in een keer

[lailadingo]

mijn honden laila en dingo een mooie new foundlander en een mooie duitse herder
van de een op de andere dag weg ingeslapen zondagochtend niks aan de hand nog heerlijk met ze geknuffeld en gespeeld enz enz ik ging met men zus naar de markt en 3 uur later tel mijn partner mijn allerliefste schatten hadden men schaap opgegeten bewuste aanval en daarna hebben ze geprobeerd mijn partner aan te vallen ze waren met zen tweeen in een keer vals mijn partner zij nog door de tel ik laat ze inslapen wij hebben 2 kinderen ik vertrouw ze niet meer.
en toen dacht ik nog ach dat gebeurt niet hij is nu boos maar ik kwam thuis zag het schaap en de honden en toen dacht ik het gaat echt gebeuren ik raak ze kwijt verstandelijk ws dit juist maar gevoelsmatig zo niet goed de volgende dag is de da gekomen en zelfs die wouen ze aanvallen ik ben heel hard weggelopen heb geen afscheid van ze kunnen nemen ik ben ingestort en nu een week later voel ik me nog precies hetzelfde....
ik kan niet meer lachen ik huil alleen maar tegen de kinderen doe ik onvriendelijk men partner heefd het helemaal te verduren overal waar ik kom zie ik e voel ik ze voerbakken riemen ik ruik eraan om maar een beetje van men honden te ruiken.
iedereen zegt ach het gaat over wat als ze je kinderen gebeten hadden of de kinderen van een ander of het schaap van een ander en tuurlijk dat kan niet dat weet ik ook wel maar ik had dit van mijn honden nooit verwacht ik vraag me af waar ik dit aan verdient heb ik ben zo goed voor ze geweest ik was zo gelukkig met ze en dat geluk is nu weg ik moet nu zonder ze verder en ik weet niet hoe dus ne ik weet niet hoe ik hier mee om moet gaan

[Aslan]

Een week lang heb ik lopen gissen welk een drama er achter je eerste berichtje schuil zou gaan maar dit drama had ik niet verwacht.
Natuurlijk zou het vreselijk zijn als je kinderen wat overkomen was maar dit waren óók jou 'kinderen' en dit is niet minder vreselijk.
Ik ben geen hondendeskundige maar heb wel eens gehoord dat als honden eenmaal bloed geproefd hebben (en dan bedoel ik geen bloed van het pondje lamshart van de slager) ze méér willen.
Verstandelijk zul je er inderdaad wel goed aangedaan hebben maar verstand en gevoel gaan lang niet altijd samen he?
Ik denk dat er bij jou ook een heel groot verdriet zit in het feit dat je niet in staat was om afscheid van ze te nemen en niet bij ze was op het moment van inslapen.
Ze voelen nu jou verdriet daar aan de andere kant en voelen zich net zo ongelukkig als dat jij je voelt.
Ik wil je aanraden om voor Laila en Dingo allebei een doosje te maken met wat spulletjes van ze,foto's,halsbanden en zo en dan voor allebei een brief te schrijven over hoe je je voelt,hoezeer je ze mist en over hoe je het liever had wíllen doen.Doe al de spulletjes en de brieven in de doosjes en zet ze op een mooi plekje zodat ze altijd nog een beetje bij je zijn.

Heel veel sterkte meis en een dikke knuffel van mij voor jou.

[Veerle]

Jeetje wat een naar verhaal
Volgens mij heb je er goed aan gedaan op deze manier, ik ben het volledig eens met de uitleg van Marion !
Heel veel sterkte met het verlies van je lieverds !!!

[lailadingo]

Natuurlijk zou het vreselijk zijn als je kinderen wat overkomen was maar dit waren óók jou 'kinderen'

hallo.

jij bent echt de eerste die het snapt dit waren id mijn kinderen ik heb ze grootgebracht opgevoed dingen geleerdt ben van ze gaan houden en dat is weg in een keer en ik begrijp het niet.

ik hoop echt dat laila en dingo een plekje daarboven hebben en dat ze aan me denken en dat ze weten hoe veel ik van ze hou.

[Aslan]

Ik ben er bijna zeker van dat Laila en Dingo nog heel dicht bij je zijn Anneke en heel soms zul je dat merken als je er voor open staat.
Lees maar eens in het gedeelte Verwerken bij het onderwerp: Ongelooflijke ervaringen,dromen over en met je maatje.Daar zul je ervaringen van wat leden lezen.

[Cora]

Er is van alles door me heen gegaan, wat er achter jou 1e berichtje zou zitten, maar inderdaad dit had ik niet kunnen verzinnen.

Wat een vreselijke toestand moet dat zijn geweest, handelen met je verstand en je gevoel moeten uitschakelen, daarbij vreselijke angsten moeten uitstaan omdat je "kindjes" een gedrag vertonen waar je echt bang van wordt en wat je niet kunt snappen waar het vandaan komt.

Kan me heel goed voorstellen dat je hebt gehandeld uit onmacht, machtloosheid en angst.
Nu is het gebeurd en kun je relatieveren maar niet begrijpen en het niet snappen.......tjonge jonge wat een verdriet......

Weet eigenlijk niets te zeggen wat jou verdriet kan verzachten ik kan alleen maar zeggen dat dit een hele vreselijke manier is om afscheid te moeten nemen van je kanjers.......

Ik wens je heel veel sterkte om te proberen dit een plek te geven want dat zal niet meevallen..........

het idee van Marion vind ik wel heel mooi en misschien kun je zo een klein beetje afscheid nemen, ze weten iig dat je veel van ze hebt gehouden........

Dikke knuffel van mij!