niemand
ik was niemand
onbemind kind
genadeloos wezen
menselijke geest
die zegevierde
en niet zou genezen
leven in een verduisterde wereld
overleven van een donker verleden
het zuigt mijn leven op
bij momenten
het borrelt op
een diepe oppervlakte
heel even bestaat er niets
niets anders om me heen
ik houd mijn ogen stijf dicht
herinneringen vervagen
foto's getuigen van dagen van geluk
overgebleven haat maakt weer alles stuk
ik loop nog steeds gebukt
en toen was jij daar mijn lieve beau
jij ving mij op en trooste mij
voor altijd samen zij aan zij
van jou hou ik het meest
als ik verdiet heb sta je naast me
als ik pijn heb lik je het weg
als ik bang ben kalmeer je me
en als jij plots dood gaat ......... word ik gek.
niemand
Iguana schreef:desiree schreef:schrijven en tekenen doet wonderen
Dat is inderdaad heel fijn!!!
Tekenen deed ik vroeger ook graag, maar daar gun ik me nu gewoon de tijd niet meer voor, eigenlijk heel jammer. Misschien iets om weer op te pakken als ik mijn studie heb afgerond.
och help ik zou die tekeningen door sturen naar je
helemaal vergeten om te vragen of martijn ze wou scannen voor me :oops: :oops: :oops: sorry sorry sorry
desiree schreef:Iguana schreef:desiree schreef:schrijven en tekenen doet wonderen
Dat is inderdaad heel fijn!!!
Tekenen deed ik vroeger ook graag, maar daar gun ik me nu gewoon de tijd niet meer voor, eigenlijk heel jammer. Misschien iets om weer op te pakken als ik mijn studie heb afgerond.
och help ik zou die tekeningen door sturen naar je
helemaal vergeten om te vragen of martijn ze wou scannen voor me :oops: :oops: :oops: sorry sorry sorry
Maak niet uit, ik zie ze wel komen. :D
Groetjes,
Patricia
Patricia