dat ik Pablo, de grondlegster van deze site en forum, heb moeten laten inslapen........
Ik zat nog met zoveel vragen dat ik een dierentolk heb gevraagd om contact met Pablo op te nemen....dat heeft ze gedaan.......hier het verslag daarvan.......
Gesprek met Pablo 160106
Ik maak contact met Pablo en vraag of ze interesse heeft in een gesprek.
Op hele joviale manier hoor ik dat ze dat ‘tuurlijk’ wel wil.
Het eerste waar me het contact met haar aan doet denken is een warme
wind die je omringt en als een mantel om je heen hangt. Voor mij is dit
een teken van vriendschap, kameraad, vrolijk, liefde.
Pablo kijkt heel vragend en ik heb het idee dat ze dat vaak deed. Als er
iets gebeurde of je iets deed wat ze niet helemaal of helemaal niet,
begreep kon ze je heel vragend aankijken.
Ik zie haar iemand slikken. Als ik op mijn gevoel afga is het niet eens
een bekende voor haar maar Pablo was gek op mensen en het was belangrijk
voor haar dat iedereen zich welkom voelde. Ze heeft het zelf zo gevoeld
vanaf dat ze geboren werd. Ze was erg welkom zegt ze en dat heeft haar
altijd een bijzonder gevoel gegeven.
Als ik haar vraag waarom ze in haar eerste jaren dan toch regelmatig
wegliep reageert ze met; ’ach ja, toen vond ik dat nodig. Veel te zien,
veel te onderzoeken. Later kreeg ik rust in mijn lijf’. Ze glimlacht er
een beetje scheef bij alsof ze moet glimlachen om hoe ze was in haar jeugd.
Op je vraag hoe ze zich voelde m.n. het laatste jaar van haar leven hoor
ik iets van ‘nieren’.
Had ze last van haar nieren? Medische zaken worden niet vaak duidelijk
dus ik durf hier niets met zekerheid te zeggen. Toch voel ik ook een
licht gevoel van een soort beroerdheid, misselijkheid.
Ze weet dat jij haar hoort en dat is ook haar bedoeling. Ze heeft het
erover dat jij je soms schuldig voelt en dat vindt ze erg jammer. Ze
zegt wat al veel dieren hebben gezegd: ‘iedere beslissing uit liefde
genomen is altijd goed’, ze vraagt zich af wanneer wij mensen dat nou
eens snappen.
Ik vraag haar of dat is omdat wij uit liefde bestaan en liefde zijn maar
het vaak niet beseffen en Pablo kijkt me aan met een koppie van: ’hè hè,
iemand heeft het door’, ze zucht er nog net niet bij en ik moet glimlachen.
Ze leeft tussen een heleboel bekenden die ze van haar aardse leven kent
maar noemt geen namen. De enige naam die ik hoor klinkt als Chrishna of
Krishna zegt jou dat iets?
Ze stuurt een beeld dat ze languit op een bank ligt. Half op haar rug
gedraaid. Ik weet niet of ze dat vaak deed of zou willen doen. De bank
lijkt okergeel/beigeachtig en er liggen 1 of 2 vrij platte kussentjes
op. De woning lijkt een blokwoning te zijn en als ik de kamer binnenkom
staat de bank aan de rechterkant van mij. Ik kom dan via de achterkant
van de woning binnen.
Als ik zo binnenkom, kom ik door de keuken en in het verlengde daarvan
is de gang. Aan mijn rechterkant heb ik de ingang naar het woongedeelte.
Ik zie een inrichting die geen bepaalde stijl heeft. Het is meer een
inrichting van allerlei gezellige dingen die de bewoners mooi vinden of
een bepaalde herinnering voor hen heeft. Het is ook niet strak opgeruimd
en gepoetst. Het is een gezellig huis waar echt gewoond wordt en waar
het geen probleem is dat er eens iets niet op de plek ligt.
Er is geen vloerbedekking in de woning. De vloer is glad maar ik geloof
niet dat het plavuizen zijn. Eerder iets van laminaat of iets dergelijks.
Ik zie een kast met glazen een deurtje. Er is iets met dat glas. Het
wordt geloof ik gescheiden door houtjes of glas in lood, hoop dat je
snapt wat ik bedoel. In plaats van 1 glas lijkt het meerdere kleinere
raampjes.
Ze laat een klok zien die van donker hout is. Het is een wandklok en het
uurwerk heeft Romeinse cijfers.
Het cijfer 8 gaat door me heen. Had dat een bepaalde betekenis voor
haar. Werd ze om 8 uur b.v. gevoerd of uitgelaten of gebeurde er dan
iets anders?
Ik zie een klein hondje, het is donker van kleur en als ik zou moeten
schatten ca. 30 cm. hoog. Ik heb het gevoel alsof ze elkaar in dit leven
kenden maar weet niet zeker of dat hondje ook bij jullie woont/woonde.
Als ik haar vertel dat jij haar regelmatig knuffels geeft zegt ze dat ze
vaak tegen jouw linkerbeen aanstaat.
Ik krijg nu een hele koude rilling en een heel rustig en vredig gevoel.
Ik geloof dat het de bedoeling is dat je eens op moet letten of jij dat
wel eens zo heel spontaan hebt zonder dat je het echt koud hebt. Pablo
lacht en zegt: ‘3x raden waar dat van komt’, dat is haar knuffel aan jou.
Haar favoriete kleuren zijn blauw en terra cotta. Het zegt mij niets,
misschien jou wel.
Tot slot vraag ik haar of er nog meer is dat ze kwijt wil en Pablo
antwoord dat dit het wel zo’n beetje was en dat jij volgens haar blij
zult zijn met wat je leest.
Ik bedank Pablo voor ons contact en wens haar het allerbeste. Ik krijg
een lik en weg is ze. Terug naar haar vrienden aan de andere kant. Toch
krijg ik nu nog een beeld van jou dat je zit te huilen aan de
keukentafel en ik heb het gevoel dat dat te maken heeft met het moment
dat zij overging of kort daarna.
Groet,
Ranna
16 februari is het een jaar geleden.........
-
yvonne waltman
- Berichten: 1098
- Lid geworden op: ma nov 07, 2005 11:20 am
Ik heb meer stukken van Ranna mogen lezen en ook de reacties van de desbetreffende baasjes en ook ik zat af en toe in tranen om wat zo'n gesprekje met eerder overleden maatjes teweeg kon brengen.
Het is fijn dat je dit met ons wilt delen Cora,dank je wel lieverd.
Het is fijn dat je dit met ons wilt delen Cora,dank je wel lieverd.
Hoeveel dieren je ook in huis haalt,diegene die je achter liet vergeet je nooit
Groetjes Marion
