Weigerende kaarsjes

[Guapa]

Zoals elke maandag, wilde ik ook vandaag weer een kaarsje branden op het grafje van Guapa. Heb weer bloemetjes gehaald en die op het grafje gezet en heb de grafkaarsjes naar binnen gehaald en het regenwater eruit gegoten. Toen de kaarsjes aangestoken en rustig binnen laten branden omdat de lonten nat waren geworden. Het aansteken ging al lastig maar dat is logisch, want die lonten waren tenslotte nog nat. Sissen en uit. Aansteken, weer sissen en weer uit. Zo een paar keer achter elkaar en toen bleven ze branden. Heb ze binnen een paar uurtjes laten branden zodat ze echt goed konden drogen.

Toen liep ik ermee naar het grafje, handen eromheen zodat de wind ze niet zou uitblazen. Ik kom bij het grafje aan, zet de brandende kaarsen neer en prompt gaan ze weer uit.

Ik neem de kaarsen weer mee naar binnen, steek ze weer aan. Sissen... en weer uit. Opnieuw: sissen... en weer uit. Nog een paar pogingen gedaan en toen brandden ze weer. Bracht ze opnieuw naar het grafje, zet ze neer. Sissen... en weer uit. Ik heb de kaarsen weer mee naar binnen genomen en ben toen naar het grafje terug gelopen. Daar heb ik aan Guapa gevraagd of ze me iets duidelijk probeerde te maken, of ze me misschien iets probeerde te zeggen. Die vraag kwam zomaar in me op. Heb een tijdje tegen haar gepraat, verteld dat ik nog steeds heel veel van haar houd, haar nog dagelijks mis en haar nooit maar dan ook nooit zal vergeten. Kusje naar haar geblazen en toen ben ik weer naar de kaarsen gegaan. Heb de lonten weer aangestoken en ze bleven mooi branden. Kleine vlammetjes die langzaam groter werden.

Weer met de brandende kaarsen naar Guapa's grafje gelopen, handen eromheen gehouden vanwege de wind. Heb aan Guapa gevraagd of ze het eigenlijk wel fijn vond dat ik die brandende kaarsen op haar grafje wilde plaatsen en toen heb ik ze neergezet. Ben er even bij blijven staan, de vlammetjes dreigden even om opnieuw uit te gaan maar na een paar minuten welles-nietes bleven ze branden.

Heb net gekeken en ze branden nu dus al vanaf het einde van de middag. Het zijn van die echte grafkaarsen, met zo'n dekseltje erboven enzo dus ik vond het sowieso al vreemd dat ze überhaupt bijna niet aan te steken waren en dat het zo vaak niet lukte vandaag.

Maar goed, ze branden dus en na morgen blaas ik ze weer uit om ze hopelijk volgende maandag weer opnieuw aan te mogen steken.

We zijn in gedachten al voorzichtig bezig met een ander hondje... Niet voor over een paar maanden maar nog iets langer daarna want we willen eerst de verbouwing nagenoeg klaar hebben. Ik weet absoluut zeker dat ik t.z.t. een ander hondenmaatje nodig zal hebben maar heb er nog wel een dubbel gevoel over, het voelt eigenlijk als verraad naar Guapa. Maar toch laat het idee aan een ander hondje met niet los. Echt heel dubbel dus.

Zou het teken zijn geweest van Guapa dat het goed is en dat daarom die kaarsen niet bleven branden? Vroeg ik mij zomaar af na die weigerende kaarsen.
Ik had op een gegeven moment nl. echt het gevoel dat ze me hiermee duidelijk probeerde te maken dat ik verder mag. Want het waren niet alleen die grafkaarsen die niet wilden blijven branden, ik had vandaag ook al problemen met de grote kaars IN huis. Die ging ook een paar keer uit nadat ik het had aangestoken...

Es

[~~Wil~~]

Zit gewoon te huillen hier, wat een mooi verhaal.
Nou huil ik toch gauw, mis Dena heel erg veel.

Knuff wil

[Aslan]

Er is meer tussen hemel en aarde als dat wij ooit zullen weten Esther en de juiste boodschap achter de weigerende kaarsjes kan ik je niet met zekerheid zeggen natuurlijk.

Ik zou bijna denken dat Guapa je wil laten weten dat ze vindt dat je nu genoeg hebt stilgestaan bij haar dood en dat ze wil dat je verder gaat met je leventje.
Natuurlijk zal je haar nooit vergeten en natuurlijk mis je haar nog vreselijk maar houden van is ook blij zijn dat het de ander goed gaat en zeg nou zelf .......... het zou toch vreselijk zijn als Guapa net zoveel verdriet heeft om jou als jij om haar,dat ze nu nog steeds op het randje van de overkant om ligt te kijken naar alles wat ooit geweest is?Ook zij moet verder,spelen met dieren die haar voorgegaan zijn,wachten op mensen die haar nastonden in haar leventje en al wat overleden dieren nog meer te doen hebben.

Er komt ongetwijveld een tijd dat je er aan toe bent om een andere hond een net zo fijn leven te geven als Guapa gehad heeft en of de band met die hond net zo intens zal worden als de band die je met Guapa had ............ misschien maar misschien ook niet.

Dikke knuf van mij voor jou.

[Cora]

Al lezend kwam bij mij het gevoel op wat Aslan neerzet.........ik heb er niets aan toe te voegen, kan alleen maar beamen dat het bij mij net zo overkomt.......Guapa is een kanjer in jou leven die nooit vergeten gaat worden, ook niet als er een ander hondje in jou leven komt.
Er zullen dan alleen nog maar meer herinneringen boven komen uit de tijd dat Guapa nog bij jou was........

Dikke kunuffel van mij voor jou!

[Guapa]

Ach lieve Wil... ik voel je verdriet hier helemaal.

Aslan, wat heb je dat mooi gezegd. Heel troostend, vooral dat stukje over dat ik niet zou willen dat Guapa treurig aan de andere kant op het randje ligt te wachten en verdrietig te zijn. Slik....

Cora, ik voel dat je gelijk heb met wat je zegt. Opnieuw slik...

Verder weet ik ff niets meer te zeggen, behalve thanx voor jullie troostende woorden.

Es

[Carootje]

Misschien is de tijd er nu om aan een ander maatje te beginnen en probeert Guapa dat op deze manier aan je duidelijk maken,en ik sluit me ook aan bij Cora en Marion. Er is altijd een reden waarom er iets gebeurt

[marion]

Een bewoner die bij ons in het verzorgingshuis woont kwam deze week precies zo'n zelfde verhaal tegen mij vertellen.
Elke keer als ze een kaarsje bij haar overleden man zet, dan is het na een paar minuten uit.
Zij denkt ook dat hij gewoon dicht bij haar is en dat hij het branden van een kaarsje niet nodig vind.
Apart he!

[Guapa]

Jeetje... heel apart hoor!

Maandagavond brandden de kaarsjes dus nog maar dinsdagochtend niet meer. Tja, kan natuurlijk gewoon uitgewaaid zijn. Alleen dinsdagochtend weer hetzelfde verhaal; aansteken, sissen en weer uit en zo weer een paar keer achter elkaar.

Es

[Aslan]

Nu ben ik heel benieuwd of er maandag wat gebeurt.
Dikke knuf van mij voor jou meis.

[Veerle]

Kippevel verhalen ... maar wel heel erg mooi
Echt iets om bij stil te staan en te gaan denken ... wat zit 'erachter'

Ik sluit me aan bij de anderen

[Cora]

Denk toch dat er geprobeerd wordt je wat duidelijk temaken door Guapa........

Geloof dat Marion ooit eens schreef........."houden van is ook, kunnen loslaten........"
dat is een uitspraak waar veel waarheid in zit!

[Guapa]

@ Aslan: ja, ik ben nu ook benieuwd naar de volgende keer...

@ Veerle: er zit volgens mij echt iets achter!

@ Cora: is idd een mooie en hele waarheidsgetrouwe uitspraak.

Van de week moest ik opeens, zomaar uit het niets, ineens heel erg huilen om Guapa. Vrij heftig doch kort. Sindsdien voel ik me minder verdrietig wanneer ik bij haar grafje sta.... is volgens mij typisch gevalletje van loslaten (maar ik laat haar nooit gaan!).

Es

[Aslan]

En de kaarsjes Esther ............. zullen de kaarsjes blijven branden vandaag?

Dat gevoel van pure wanhoop en zo'n plotseling opkomende huilbui is zo herkenbaar.Zelfs na jaren hoeft er soms maar een kleinigheid te gebeuren en dat verdriet slaat weer keihard toe.Een voorbeeld.Mijn kat Mouse was al zeker 4 jaar dood en ik zat thuis met man en kinderen aan een broodje garnalen.Ineens vanuit het niets begon ik vreselijk te huilen en waarom?Mouse was altijd gek op garnalen maar alleen op hollandse garnalen.De noorse pikte hij eruit met zijn pootje en at hij niet op.In die 4 jaar had ik al ettelijke broodjes garnalen gegeten en meer dan eens haalden we herinneringen op aan mouse maar die dag kwam al het opgekropte verdriet naar buiten.

Dikke knuf van mij voor jou.

[Guapa]

Joh, blijft dat zo lang hangen en komt het er dan ineens zomaar uit? En dan ook nog zo heftig, pfff..... moeilijk lijkt me dat.

Zal ik jullie iets verklappen? Eigenlijk vind ik het best wel erg... ik heb vandaag geen kaarsjes gebrand voor Guapa. Ik heb er gewoonweg niet aan gedacht om het te doen... stom hè? Ik heb zojuist wel de grote kaars in huis aangestoken en morgen ga ik dus de kaarsjes op het grafje weer aansteken.

Es

[Aslan]

Het is goed zo Esther.Het zijn maar kaarsjes die al dan niet branden of al dan niet aangestoken worden.Het echte kaarsje brandt in je hart en zal nooit doven.
Guapa zal het begrijpen en blij zijn dat je je leventje weer oppakt.

De eerste keer na de dood van Shebo dat ik moest schaterlachen om iets stoms wat Marcella zei voelde ik me zo ontzettend schuldig en de eerste avond dat ik de foto van Shebo geen goedenacht kusje gaf voelde ik me nog ellendiger.Hoe kon ik nou lachen en slapen terwijl mijn maatje nog geen maand dood was? De tijd zal de scherpe kantjes wat wegnemen maar vergeten zullen we ze nooit!