U dus besluiten tot een formele begrafenis, dan zal Uw dierenarts U ongetwijfeld hieromtrent inlichtingen en goede raad willen verschaffen. Het getuigt niet van harteloosheid als U nagaat wat de verschillende mogelijkheden zijn in het geval dat Uw huisdier komt te overlijden. De meeste boeken over huisdieren vertellen niet wat de psychologische en economische problemen zijn. Door dit niet te doen, ontkennen ze de werkelijkheid van de dood. Als U dit alles al heeft gelezen heeft U ongetwijfeld het beste met Uw huisdier voor. Wat U ook besluit te doen ter nagedachtenis van Uw hond, het zal de juiste keuze zijn omdat hij in Uw ogen juist is.
Begraven of cremeren?
Wij hebben Pablo thuis laten inslapen en ze is met de dierenarts na het overlijden mee genomen en in groeps verband gecremeerd. We hebben dan geen urn of iets waar haar as inzit.
Ik vond het belangrijk dat ze thuis kon sterven en het lichaam na de dood zegt me niet zoveel.........de ziel is eruit....dus we hebben hier afscheid genomen en hebben de herinnering in ons hart en natuurlijk de mega foto's.......
Op mijn pc heb ik bijna alle foto's staan en als ik er even niet achter zit dan geeft ie een fotovoorstelling als schermbeveiliging.....zo komt Pablo af en toe voorbij, dan weer slapend op de bank, spelend met de puppy's van Xena, beschermend over het koeiebot wat ze iedere week kreeg, dan weer op vakantie in de Dinkel aan het spetteren in het water....etc etc.....
Zo hou ik Pablo levend in ons gezinnetje, gisteravond toen we zaten te eten kwam ze ook voorbij met een mega bot...nou dan liggen we in een deuk.....zo van hier moet je nu eens kijken....Pablo heeft het naar d'r zin hoor !!
De herinnering wordt echt vertederend.......dat is een goed gevoel.... :)
Ik vond het belangrijk dat ze thuis kon sterven en het lichaam na de dood zegt me niet zoveel.........de ziel is eruit....dus we hebben hier afscheid genomen en hebben de herinnering in ons hart en natuurlijk de mega foto's.......
Op mijn pc heb ik bijna alle foto's staan en als ik er even niet achter zit dan geeft ie een fotovoorstelling als schermbeveiliging.....zo komt Pablo af en toe voorbij, dan weer slapend op de bank, spelend met de puppy's van Xena, beschermend over het koeiebot wat ze iedere week kreeg, dan weer op vakantie in de Dinkel aan het spetteren in het water....etc etc.....
Zo hou ik Pablo levend in ons gezinnetje, gisteravond toen we zaten te eten kwam ze ook voorbij met een mega bot...nou dan liggen we in een deuk.....zo van hier moet je nu eens kijken....Pablo heeft het naar d'r zin hoor !!
De herinnering wordt echt vertederend.......dat is een goed gevoel.... :)
-
dierenkunst
- Berichten: 666
- Lid geworden op: zo jun 19, 2005 5:56 am
Mijn meiden Elianne, Quirina en Fiona hebben we bij de DA laten inslapen. Bij de eerste twee hebben we daar zelf voor gekozen omdat als we het thuis zouden laten doen, de achterblijvende honden daar misschien iets van mee zouden krijgen.............? je weet maar nooit wat zo'n koppie oppakt. Fiona de Dalmaat wilden we eigenlijk thuis laten inslapen. Maar de DA kon niet direct komen, dat zou nog 24 uur moeten duren. Gezien de toestand van Fiona kon dat dus niet. Ze was er aan toe. We zijn zelf naar de DA gegaan, waar ze vredig is ingeslapen.
We hebben alledrie laten cremeren en als groepje laten uitstrooien. Ik ben geen tiep voor begraven en een urn e.d. De ziel is er naar mijn gevoel uit, net zoals Cora zegt. De herinnering aan mijn meiden blijft voor altijd in mijn hoofd en mijn hart aanwezig................
We hebben alledrie laten cremeren en als groepje laten uitstrooien. Ik ben geen tiep voor begraven en een urn e.d. De ziel is er naar mijn gevoel uit, net zoals Cora zegt. De herinnering aan mijn meiden blijft voor altijd in mijn hoofd en mijn hart aanwezig................
Wat is een leven zonder dieren???
Zoals je weet hebben we Pablo thuis in laten slapen met de husky's erbij, ik zou het zo weer doen.
We hebben geen moment gehad dat de husky's hebben gezocht.
Alleen loopt Pablo zo af en toe nog rond hier...dat was misschien niet zo geweest als ze bij de dierenarts ingeslapen was?
Het is wel prettig dat ze hier nog is, ze is nooit lastig geweest hoor, alleen het blaffen als er visite kwam....mens mens...ze hield niet op.
Dat doet ze niet meer....op het laatst had ze ook heel laat door dat er visite was of dan begon ze gewoon opnieuw.....beetje dement aan het worden ook nog misschien......maar ik mis d'r nog iedere dag........
Het is wel jammer dat je geen keuze hebt gehad met Fiona, je had haar graag thuis gehouden he?
Dat spijt me echt voor je.
We hebben geen moment gehad dat de husky's hebben gezocht.
Alleen loopt Pablo zo af en toe nog rond hier...dat was misschien niet zo geweest als ze bij de dierenarts ingeslapen was?
Het is wel prettig dat ze hier nog is, ze is nooit lastig geweest hoor, alleen het blaffen als er visite kwam....mens mens...ze hield niet op.
Dat doet ze niet meer....op het laatst had ze ook heel laat door dat er visite was of dan begon ze gewoon opnieuw.....beetje dement aan het worden ook nog misschien......maar ik mis d'r nog iedere dag........
Het is wel jammer dat je geen keuze hebt gehad met Fiona, je had haar graag thuis gehouden he?
Dat spijt me echt voor je.
-
dierenkunst
- Berichten: 666
- Lid geworden op: zo jun 19, 2005 5:56 am
[Het is wel jammer dat je geen keuze hebt gehad met Fiona, je had haar graag thuis gehouden he?
Dat spijt me echt voor je.[/quote]
Ja, we wilden het echt thuis laten doen. Maar we konden nu niets anders........... je hebt het niet altijd voor het kiezen..............
Dat spijt me echt voor je.[/quote]
Ja, we wilden het echt thuis laten doen. Maar we konden nu niets anders........... je hebt het niet altijd voor het kiezen..............
Wat is een leven zonder dieren???
Helaas niet nee, het zou toch anders moeten kunnen lijkt me......persoonlijk vind ik dat een dierenarts tijd moet kunnen maken voor dit soort nood gevallen.....als er een spoedoperatie is of zo dan nog...ze lopen vaker met meerderen op zo'n kliniek.
Zeker een discussiepunt waard in een dierenkliniek......
Het afscheid is zo definitief ! je kunt het niet over doen......
Zeker een discussiepunt waard in een dierenkliniek......
Het afscheid is zo definitief ! je kunt het niet over doen......
Tja ......Cora naar aanleiding van jouw verhaal, zal ik mijn verhaal ook maar vertellen.
Omdat Dusty sterk achteruit ging ga je natuurlijk erover denken hoe je het wil laten gebeuren. Het liefst wilde ik hem begraven hier in de Brunsummerheide. Hier gingen wij dagelijks met hem wandelen en heeft hij menig uurtje vertoefd. Mijn wederhelft vond dit geen goede keuze, ivm opgravingen van andere honden.
Dus wilde ik dat hij rustig thuis kon inslapen en dan gezamelijk gecremeerd zou worden.
Ook dat is heel anders verlopen en daar heb ik het nu nog moeilijk mee.
De DA die Dusty jaren onderzocht had daar hadden we geen goed gevoel meer over en zijn daar ook de laatste 6 jaar niet meer geweest. En onze n ieuwe DA kwamtot mijn schrik niet op huisbezoek voor euthanesie.
En omdat Dusty pijn leed hebben zijn we met hem naar de praktijk gegaan.Vond het verschrikkelijk dat dit nog moest gebeuren, omdat hij bang was voor de DA.
Af en toe denk ik nog dat ik hem hoor........
Mis hem verschrikkelijk en ban blij dat ik Luca heb.
Het was gelukkig snel gebeurd met hem......de narcosespuit was al voldoende............
Als ik er aan terug denk dat word ik altijd nog misselijk....bah bah en nog eens bah
Kwam ook door de paniek, kon niet meer goed nadenken en heb snel gehandeld.
Ik heb wel nog snel een pluk haar van zijn vacht geknipt, daar ben ik heel blij mee.
Maar één ding heb ik geleerd...dit gebeurtme NOOIT meer !!!!!!
Cora.......je fotobewerking is mooi ingelijst en staat mooi te pronken in mijn woonkamer
Omdat Dusty sterk achteruit ging ga je natuurlijk erover denken hoe je het wil laten gebeuren. Het liefst wilde ik hem begraven hier in de Brunsummerheide. Hier gingen wij dagelijks met hem wandelen en heeft hij menig uurtje vertoefd. Mijn wederhelft vond dit geen goede keuze, ivm opgravingen van andere honden.
Dus wilde ik dat hij rustig thuis kon inslapen en dan gezamelijk gecremeerd zou worden.
Ook dat is heel anders verlopen en daar heb ik het nu nog moeilijk mee.
De DA die Dusty jaren onderzocht had daar hadden we geen goed gevoel meer over en zijn daar ook de laatste 6 jaar niet meer geweest. En onze n ieuwe DA kwamtot mijn schrik niet op huisbezoek voor euthanesie.
En omdat Dusty pijn leed hebben zijn we met hem naar de praktijk gegaan.Vond het verschrikkelijk dat dit nog moest gebeuren, omdat hij bang was voor de DA.
Af en toe denk ik nog dat ik hem hoor........
Mis hem verschrikkelijk en ban blij dat ik Luca heb.
Het was gelukkig snel gebeurd met hem......de narcosespuit was al voldoende............
Als ik er aan terug denk dat word ik altijd nog misselijk....bah bah en nog eens bah
Kwam ook door de paniek, kon niet meer goed nadenken en heb snel gehandeld.
Ik heb wel nog snel een pluk haar van zijn vacht geknipt, daar ben ik heel blij mee.
Maar één ding heb ik geleerd...dit gebeurtme NOOIT meer !!!!!!
Cora.......je fotobewerking is mooi ingelijst en staat mooi te pronken in mijn woonkamer
Hoi hoi,
wat vreselijk dat je helemaal geen keuze hebt gehad in het laten inslapen van Dusty.
Het is al zo moeilijk en als je dan ook nog je maatje "weg " moet brengen.......ik zou er ook kots misselijk van worden hoor Jolanda, dat is helemaal niet zo vreemd.
Dit zijn toch kenmerkende vehalen die een dierenarts aan het denken zou moet zetten om zijn dierenvrienden, die alle vertrouwen in hem hebben, tegemoed te komen??
Geen huisbezoek bij euthanasie........het klinkt mij belachelijk in de oren.....hoe verzint ie het...... :cry:
Ik vind het heel moedig dat je je verhaal hier toch hebt neergeschreven terwijl het nog niet zo lang geleden is van Dusty....en Dusty...die is jullie alleen al dankbaar dat ie zo'n fijn leven heeft gehad.....daarom is hij ook nog niet helemaal weg uit jullie huis.
Net als Pablo.....
Ben blij dat je de bewerking mooi vind en dat ie staat te pronken in jullie kamer.....op die foto staat Dusty ook alle tevredenheid uit te stralen...... :wink:
wat vreselijk dat je helemaal geen keuze hebt gehad in het laten inslapen van Dusty.
Het is al zo moeilijk en als je dan ook nog je maatje "weg " moet brengen.......ik zou er ook kots misselijk van worden hoor Jolanda, dat is helemaal niet zo vreemd.
Dit zijn toch kenmerkende vehalen die een dierenarts aan het denken zou moet zetten om zijn dierenvrienden, die alle vertrouwen in hem hebben, tegemoed te komen??
Geen huisbezoek bij euthanasie........het klinkt mij belachelijk in de oren.....hoe verzint ie het...... :cry:
Ik vind het heel moedig dat je je verhaal hier toch hebt neergeschreven terwijl het nog niet zo lang geleden is van Dusty....en Dusty...die is jullie alleen al dankbaar dat ie zo'n fijn leven heeft gehad.....daarom is hij ook nog niet helemaal weg uit jullie huis.
Net als Pablo.....
Ben blij dat je de bewerking mooi vind en dat ie staat te pronken in jullie kamer.....op die foto staat Dusty ook alle tevredenheid uit te stralen...... :wink:
-
Tha_Niekje
- Berichten: 23
- Lid geworden op: vr aug 05, 2005 12:17 pm
Wij hebben een aantal dieren die hier thuis zijn overleden in de tuin begraven...
Toch een plekje voor henzelf...
Helaas is er voor mensen die hun paard verliezen weinig keus... geloof dat de mogelijkheid daarvoor nog niet is om deze te laten cremeren, of het is erg duur...
Vaak zit er niks anders op dan dat ze door het destructiebedrijf worden opgehaald... en heb ook vaak gehoord van mensen die erbij waren dat hun paard werd opgehaald, dat het ophalen zeker niet met enig respect gaat...
Toch een plekje voor henzelf...
Helaas is er voor mensen die hun paard verliezen weinig keus... geloof dat de mogelijkheid daarvoor nog niet is om deze te laten cremeren, of het is erg duur...
Vaak zit er niks anders op dan dat ze door het destructiebedrijf worden opgehaald... en heb ook vaak gehoord van mensen die erbij waren dat hun paard werd opgehaald, dat het ophalen zeker niet met enig respect gaat...
-
whitesilverdoggy
- Berichten: 2339
- Lid geworden op: wo sep 21, 2005 4:58 pm
Hoi
Ik wil heel graag de hondjes bij me houden die overleden zijn, dus ben ik altijd voor begraven geweest.
Alleen Robby moest van de vorige eigenaar gecremeerd worden, dus is de wens ook geresecteerd.
Ik begraaf ze liever op het plekje waar ze altijd gespeeld en geleefd hebben, dat is ook mijn reden om dit zo te doen.
Wil ik er een bloempje op zetten zal ik dit doen en kan ik gemakkelijk even er heen lopen.
Soms praat ik in gedachten met min overleden woefjes, en zie ze in dromen voorbij flitsen.
Trouwe makkers ik vergeet je niet, Trixy, Deka 1, Sultan en Robby.
Jeanet.
Ik wil heel graag de hondjes bij me houden die overleden zijn, dus ben ik altijd voor begraven geweest.
Alleen Robby moest van de vorige eigenaar gecremeerd worden, dus is de wens ook geresecteerd.
Ik begraaf ze liever op het plekje waar ze altijd gespeeld en geleefd hebben, dat is ook mijn reden om dit zo te doen.
Wil ik er een bloempje op zetten zal ik dit doen en kan ik gemakkelijk even er heen lopen.
Soms praat ik in gedachten met min overleden woefjes, en zie ze in dromen voorbij flitsen.
Trouwe makkers ik vergeet je niet, Trixy, Deka 1, Sultan en Robby.
Jeanet.
Ik heb alle drie de honden apart laten cremeren en de as thuis bewaard. Eind oktober ben ik weer een week naar Texel gegaan, dit keer alleen met Didi en met 3 asbussen.
http://www.mijnalbum.nl/Foto=FGUNQXWZ
Ik heb Jack, Kes en Samson over de zee uitgestrooid en de bussen in het bos begraven met heel veel krokusbollen erop.... en ik ga in het voorjaar weer naar Texel, kijken of de krokussen uitgekomen zijn.
Voordat ik weer naar huis ging, ben ik samen met Didi nog naar de zee gegaan waar we ze uitgestrooid hebben en daar heb ik 3 rozen op de zee laten drijven, als laatste afscheid.....
http://www.mijnalbum.nl/Foto=S7YJBHGQ
http://www.mijnalbum.nl/Foto=FGUNQXWZ
Ik heb Jack, Kes en Samson over de zee uitgestrooid en de bussen in het bos begraven met heel veel krokusbollen erop.... en ik ga in het voorjaar weer naar Texel, kijken of de krokussen uitgekomen zijn.
Voordat ik weer naar huis ging, ben ik samen met Didi nog naar de zee gegaan waar we ze uitgestrooid hebben en daar heb ik 3 rozen op de zee laten drijven, als laatste afscheid.....
http://www.mijnalbum.nl/Foto=S7YJBHGQ
