Hallo allemaal,
Ik ben een teckel roodgladharige teefje van zes jaar oud mijn naam is tja dat heb ik niet misschien fokhond nummer de zoveelste. Ik weet het eigenlijk niet.
Bij deze wou k jullie mijn levensverhaal vertellen, wel weinig verhaal dan andere honden vermoed ik.
Het begon allemaal op een grote boerderij waar ik geboren ben. Enkele paarden heeft mijn baas er en tweehonderd fokteven.
Het was leuk in het begin bij mijn mama maar na vier weken werden we al van haar gescheiden. Moesten we op ons eigen pootjes staan. Heb mijn moeder lang gemist maar we moesten door als we wouden overleven.
Enkele van mijn zusjes en broertjes werden op een dag weggenomen van me en daar zat ik alleen in een donkere ruimte, mijn eten werd voor me gegooid en water ik kon eens blij zijn als het water nog vers smaakte. In die donkere rennetje hoorden ik vele hondengeblaf een beetje gek werd je ervan maar toch was ik alleen in een rennetje.alleen gezelschap van mijn eigen hondenpoep Kon niet genieten van de buitenlucht, gras onder mijn pootjes een vogel die overvliegt. Geen knuffel of een lief woord van mijn baasje. Eigenlijk een heel kille bedoening. Dat veranderde mijn lieve karakter als teckel volledig. Had vlug bang,schuw van mensen, bibberde veel van angst.
Maar op een dag kwam een tof kereltje langs, eindelijk niet alleen dacht ik maar het was om me te dekken en weg was hij weer. Daar stond ik weer alleen zonder liefde en genegenheid in die kille ruimte.
Op een paar weken tijd werd ik wat dikker en ik voelde leven in mijn buikje. Oei dacht ik ik krijg puppys. Ai in deze donkere kille ruimte, is niks voor mijn puppys. Zal ze beschermen zoals een goede moederhond dat doet had ik me voorgenomen.
Paar weken later was het zover de weeen begonnen en mijn puppys werden geboren. Ooh wat was ik gelukkig nooit meer alleen, gezellig met mijn gezinnetje. Maar niets was minder waar na vier weken oud werden ze me ontnomen , ik heb me verdedigd heb gegrommeld en uitgevlogen om mijn puppys te beschermen maar neen slaag kreeg ik ervoor in de plaats. Heb mijn puppys nooit meer gezien, veel verdriet heb ik ervoor gehad. Alles samen heb ik al 10 nestjes gehad. Maar heb mijn puppys nooit meer gezien. Momenteel ben ik ook drachtig maar voel me echt ziekjes heb een grote gezwel onder mijn buik hangen en dat doet zeer nu ik zwanger ben. nog enkele dagen en ik moet weer werpen. Hopelijk kan ik het aan en kan ik voor mijn puppys zorgen.
Ik hoop dat mijn wens uitkomt dat mijn puppys allemaal een goede thuis hebben gevonden en niet zijn geworden zoals ik. Want dat is geen leven voor een hond. Ik mis liefde, genegenheid van mijn baasje en kan er alleen maar van dromen maar ik hoop echt dat mijn kinderen dit wel mogen beleven.dat ze een beter leven hebben dan wij al die fokteven van broodfokkers.
Ze heeft een prachtig nestje geworpen maar helaas ze heeft ze niet zien opgroeien enkele dagen naar haar bevalling is haar gezwel gesprongen en door een infectie erop is ze eraan overleden. ze is gestorven in gezelschap van haar puppys omringd door veel liefde van haar.
ik heb dit verhaal geschreven als eerbetoon aan mijn wiske en simba, bobby . die
afkomstig zijn van broodfokkers. mijn drie honden zijn goed terecht gekomen maar inderdaad de vraag is wat met de rest. heb simba haar broer nog gezien maar helaas is die onlangs ook ingeslapen door een tumor in de buik.
dit hele verhaal is zo'n beetje simba's moeder haar verhaal maar ben zeer blij dat ik mijn honden een gelukkig leven heb bezorgd en hen van alle leed zijn gespaard gebleven.
rust zacht voor de vele hondenkinderen die geen liefde hebben gekend en wreed zijn behandeld en eenzaam hebben moeten sterven.
ik brand voor hen vanavond allemaal een kaarsje
groetjes
heidi en de teckelbende
