Weigerende kaarsjes
Geplaatst: ma apr 28, 2008 10:34 pm
Zoals elke maandag, wilde ik ook vandaag weer een kaarsje branden op het grafje van Guapa. Heb weer bloemetjes gehaald en die op het grafje gezet en heb de grafkaarsjes naar binnen gehaald en het regenwater eruit gegoten. Toen de kaarsjes aangestoken en rustig binnen laten branden omdat de lonten nat waren geworden. Het aansteken ging al lastig maar dat is logisch, want die lonten waren tenslotte nog nat. Sissen en uit. Aansteken, weer sissen en weer uit. Zo een paar keer achter elkaar en toen bleven ze branden. Heb ze binnen een paar uurtjes laten branden zodat ze echt goed konden drogen.
Toen liep ik ermee naar het grafje, handen eromheen zodat de wind ze niet zou uitblazen. Ik kom bij het grafje aan, zet de brandende kaarsen neer en prompt gaan ze weer uit.
Ik neem de kaarsen weer mee naar binnen, steek ze weer aan. Sissen... en weer uit. Opnieuw: sissen... en weer uit. Nog een paar pogingen gedaan en toen brandden ze weer. Bracht ze opnieuw naar het grafje, zet ze neer. Sissen... en weer uit. Ik heb de kaarsen weer mee naar binnen genomen en ben toen naar het grafje terug gelopen. Daar heb ik aan Guapa gevraagd of ze me iets duidelijk probeerde te maken, of ze me misschien iets probeerde te zeggen. Die vraag kwam zomaar in me op. Heb een tijdje tegen haar gepraat, verteld dat ik nog steeds heel veel van haar houd, haar nog dagelijks mis en haar nooit maar dan ook nooit zal vergeten. Kusje naar haar geblazen en toen ben ik weer naar de kaarsen gegaan. Heb de lonten weer aangestoken en ze bleven mooi branden. Kleine vlammetjes die langzaam groter werden.
Weer met de brandende kaarsen naar Guapa's grafje gelopen, handen eromheen gehouden vanwege de wind. Heb aan Guapa gevraagd of ze het eigenlijk wel fijn vond dat ik die brandende kaarsen op haar grafje wilde plaatsen en toen heb ik ze neergezet. Ben er even bij blijven staan, de vlammetjes dreigden even om opnieuw uit te gaan maar na een paar minuten welles-nietes bleven ze branden.
Heb net gekeken en ze branden nu dus al vanaf het einde van de middag. Het zijn van die echte grafkaarsen, met zo'n dekseltje erboven enzo dus ik vond het sowieso al vreemd dat ze überhaupt bijna niet aan te steken waren en dat het zo vaak niet lukte vandaag.
Maar goed, ze branden dus en na morgen blaas ik ze weer uit om ze hopelijk volgende maandag weer opnieuw aan te mogen steken.
We zijn in gedachten al voorzichtig bezig met een ander hondje... Niet voor over een paar maanden maar nog iets langer daarna want we willen eerst de verbouwing nagenoeg klaar hebben. Ik weet absoluut zeker dat ik t.z.t. een ander hondenmaatje nodig zal hebben maar heb er nog wel een dubbel gevoel over, het voelt eigenlijk als verraad naar Guapa. Maar toch laat het idee aan een ander hondje met niet los. Echt heel dubbel dus.
Zou het teken zijn geweest van Guapa dat het goed is en dat daarom die kaarsen niet bleven branden? Vroeg ik mij zomaar af na die weigerende kaarsen.
Ik had op een gegeven moment nl. echt het gevoel dat ze me hiermee duidelijk probeerde te maken dat ik verder mag. Want het waren niet alleen die grafkaarsen die niet wilden blijven branden, ik had vandaag ook al problemen met de grote kaars IN huis. Die ging ook een paar keer uit nadat ik het had aangestoken...
Es
Toen liep ik ermee naar het grafje, handen eromheen zodat de wind ze niet zou uitblazen. Ik kom bij het grafje aan, zet de brandende kaarsen neer en prompt gaan ze weer uit.
Ik neem de kaarsen weer mee naar binnen, steek ze weer aan. Sissen... en weer uit. Opnieuw: sissen... en weer uit. Nog een paar pogingen gedaan en toen brandden ze weer. Bracht ze opnieuw naar het grafje, zet ze neer. Sissen... en weer uit. Ik heb de kaarsen weer mee naar binnen genomen en ben toen naar het grafje terug gelopen. Daar heb ik aan Guapa gevraagd of ze me iets duidelijk probeerde te maken, of ze me misschien iets probeerde te zeggen. Die vraag kwam zomaar in me op. Heb een tijdje tegen haar gepraat, verteld dat ik nog steeds heel veel van haar houd, haar nog dagelijks mis en haar nooit maar dan ook nooit zal vergeten. Kusje naar haar geblazen en toen ben ik weer naar de kaarsen gegaan. Heb de lonten weer aangestoken en ze bleven mooi branden. Kleine vlammetjes die langzaam groter werden.
Weer met de brandende kaarsen naar Guapa's grafje gelopen, handen eromheen gehouden vanwege de wind. Heb aan Guapa gevraagd of ze het eigenlijk wel fijn vond dat ik die brandende kaarsen op haar grafje wilde plaatsen en toen heb ik ze neergezet. Ben er even bij blijven staan, de vlammetjes dreigden even om opnieuw uit te gaan maar na een paar minuten welles-nietes bleven ze branden.
Heb net gekeken en ze branden nu dus al vanaf het einde van de middag. Het zijn van die echte grafkaarsen, met zo'n dekseltje erboven enzo dus ik vond het sowieso al vreemd dat ze überhaupt bijna niet aan te steken waren en dat het zo vaak niet lukte vandaag.
Maar goed, ze branden dus en na morgen blaas ik ze weer uit om ze hopelijk volgende maandag weer opnieuw aan te mogen steken.
We zijn in gedachten al voorzichtig bezig met een ander hondje... Niet voor over een paar maanden maar nog iets langer daarna want we willen eerst de verbouwing nagenoeg klaar hebben. Ik weet absoluut zeker dat ik t.z.t. een ander hondenmaatje nodig zal hebben maar heb er nog wel een dubbel gevoel over, het voelt eigenlijk als verraad naar Guapa. Maar toch laat het idee aan een ander hondje met niet los. Echt heel dubbel dus.
Zou het teken zijn geweest van Guapa dat het goed is en dat daarom die kaarsen niet bleven branden? Vroeg ik mij zomaar af na die weigerende kaarsen.
Ik had op een gegeven moment nl. echt het gevoel dat ze me hiermee duidelijk probeerde te maken dat ik verder mag. Want het waren niet alleen die grafkaarsen die niet wilden blijven branden, ik had vandaag ook al problemen met de grote kaars IN huis. Die ging ook een paar keer uit nadat ik het had aangestoken...
Es